Quebec, Kanada, 2008 by Mirmil

[Mirmil]

A nazbieralo mi sie na wspominki
Mielismy troche czasu, trzeba bylo tyle ruszyc,znudzilo nam sie jezdzenie po lokalnych lasach w New Jersey.
Kumpel,co robi przeprowadzki w USA mial jakies zlecenie na dowiezienie sofy do Montrealu, wiec stwierdzilismy,ze zapinamy "cyrk" do jego pickupa, wsadzamy 3 motocykle i jednego quada i jedziemy pojezdzic do Kanady.

Ja jak zwykle zrobilem plan, obczailem trasy, miejsca biwakowe, spakowalismy caly najdan i wyruszylismy w droge. Najpiew tysiac km po autostradach-ale z przyczepa wazaca 7 ton nie jest to latwe

Samochod nazywany pieszczotliwie "road train"




Przyczepa mala nie jest- w czesci sypialnej jest miejsce dla 8 osob + lazienka+ kuchnia, 2 lodowki,pelen wypas
Z tylu miesci sie 3 motocykle, na pickupa wrzucilismy jeszcze quada




Nasza ekipa. Mirmil, Romanek72 i Jerry



Co by nie pogubic drogi uzywany trzech GPSow



Jedziemy



Trasa prosta jak drut


Wyświetl większą mapę

[Mirmil]

Miejsce docelowe to jezioro Lac-Taureau
Z opisu i zdjec wynika,ze bedzie podbnie jak nad Solina

Wszytsko sie zgadza
Jest poczatek pazdziernika, w NJ jeszcze lato,a tutaj, w Quebecu juz pozna jesien.
Znajdujemy ustronna miejscowke na zamknietym kampingu, wyciagamy sprzety z przyczepy i wyruszamy na pierwsza przejazdzke- rekonesans



No i dupa.
Jarek (ten z LC4) w pierwszej godzinie nieszczesliwie przewraca sie, motocykl spada mu na stope.Boli, nie da sie dalej jechac, wiec jakos zjezdzamy w gorki na dol, pozniej do obozowiska, Ja z Jarkiem do szpitala(na szczescie jestesmy ok 10 km od malego miasteczka, gdzie jest jakas przychodnia.

Tutaj juz widac, jak Jarek podnosi palce,bo nie moze na nich ustac.


Nam w przychodni schodzi ze 3 godzinki,Roman miedzyczasie myszkuje w pobliskiej okolicy







W przychodni okazuje sie ,ze Jarek zlamal jakas kostke w srodstopiu, wiec stopa w gips. Nie bylo zadnych problemow, rachunek za zdjecie RTG, zagipsowanie , jakies leki opiewal na okolo $170, jak pamietam

Juz na obozwiosku, robimy plan "co dalej"


Wraz z iloscia wypitych piw porzucamy plan ewakuacji do domu.






Jarek jakos wytrzyma te kilka dni, w przyczepie jest wygodnie i cieplo.
Na motocyklu juz nie pojezdzi w tym sezonie.
Wzialem awaryjnie quada, wiec moze sie przyda i namowimy go pojutrze na wycieczke na quadzie

[Mirmil]

Jerry pilnuje przyczepy, a my jedziemy robimy rekonesans wlasciwy.
Planowalem trasy wg drog, sciezek, tras dla skuterow snieznych.
Okazuje sie,ze te trasy dla skuterow snieznych najbardziej nadaja sie do jezdzenia enduro.Sa tez dostepne pogladowe mapy z sieciami szlakow.
Wiec nawiguje, a Roman miedzyczasie pstryka zdjecia





Podjazdy sa czasami mocno kamieniste, trzeba zwalnaic i jechac bardziej precyzyjnie po kamieniach




Natomiast po drodze bez kamieni to juz mozna jechac jak dusza zapragnie



Kilka razy spotykamy gdzies w tajdze obozowiska mysliwych, przyjezdzajacych tu na polowania



Czasami jezdzimy lokalnymi drogami- widac slady terenowek i quadow


Zdarzaja sie porozwalane mostki



Oraz miejsca, gdzie rozlewiska zeremi zalewaja drogi

[jorge]

Ale mają sofy w tej Jameryce . Dawaj foto kampera w środku.

[Jarek]

hej Mirmil- byłem w tamtych okolicach we wrześniu..niestety puszką- co prawda bardziej na wschód od Montrealu- kierunek Sherbrooke- ale widziałem tylko quady, zadnych moto- a miejscówki zajebiste
dawaj dalej, rozwijaj się
pzdr

[Brambi]

Kurde ale czad !!!! Fajnie masz Mirmil !!!

[chankrymski]

Mirmił zawsze miał fajnie. Dawaj więcej fotek

[Mirmil]

Mowilem,ze jezioro, nad ktore przyjechalismy jest podobne do Soliny?
Wiec w kolejny dzine pojechalismy zobaczyc zapore.

Walac jakas szutroweczka 100km/h widzimy ladna wstazeczke


Zatrzymujemy, sie,sprawdzamy, a to mega dziura w drodze.
Kilka km dalej podobna wstazeczka i tez niespodzianka




Jakies rozlane rzeczki przy naszej drodze, wszytsko oczywiscie sprawa bobrow


Po 2-3 godzinach jazdy docieramy nad zapore.

Idelany czas, miejsce i okolicznosci,zeby zrobic sobie przerwe oraz sesje fotograficzna.

Tu mozna zauwazyc motocykl Romana.Widac wielkosc tamy. Dla nas najdziwniejsze jest to,ze nigdzie nie ma zywego ducha- nikt tego nie obsluguje,ani nie pilnuje.













Szum wody jest ogromny, skaly sliskie,a my jak dzieci robimy sobie zdjecia, dopolki sie klisza nie skonczy

[Mirmil]

No i wracamy, dzisiaj w planie grill i piwo







Zaintrygowala nas jakas drozka zasypana lisciami- wyglada tajemniczo, wiec wlacza nam sie swiatelko szwedacza




Po kilku kilometrach drozka doprowadizla nas do letniskowego dokmu.


Zagladamy przez szybe-wszytsko wyglada ladnie, ludzi brak



Lazimy wokol domku,Roman opiera sie o klamke i drzwi sie otwieraja


Zapomnielismy o zwyczaju kanadyjskim ( i skandynawskim) takich domkow sie nie zamyka. Jezlei ktos bedzie potrzebowal z niego awaryjnie skorzystac, to lepiej niech wejdzie przez drzwi, niz mialby wybijac szybe. Dla nas to dziwne, a dla nich normalne



Krotki spacer nad jeziorko(przy kazdym domku jest pomost, wiele osob doplywa do domkow lodkami, lub wodolotami)




Jeszcze troche naszych wariacji na taczkach


I juz wracamy do naszego obozowiska, bo glod zaczyna dawac o sobie



Po drodze jeszcze jakies wydziwiane szlaki przez skalne polki
Tu zaliczylem pierwsza glebe, bylo twardo




Przez caly dzien nie spotkalismy ani jednego czlowieka. Zrobilismy okolo 150 km

[Mirmil]

W przyczepie kazdy ma swoje zadanie
Ja gotuje




Roman pije







I je





A Jerry pilnuje porzadku i sprzata po nas



A jak balaganimy za bardzo, to mierzy nas groznym wzrokiem.



Ale to dobry gospodarz i dba o swoj "cyrk"