Montenegro 2025 - (nie moto)

[szarik]

Napisał Artek

Nie produkuję wyrobów z betonu, ale ta czapka mi się podoba

Dajmy Ramiresowi czas aby napisał oświadczenie "skont ma tom czapke"
Ps. Ładnie tam i czekamy

[Dlugi_TA]

Napisał ramires

Durmitor
...Prawdę mówiąc oczekiwania tego wyjazdu sprawiały, że ciut chyba zapomnieliśmy o przyjemności po prostu bycia tam a chęć zobrazowania tego aparatem sprawiła, że ciut tej radości nam uciekło. Niby filmy kręciliśmy, niby zdjęcia... Powtórzę raz jeszcze - aby poznać prawdziwe piękno tego miejsca trzeba tam być, oddychać, czuć...

Pamiętam mój pierwszy wyjazd na Bałkany, covid, kumpel się wysypał i pierwszy raz w życiu miałem jechać tak daleko sam.
Właśnie w Durmitorze, w Pišče zatrzymałem się by zrobić zdjęcie cmentarza i kaplicy. Ruszając dalej zobaczyłem gościa który zaparkował moto koło skrótu TET i leżąc na trawie podziwiał widoki beztrosko marnując czas.
To również wpłynęło na dalszy sposób pokonywania kilometrów...

[Dzieju]

Podczas łickendowego powrotu fajnymi, cienkimi, bocznymi drogami, wsie, lasy, pola, krowy, konie, ludzi brak......lewy, prawy, lewy, prosta....taka znana od dawna myśl która przychodzi jak jadę.....ja nie jadę, ja jestem w przestrzeni, bez początku, bez końca, w stanie umysłu.....prawy ciasny, przejście na lewy, kawałek prostej.....zapachy, widoki, cel nie istotny byle być w tym stanie jak najdłużej.
Przystanąć jak coś ciekawego, zatrzymać czas......a potem dalej.

Znam takich co to ogień, prędkość, byle najszybciej dojechać i dopiero są szczęśliwi na mecie.
A przecież cel zaczyna się od włożenia kluczyka do stacyjki.

Taka poranna myśl, to ten leżący w trawie był w prawdziwej podróży a nie ci co się spieszą.

[Babel]

Napisał Dzieju

Znam takich co to ogień, prędkość, byle najszybciej dojechać i dopiero są szczęśliwi na mecie.

Hehehe - słyszałem opowieści że babcia RD03 całkiem dziarsko jedzie

[Dzieju]

Nooo, pomarańczowe 890 jakoś nadążało na ostatniej długiej prostej, sporadycznie to i nawet trzeba przegonić.

[ramires]

Napisał Babel

Hehehe - słyszałem opowieści że babcia RD03 całkiem dziarsko jedzie

Śmichy hihy a na liście zlotowej nie widzę Cię

[ramires]

Jezioro Szkoderskie

Tradycyjnie wybraliśmy się w kierunku j. Szkoderskiego aby tam nieco pooglądać tym razem z wody a nie lądu okolicy.
Inny kapitan, inna łajba i dzień minął. Trochę niedogadanie na brzegu było z organizatorem a co innego wyniknęło w rzeczywistości jeśli chodzi oczywiście o trasę, bowiem spodziewaliśmy się paru przystanków, aby obserwować nieco ptaków, które są tam w znacznej ilości... cóż, niedogadanie bądź celowe wprowadzenie w błąd. Mniejsza z tym.

Dalej uważamy, że warta tych kilkunastu euro wycieczka.


MNE-2025-6817.jpg

MNE-2025-6771.jpg

MNE-2025-6841.jpg

MNE-2025-6824.jpg

MNE-2025-6863.jpg

Popływali, coś pojedli po drodze i kierunek Kotor Cable Car i wjazd gondolą na szczyt. (https://www.kotorcablecar.me)


Na tą chwilę czekaliśmy niezmiernie po zeszłorocznym zauroczeniu. Jak już wcześniej wspomniałem turystów w tym roku od groma więc i kolejki były większe. Bezproblemowo i sprawnie jednak tam organizacja działała i po paru minutach od zakupu byliśmy już w połowie kolejki do bramek. Tym razem z powodu ilości turystów już nie było tak słodko, gadatliwi jak nie wiem co turyści z Albanii chyba skutecznie swoimi dyskusjami mącili spokój. Była jeszcze inna para z Polski co od razu rzuciło się w oczy - byli cicho

Po kilkunastu minutach byliśmy już na szczycie, gdzie przywitała nas BARDZO głośna muzyka disco/techno/rzekomo fajna.
Mieliśmy najpierw plan, aby wejść jeszcze wyżej, aby sobie coś tam pstryknąć, jednakże turystów tam było tak dużo, że z trudem było znaleźć miejsce na pstrykanie czegoś...

MNE-2025--6.jpg

Zaczęło wiać jak diabli więc decyzja była jedna, aby zejść niżej w kierunku knajpy Forza Kuk celem przyjęcia strawy i uzupełnienia poziomu kawy we krwi, mojej krwi, bo moja Miss Excel miała ochotę na coś innego.
Tu... więcej w podsumowaniu bo nie chcę już na starcie psuć opinii tego miejsca, które rok temu opisywałem jako naprawdę warte...

Dosyć szybko zaczęło się robić ciemno, bardzo ciemno i wiać jeszcze bardziej, jak na ironię było naprawdę zimno. Zmierzamy z powrotem w kierunku stacji kolejki i widzimy jak ludzie stają prawie za każdym murkiem, aby nie zmarznąć.
Powrót już przyjemniej minął, bowiem wszyscy mieli wlepione oczy w widok światła jakim przyodziana była zatoka kotorska prawie że nocą już. Wyjątkowo było cicho i nieruchomo, turyści załapali, że w gondoli jest czujnik ruchu, więc praktycznie większość czasu jechaliśmy po ciemku, aby rozkoszować się naprawdę pięknym widokiem.

Wychodząc już ze stacji musieliśmy oczywiście trafić na jakiegoś głodnego kociaka, którego mogliśmy nieco dokarmić. Karma dla kotków na wyjazdach już zawsze jest pod ręką. Moja Miss Excel po prostu nie może patrzeć jak te małe futrzaki są głodne czy zaniedbane.

Wróciliśmy, kolejne rozmowy, obserwacje gekonów, popijanie przepysznego soku z granatów połączone z przegryzaniem świeżych fig od naszej pani wynajmującej.


Kolejny dzień to już lenistwo i raczej niczego nowego nie napiszę.

[ramires]

Podsumowanie i własne odczucia - mocno subiektywne.


Czarnogóra jest Polską z przełomu 80-90 lat w wielu wypadkach z bardzo szybkimi zmianami, które następują szybciej niż społeczeństwo potrafi się do nich przyzwyczaić.
Krajobrazowo jest to przepiękny kraj, który mininum dwa razy trzeba zwiedzić, aby móc powiedzieć, że się go widziało, poznało.
Zarówno okolice Durmitoru jak i od strony morza - bajka. Nie ma tam chyba przydkich miejsc.

Czarnogórę bankowo odwiedzę jeszcze raz, ale tym razem motocyklem, objazdowo a nie stacjonarnie.
Co mnie zaskoczyło tym razem będąc już drugi raz to chaotycznie rozpoczęte remonty/modernizacje dróg - szczególnie tych pomiędzy Tivatem a Budvą, nie dokończone drogi, brak jednoznacznych oznakowań o objazdach - mam wrażenie, że poprzednim razem było lepiej. Jadąc tam miałem dobrze zakorzenione emocje i dobre wrażenia z poprzedniego urlopu w tym kraju. Jaraliśmy się samą myślą, że jeszcze raz odwiedzimy ten kraj, nawet te same "stare śmieci".
Rzeczywistość okazała się tym razem bardziej chłodna. Z pozytywów to domek, gdzie mieliśmy pokój wynajęty - tu właścicielka nas poznała, przywitała już jak swoich, co drugi dzień mieliśmy TYLKO MY a to świeżo zerwane winogrona, a to świeże figi a to coś tam jeszcze innego. Mega pozytywnie, ciepło i miło. Co totalnie nam się nie spodobało to ceny. Są w wielu wypadkach wyższe niż rok temu. Dotyczy to głównie lokali gastronomicznych w dużych miastach typu Kotor, Tivat, Bar, Sutomore.
Mieszkaliśmy na uboczu parę kilometrów od Tivatu w "dzielnicy" Radosici czy jakoś tak. Tam lokalne bary/pizzerie były nie tylko tańsze ale i LEPSZE. Obsługa każdego klienta traktowała tak samo, nie było sztuczności, teatralnych zagrywek czy połkniętego sztyla od miotły. Tam widać było po twarzach, że są naturalni.

Kotor - miasto, które ocalone zostało przez koty... i na tym koniec. Ta cała otoczka jest idealnym naganiaczem lokalnych sklepów z pamiątkami, które wykorzystują to, aby sprzedawać kocią cepelię. Koty często były przeganiane, na próżno było szukać misek z wodą czy karmą dla nich poza jednym miejscem. Ostatnim razem opisałem starszą panią, która się zajmuje tam kotami, ale ta pomoc tym razem jak obserwowaliśmy to było karmienie i aplikowanie suplementów dla osesków, których kilka było. Na próżno było szukać realnej pomocy dla tej kociarni. Koty ufne, więc nie było mowy o wymówce, że trudno je złapać itp. Jakoś tak strasznie się nam przykro zrobiło z tego powodu, że miasto i jego największa kocia legenda stała się jakby jego zmorą bo nagle trzeba zadbać o koty, o symbol tego miasta tak dumnie wszędzie promowany w folderach reklamowych a rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej.

Budva - przejazd tradycyjnie trudny, korki ale to standard więc w sumie specjalnie nie ma się do czego doczepić, w tym roku odpuściliśmy sobie stare miasto jadąc tylko tym razem pstryknąć na obrzerzach miasta Fort Morgen a raczej widok z tego miejsca. Tegoroczny pobyt w Czarnogórze był kapryśny jeśli chodzi o pogodę. Upalne dni to wiadomo, że najlepiej spędzić nad wodą i tak też czyniliśmy. Natomiast pozostałe dni staraliśmy się coś zwiedzić, zobaczyć, ale w innej formie niż cała reszta ludzi bo staraliśmy sobie wypatrzeć jakieś miejsca, gdzie jest widok, panorama, jakaś historia, co dla zwykłego turysty nie ma wielkiego znaczenia.

Tradycyjnie trafiliśmy na pożary, które są normą o tej porze roku, więc to już nas nawet nie przerażało. Sprawdzaliśmy na bierząco informacje o aktualnych pożarach jadąc gdzieś.

Bar - miasto, gdzie nie mieliśmy zamiaru spędzać czasu poza jednym punktem - starym grodem/miastem. To miejsce jest naprawdę warte zobaczenia. Bardzo żałowaliśmy, że mieliśmy płaskie światło przez większość czasu, a więc i zdjęć takich jak chcieliśmy nie przywieźliśmy chociaż mamy obraz tego miejsca, trochę jego historii. Polecam to miejsce.

Ogólnie wrażenia mamy w tym roku mieszane. W lokalach np. Forza Kuk (restauracja na szycie w Kotorze, gdzie jest naprawdę mega kolejka gondolowa) to jakiś żart. Obsługa latała opętana za strefą VIP - płatne stoliki w części tarasowej z panoramą na zatokę - a zapominała o zwykłych ludziach. Jedzenie nie dość, że musieliśmy czekać i to sporo to jeszcze jak dostaliśmy to było zimne... dopisywanie do rachunku rzeczy, których nie zamawialiśmy, oschłość... i wyższe ceny, dużo wyższe... miejsce to nastawione jest na premium klientów a nie zwykłych turystów. Bardzo podobnie było w Peraście. Lokale nie były pełne, a gdy sobie jakiś upatrzyliśmy aby się czegoś napić tylko, kawa dla mnie a drink na mojej Miss Excel to obsługa dawała mocno do zrozumienia, że pijcie i spierdalajcie bo tylko czas nam zabieracie. W paru miejscach było podobnie poza... lokalnymi. Jadąc od nas nie w stronę Tivatu/Kotoru tylko w stronę końca półwyspu wychaczyliśmy kilka lokalnych knajpek gdzie naprawdę było BARDZO miło i życzliwie a ceny były bardzo w porządku. Najbardziej nas zaskoczyła mała lokalna pizzeria, gdzie jedliśmy naprawdę wyśmienitą pizzę.

Im dalej od zatoki tym było ciszej, spokojniej, taniej. Jechaliśmy do Zabjaka a potem już P14 i parę innych atrakcji. Tam uprzejmość i chęć pomocy była mocno odczuwalna, nawet obsługa kolejki na Savin Kuk, która robiła co trzeba w naturalny sposób i z uśmiechem.

Durmitor, cały ten park to było bajeczne doznanie, pomimo faktu, że nie zrobiliśmy całego naszego planu to już chcemy tam wrócić i po cichu liczyć na lepsze światło, bo część naszej wycieczki była w deszczu. O malowniczych drogach Durmitoru nie będę się rozpisywał bowiem wielu z Was już tego doświadczyło. Jadąc z gór przez te lokalne dróżki widzieliśmy wg mnie prawdziwą Czarnogórę, z jej wadami i zaletami, widzieliśmy biedę, widzieliśmy normalność, brak komercji. Normalność a przynajmniej to co widzieliśmy było zwyczajne.

Ogólne wrażenia mamy takie, że ten kraj chce bardzo szybko dorobić się na turystyce, świadczą o tym rosnące jak grzyby po deszczu apartamentowce, hotele ale nie idzie w parze z tym rozwój społeczny. Cenę za to wszystko płacą też ci biedniejsi mieszkańcy, którzy mieszkając z dziada/pradziada w danym miejscu muszą mierzyć się z panującą drożyzną. Nie widać klasy średniej, jest spora przepraść pomiędzy klasami ludzi, widać to bardzo. Minimalne wynagrodzenie wynosi tam 670eu co jest naprawdę niskie i jak rozmawiałem z niektórymi ludźmi jest głodowe, ale ludzie się cieszą, że mają pracę. Przemysłu tam jako tako nie ma, nie są w strefie Schengen ale mają euro. Euro jak się dowiedzieliśmy nie było wcale dobrym wyjściem, bo spowodowało mocne dysproporcje zarobkowe właśnie.

Traktowanie zwierząt - coś, na co zwróciliśmy bardzo uwagę.
Jest na tyle wg mnie źle, że psy/koty są totalnie uprzedmiotowione w miastach, gdzie powinny być pod opieką. Świadczy o tym nawet fakt, że kilka osób założyło fundacje (nawet jedna chyba z Polski) aby tym zwierzakom na miejscu pomagać.


Nie odbierajcie tego, że teraz nagle będę pluł na ludzi tam żyjących, bo nie jest to moim celem. Nie mogę po prostu spokojnie przejść wobec tego co tam się dzieje. Odebrało to wszystko co opisałem mi w tym roku pełnię radości z pobytu w tym rejonie. Owszem, byłem tam jako turysta stacjonarny i po prostu miałem okazję rok w rok obserwować jak się wiele rzeczy zmieniło. Nadal zamykając oczy widzę piękno tego kraju, piękno natury jeszcze nie skomercjalizowanej. Chcę tam wrócić, chcę poczuć jeszcze raz a może i więcej razy wiatr na przełęczach, kurz na bocznych drogach, wciąż krajobrazowo jestem zakochany po uszy w tym kraju.

[muszel72]

Dzięki za lerację Rami i powrót do miejsc już zwiedzonych.
Ja bym jeszcze dodał, że mnie bardzo boli to, iż większość pensjonatów w miejscach takich jak np Dienovici i im podobnych jest wykupiona przez kacapów.

[Adagiio]

Dzięki za opowieść i w końcu poskładaj ten motor. Wszystko bardzo szybko się zmienia i goni w kierunku zaorania w krajach na dorobku. Ludzie nie mają żadnej refleksji i chcą być szybciej bogatsi od Niemców, bo na Bałkanach to chyba Niemcy są nadal wyznacznikiem dobrostanu i bogactwa. Co raz trudniej jest znaleźć miejsca gdzie nie dociera turysta z telefonem w ręku chcący zrobić zdjęcie żeby go następnie wrzucić do netu i dostać pochwały jakie to zajebiste i jest skłonny przepłacić za wszystko .