Przez Bośnię i Hercegowinę do Czarnogóry [Sierpień 2012]

[Vertus72]

Lenka.
Śledź wątek. Były arbuzy, brzoskwinie, jeżyny.. Po znajomości zdradzę Ci, że za dwa dni będą mirabelki żółte i czerwone

A szczaw, szczaw z nasypu też będzie

[ATomek]

IMG_2581.jpg

IMG_2583.jpg

Teraz zostało tylko konsumować wszystkie mijane atrakcje. Taka trasa dla leniwych.
Może brzmi to mało ambitnie, ale za to pozwala w pełni odpocząć. Nie musisz ich szukać, wybierać dróg, liczyć przejechanych kilometrów… Pełen luz.
Motocykle toczą się powoli, bo nigdzie nam nie spieszno. Z każdym obrotem 21” koła przyroda zaskakuje swoją nieskończonością form i kolorów:

IMG_2617.jpg

IMG_2604.jpg

IMG_2606.jpg

IMG_2565.jpg

Małą niedogodnością są płonące góry, a raczej porastające je lasy. Od ponad 100 dni nie spadła tu kropla deszczu.
I nie chodzi mi tu o „zamglone” zdjęcia z wakacji, co o realne niebezpieczeństwo spadających ze skalnych urwisk nadpalonych drzew.
Takie jedno, jeszcze dymiące spotkaliśmy wbite w jezdnię. Zsuwając się zaostrzyło się na skałach i stało jak dzida.
Byliśmy w niezłym szoku, na tyle przynajmniej, że nie przyszło do głowy wrócić na zdjęcie.


IMG_2584.jpg

IMG_2597.jpg

Dojeżdżamy do jeziora o swojsko brzmiącej nazwie Pivsko.
Mijamy liczne tunele i u wylotu jednego z nich, podczas odpoczynku, zagaduje nas miły Czech na Royalu.
Podróżuje sam. Rozbawił nas opowieścią, jak obcinał swoją kanapę i w geście bezradności pokazywał swojej żonie, przekonując, że motocykl jest jednoosobowy

IMG_2631.jpg

IMG_2634.jpg


Z poziomu jeziora musimy pokonać sporą wysokość. Co i rusz droga prowadzi tunelami, które wyglądają na naturalne.
W jednym z nich zaskakuje nas rozgałęzienie w kierunku na Durmitor

IMG_2622.jpg

[ATomek]

IMG_3631.jpg

IMG_3632.jpg

Durmitor to kolejne miejsce, do którego zachęciła nas lektura tego forum.
Po wjeździe na płaskowyż, początkowo poruszamy się wśród bukowych lasów, lecz za chwilę wypadamy na bezkresną, pofałdowaną przestrzeń ze swoistym mikroklimatem.
Sam przejazd do Żabljaka to wąski, ale bardzo dobry asfalt i w sezonie masa samochodów. Zwłaszcza SUVy prezentują się tutaj nad wyraz naturalnie. Bezszelestnie, majestatycznie w swych gabarytach przesuwają się jak okiem sięgnąć. Niby wszędzie dziko, ale jednak zza szyb. Te szczelnie zasunięte, bo pewnie klimatyzacja, panie.
Przez moment poczułem się podobnie, ale wystarczyło zdjąć gogle i od razu poczułem się lepszy!

Ale sam widok jest piękny:

IMG_3642.jpg

IMG_2662.jpg

IMG_2654.jpg

IMG_3644.jpg

Na przełęczy, jak zwykle u wytrawnych podróżników , jest czas na kontemplacje, konwersacje nt. wrażeń z przebytej trasy i planowania powrotu:

IMG_2682.jpg

IMG_2677.jpg

IMG_3653.jpg

Na koniec dnia wylądowaliśmy na kempingu Ivan Do.

IMG_2689.jpg

Zachęciło nas jego położenie niemal pod górami i już po zmroku poszliśmy na spacer nad niedaleki Czarny staw.
Wspominam naszą beztroskę w porównaniu do złych wspomnień kolegi Grabbie , którego tu okradziono…

Nam zapadło w pamięci dobrze, zapewne dzięki miłemu sąsiedztwu opolskich moturzystów, będących na rodzinnej wędrówce z dwójką zbieraczy koników polnych

IMG_3654.jpg

[ATomek]

Kolejnym gwoździem czarnogórskiego spektaklu, wielokroć powtarzanego, jest kanion rzeki Tary. Może trochę to nudne, bo „wszyscy byli, wszyscy widzieli”.
Ale my chcemy to zobaczyć na własne oczy. Czy naprawdę jest tam tak pięknie?
Dojazd z Zabljaka to ok. 20km z takimi widokami:


IMG_2691.jpg


IMG_2693.jpg


IMG_2696.jpg


IMG_3668.jpg


IMG_2739.jpg


Most i widoki z niego zatykają dech w piersiach, zwłaszcza damskich



IMG_2713.jpg


IMG_2741.jpg


Tara i jej prawy brzeg towarzyszy nam przez następne 50km, do Mojkovac.
Co tu pisać, lepiej popatrzeć:


IMG_2746.jpg


IMG_3679.jpg


IMG_3686.jpg

[ATomek]

O tym, co widzieliśmy dotychczas, wyczytaliśmy wcześniej.
Żeby nie jechać z Mojkovać tradycyjnie na południe, postanowiliśmy zatoczyć pętlę
i przez Vrapce Polje i Ivangrad dojechać do Andrijevic.
Przejechaliśmy, ale zdecydowanie była to najsłabsza trasa na naszym wyjeździe. Nie polecam, bo teren coraz bardziej wypłaszczony, duży lokalny ruch i niewiele ciekawego po drodze:


IMG_3694.jpg


IMG_3693.jpg


IMG_2759.jpg


IMG_2764.jpg


IMG_2768.jpg


Sytuacja się odwróciła dopiero, kiedy odbiliśmy na zachód, na Matuszewo.
Choć droga nadal prowadziła ludzkimi osadami, to było to znacznie ciekawsze, bo były to wsie. Droga zrobiła się wąska i prawie pusta.
Cały czas towarzyszył nam widoczny szczyt Durmitoru z charakterystycznym grzebieniem, ale widziany od tyłu


IMG_3705.jpg


IMG_2775.jpg


IMG_3709.jpg


Pod przełęczą trafiliśmy łączkę na popas. Tym razem mirabelki w balsamie jałowcowym



IMG_3710.jpg


IMG_3711.jpg


IMG_3712.jpg


IMG_3713.jpg

IMG_3714.jpg

[ATomek]

IMG_3718.jpg




Na starą drogę na południe, do Podgoricy trafiliśmy przypadkiem, za kilkanaście km. Lichy drogowskaz pojawił się na leśnej, szutrowej drodze, przed Matusevo.
Początkowo myślałem, że doprowadzi nas skrótem do E65, ale z każdym km brnęliśmy coraz lepiej. I tak znaleźliśmy się na najbardziej pokręconych 50km, jakie znaliśmy.
Trudno przypomnieć sobie prosty odcinek 200m.


I dopiero tu uświadomiliśmy sobie, że dotychczasowe zwiedzanie to była taka wycieczka z biurem turystycznym „40 PLUS”

DZIDA!


IMG_3721.jpg


IMG_3719.jpg

IMG_3732.jpg


IMG_3733.jpg


Jak widać, budowniczy nie tracili czasu na zabezpieczenia.
A widoczki cudowne! Tylko rączki bolą coraz bardziej! I plecki od też pobudzonych „plecaczków”



IMG_3739.jpg


IMG_3741.jpg


IMG_3744.jpg


Sądząc po tym białym kleksie na kamieniu, to niezłe ptaki muszą tu latać.


IMG_3764.jpg


IMG_3749.jpg


IMG_3761.jpg


IMG_3763.jpg


I zasłużony postój w przydrożnym drive barze, bez zsiadania z motocykla:
Słodkie, pachnące, soczyste figi:

IMG_3757.jpg

[ocoloko]

Atomek pisz dalej