III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[Boldun]

Tymczasem w Sejmie:
https://youtu.be/auneXZWsi6o?si=YJGwhCHJ3eKoW8L2

[ATomek]

Tymczasem na Wołyniu:


mapa 1.jpg

Tegoroczny wyjazd śladami Mordu Wołyńskiego przyniósł kolejną dawkę świadomości historii, która pomaga mi w ocenie współczesności. Choć się staram i wciąż daję szansę na nowe życie UA honorowo rozliczonej z krwawą przeszłością, to widzę ciemność. Czarna plama w coraz bardziej nieprzebytej zieloności.
Moje wymagania wyjazdowe są wysokie. Lista punktów do połączenia na mapie wykracza poza możliwości 4 dni jazdy. Nie wiem, które wypadną, bo większość mamy zobaczyć po raz pierwszy i nie znam realnych trudności z dotarciem do nich. Niby tylko jeden z nich jest pewny- Zielony Dąb -miejsce tegorocznych oficjalnych uroczystości rocznicowych, ale są ułożone „po trasie”, której najdalszy punkt jest stosunkowo daleko. Są nim Siwki na Polesiu Wołyńskim dawnej wschodniej granicy IIRP.
Każdy z Towarzyszy wyjazdu ma zapewne swoje własne oczekiwania, ale wszyscy są bardzo spolegliwi. Tym razem jest nas sześciu. W tym czterech Marków.
Po raz pierwszy dołączył Mareksz007 i Brzeszczot wnosząc nowy koloryt wyjazdu. Wyjazdu, który z założenia prowadzi do miejsc tragicznych, ale w niekoniecznie smutnym nastroju samego do nich docierania.
Po każdym z wyjazdów uświadamiam sobie coraz bardziej, że miejsc do odwiedzenia starczy do końca naszych dni, więc bardziej liczy się dobry nastrój i ogólna świadomość; na benedyktyńską dokładność będzie dość czasu już po powrocie, w domowym zaciszu i zimą przy kominku. Piękne jest samo odwiedzenie okolicy i dotknięcie miejsc, czyli konfrontacja mapy z realną przestrzenią. Nawierzchnia drogi wzmacnia pamięć, a dodatkowe przygody pozwalają odreagować.
Jak zauważył Brzeszczot, charakter wyjazdu pozwala zwrócić uwagę na to, czego sam nie zauważył będąc w niektórych miejscach wcześniej w innym celu.
Kolejny raz pogoda nadawała rytm i kierunek.

Przeciwdeszczówki założyliśmy jeszcze przed Lublinem. Przy jego obwodnicy na krótkie spotkanie zatrzymał nas Jacek, który tym razem nie mógł pojechać. Dostaliśmy od niego po jeszcze ciepłym pączusiu i dobrym słowie na drogę.
Od Horodła jesteśmy w komplecie, łącznie z Majem

miejsce.jpg

Pierwszy przystanek za granicą to KUSTYCZE.
Za każdym razem, kiedy tam byłem dokuczał mi brak konkretnego miejsca, gdzie można by skupić swoją uwagę na tragizmie historii trzech przedstawicieli Polskiego Państwa Podziemnego stającej się legendą. Tym razem odnajdujemy symboliczne miejsce upamiętnione Krzyżem na drzewie

krzyż na drzewie.jpg

krzyż.jpg

Zygmunt Rumel - ostatni poeta romantyczny literatury polskiej ze szkoły liceum krzemienieckiego, która propagowała równość narodów, religii i kultur Rzeczpospolitej.
Wiersz "Dwie Matki" odzwierciedla jego wiarę i miłość do wielokulturowej RP.
Poezja przetrwała, miłość okazała się zgubną.

Por. Zygmunt Rumel - komendant BCH Okręgu Wołyń, jego adiutant jako przedstawiciel AK - Krzysztof Markiewicz i woźnica - Witold Dobrowolski, jako Emisariusze Delegatury Rządu RP w polskich mundurach, bez broni, w przeddzień 11 lipca 1943 stawili się na rozmowy z dowódcami UPA na Wołyń. Jeden z nich- Fedor Szabatura był szkolnym kolegą Markiewicza.
Ostatnio widziani przez Iwana Koptiucha mieszkańca wsi Kustycze. Według świadka pędził za nimi oddział UPA dowodzony najprawdopodobniej przez lokalnego dowódcę Służby Bezpieczeństwa OUN Fedora Szabaturę.
Według IPN 8 lipca Stanisław Lemiński, zawiadomił punkt kontaktowy AK o śmierci emisariuszy przez rozerwanie końmi, po czym zostali zakopani nad jeziorem w Kustyczach, co potwierdzili również inni ukraińscy mieszkańcy wsi.


"Dwie mnie Matki-Ojczyzny wyuczyły mowy -
W warkocz krwisty plecionej jagodami ros -
Bym się sercem przełamał bólem w dwie połowy -
By serce rozdwojone płakało jak głos..."

mapa kustycze.jpg