Pak24

[ramires]

Dzięki Tobie chociaż na chwilę można poczuć tamtych rejonów

Dziękuję

[trolik1]

Napisał ramires

Dzięki Tobie chociaż na chwilę można poczuć tamtych rejonów

Dziękuję

Dzięki za dobre słowo. Jest motywacja do dalszego bazgrolenia:-)
pozdrawiam trolik

[Dzieju]

Napiszę ogólnie odn wszystkich relacji, przeglądam, czytam, wielu podobnych nigdy bym nie zrealizował a dzięki temu że ktoś to zrobił można się "przejechać jako wirtualny plecak".
Wiadomo że tych wyjazdów było już dużo, dużo świata zostało objechane ale nawet ten sam kierunek widziany innymi oczami daje zupełne inny obraz.
Dlatego fajnie jak relacje są zamieszczane, zawsze coś nowego, nowy kawałek świata.
No i jak rozmawiam ze znajomymi to daję wasze przykłady że można.
Także piszcie, relacjonujcie, nawet jak nikt oficjalnie nie pochwali to czytających i chwalących po cichu jest wielu.
Oby wam się chciało zawsze i jak najdłużej bycie ambasadorami tych którzy np nie mogą.
Ciągłych pomysłów też życzę.

[trolik1]

Napisał Dzieju

Oby wam się chciało zawsze i jak najdłużej bycie ambasadorami tych którzy np nie mogą.

Dziękuję za te słowa. Moimi ambasadorami byli tacy ludzie jak Izi czy Sambor. Teraz spłacam długi. A pomysły są...:-)
pozdrawiam trolik

[Mucha]

Ja CHWALĘ GŁOSNO!!!

[RonDell]

Czytam, oglądam i nieustająco podziwiam.

[trolik1]

Napisał RonDell

Czytam, oglądam i nieustająco podziwiam.

Dziękuję
pozdrawiam trolik

[trolik1]

20 dzień wyprawy, 15ty września. Rupal.

Spało nam się dobrze w hotelu, ale pobudka była wcześnie bo okno naszego pokoju znajdowało się jakiś metr od od ulicy po której jechały auta...-). Tego nie przewidzieliśmy wieczorem.
Po śniadanku ruszyliśmy w dalszą drogę całkiem dobrym asfaltem i po półgodzinnej jeździe zawitaliśmy do fajnego miasteczka Gorikot, gdzie zmieniliśmy olej w naszych motorkach. Cena za usługę z olejem: 12 pln:-).

Przy okazji kupiliśmy wodę i żarcie, bo nie wiedzieliśmy co nas spotka w Rupal. Okazało się, że jest tam sklep, ale nie tak dobrze zaopatrzony jak ten w Gorikot. Dalsza jazda była całkiem spoko z widoczkami.

Fajny asfalt skończył się w Rupal, gdzie na wszelki wypadek dokupiliśmy jeszcze trochę wody i ruszyliśmy dalej jadąc po fajnych polnych drogach.

Po dalszej godzinie dotarliśmy do czegoś w rodzaju parkingu z kilkoma namiotami - można tam się przespać za rozsądne pieniądze i ewentualnie zostawić motorki pod okiem wlaściciela. Szału tam nie ma, ale jeśli ktoś nie ma sprzętu biwakowego to spokojnie można zostać tam na noc bez obawy o zamarznięcie:-). W dalszą drogę ruszyliśmy bez naszych wiernych osiołków:-).

Spacerek trwał może pół godziny i w koncu dotarliśmy do cudownej łąki z całkiem spoko widoczkiem...:-)

Prawda jest taka, że żaden dron czy aparat nie odda tej potęgi. Łąka położona jest na wysokości 4kkm, więc patrzyliśmy na ponad czterokilometrową ścianę znajdującą się w odległości 2 kilometrów od nas...po prostu potęga! To było piękne popołudnie - cieplutko, słoneczko, Nanga...
Wczesnym wieczorem na łąkę dotarła karawana z kilkoma turystami robiącymi treking wokół Nangi. Szefem wyprawy był Attah Ullah.

Pewnie go nie kojarzycie, ale to on organizował wsparcie wyprawy ratowniczej dla T. Mackiewicza. Attah zaprosił nas wieczorem na kolację i bardzo się z tego cieszyliśmy, bo mieliśmy mało żarcia...:-)

Wieczór w gościnie u Attah był przemiły! Oczywiście wysysaliśmy z niego informacje związane z wyprawą ratowniczą itd. Mogę to podsumować tak: polskie piekiełko pod Nangą...:-(
A w nocy było tak:




Weź se tu śpij kiedy masz takie widoki!:-)

[ramires]

Ależ te widoki ryją beret.
Dzięki za kolejną część

Bajka!

[trolik1]

Napisał ramires

Ależ te widoki ryją beret.
Dzięki za kolejną część

Bajka!

Muszę powiedzieć, że jak już tam dotarłem i zobaczyłem to wydało mi się nierealne:-). A najlepszy widok był w nocy. Żadne zdjęcie tego nie odda. Siedzieliśmy z Wojtkiem pół nocy trzęsąc się z zimna ale warto było.
pozdrawiam trolik