III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[ATomek]

Deszczowy czas wykorzystujemy na szybki przelot asfaltem. Od Kowla przycinamy MO7 kier Kijów. Największą ulewę wykorzystujemy na tankowanie i kawkę. Porównujemy swoje sposoby zabezpieczenia przed deszczem. Każdy ma inny, ale w butach wszyscy mają po równo.
Po kolejnych kilkudziesięciu km najwyższy czas zjechać z asfaltu. Plan był polem, ale rzut okiem wystarczył, żeby zawrócić. Pojedziemy lasem.

droga.jpg

Kierujemy się do Huty Stepańskiej na Słone Błoto. Wiata nad jeziorem dzisiaj będzie niezbędna na przygotowanie kolacji i lekkie przeschnięcie.

brzeszczot 0.jpg

brzeszczot.jpg

brzeszczot2.jpg

Wyrka.jpg

Krzyż w miejscu mostu na Wyrce

lokels.jpg

To już tradycja, że lokalni najpierw przysiadają się do Trójki Maja!

sid tablica.jpg

siedlisko.jpg

mostek.jpg

Huta Stepańska to ukłon w stronę Janusza Horoszkiewicza i jego książki. Niektórzy są w trakcie czytania i zobaczenie w realu terenu ułatwi zrozumienie problemu przed jakim stanęli mieszkańcy okolicznych wiosek i chutorów w obliczu napadów. Teren pocięty szerokimi kanałami wymusza i ogranicza przemieszczanie. Droga jest jedna
Zatrzymujemy się w miejscach ważnych, przy postawionych przez Janusza Krzyżach. Zmieniamy na świeże biało czerwone wstążki

majo.jpg

0072.jpg

marek brudny.jpg

Przed sklepem obowiązkowa sesja zdjęciowa i wieczorny zestaw motocyklisty.

sesja.jpg

sesja1.jpg

mały1.jpg

mały.jpg

namioty.jpg

Cóż, można powiedzieć, że jesteśmy na miejscu.
Wspominamy zeszłoroczne kąpiele. Dziś jest zimno i siąpi świeży deszcz.
Mimo to humory dopisują

wiata.jpg

[MrWaski]

Rewelacyjne zdjęcia!

[ATomek]

Potrzeba kontaktu...

1.jpg

2.jpg

3.jpg

poranek.jpg

Po deszczowej nocy pogodny poranek miło nas zaskakuje. Głęboko chowamy przeciwdeszczówki, sprawdzamy popręgi.
Mam czas na przeczyszczenie styków przekaźnika, zalanych wczoraj . Woltomierz pokazywał słabo , raz nawet prąd na chwilę zginął, ale w deszczu nie chciało mi się grzebać.
Z rana ujawniła się też awaria, z którą Brzeszczot bohatersko walczył przez cały wyjazd- zaczął zdychać wysprzęglik w Ktm

marek w hucie.jpg

Jedziemy do miejsca po Omelance, ojcowizny Horoszkiewiczów. Krzyża nie wypatruję, bo wiem, że został zerżnięty przez SBU. Do chutoru w lesie, gdzie stał dom nie docieramy. Może kiedyś razem z Januszem.
Wysyłam mu to zdjęcie nieba z jego rodzinnych stron

niebo w omelance.jpg

krzyż na stary cmentarzu.jpg

Odwiedzamy miejsca i zmieniamy „bieliznę” na upamiętnieniach na starym i nowym cmentarzu, na Krzyżu Rodziny Horoszkiewiczów i pomniku pomordowanych Hucian.

krzyże horoszkiewiczów.jpg

grób pomordowanych Hucian.jpg


kościól w hs.jpg

Kościół w Hucie Stepańskiej spalony w czasie pogromu okolicznych Polaków w 1943 to symbol 350 lat miejscowości

dom 1.jpg

dom.jpg

Miejsce po kościele jest w centrum wsi, na małej górce skromnie upamiętnione Krzyżem i tablicą. Powoli zarasta krzakami. Działka kościelna do niedawna była pusta i "parzyła" przed zasiedleniem. Budowa na niej domu to znak dzisiejszych zmian. Podobnie, jak banderowska flaga po sąsiedzku.
Społeczeństwo potomków polskich Hucian przeciera oczy ze zdumienia!
Idzie nowe! Budowany dom na działce kościelnej to jedno, a sracz ustawiony dziesięć kroków przed krzyżem upamiętniającym Polski kościół to drugie!


sracz.jpg

sracz2.jpg

wasyl wasylewicz.jpg

Zaciekawiony, przychodzi do nas Wasyl Wasylewicz. W swojej opowieści o dziadku wywraca moją wiedzę.
Słuchamy o złym Wołyniaku z UPA, który bestialsko mordowal Polaków z nienawiści, bo w rzeczywistości był... agentem KGB i w "sowieckim aparacie" pracował do 1975!
Zapytany o wiszące czarno czerwone flagi wzruszył ramionami: to nic takiego. Przyjechał jeden taki z zza granicy i powiesił...

z wasylem.jpg

kamionka.jpg

Krzyż w Kamionce, skąd pochodzą Bukowscy- przodkowie autora zdjęć książki „A imię nasze Wołyńskie Dzieci”

kamionka tablica.jpg

[ATomek]

mierjsce.jpg

W Stepaniu zaglądamy do cmentarnego grobowca Worcelów.
Gdyby nie jego pozostałości, po starym polskim cmentarzu nie byłoby śladu

grobowiec.jpg

tablica.jpg


Wyjeżdżając ze Stepania przez most na Horyniu nie przy puszczałem, że za godzinę będę tu znowu...

Majo z łożyskiem.jpg

W lesie przed Kazimirką rozleciało się łożysko tylnego koła w Transalpie Czagana, to spod tarczy hamulcowej.
Majo błysnął i ze swojego skromnego bagażu wyjął potrzebne łożysko. Nie wiem, czy Czagan zdawał sobie sprawę z wygranego losu na loterii.
Niestety stare rozpadło się tak, że bieżnia siedziała w piaście na dębowo i nie znaleźliśmy podręcznego sposobu na jej wyjęcie.
Stąd powrót do Stepania i próba jego wyjęcia tym, co zastaliśmy na przypadkowej budowie, a więc pręt żebrówka, młotek i szlifierka

próba.jpg

dom.jpg

spaw.jpg

Gdy i to nie pomagało, przygodny moturzysta zaproponował garaż i spawarkę. I tak ranga wyjazdu na wschód poszybowała w górę: była swarka, sypały się iskry radości, podgrzana bieżnia puściła. Do nabicia łożyska w lesie Marek dostał okolicznościowy młoteczek

marek.jpg

Oczywiście wszystko w ramach motocyklowego braterstwa, były opowieści, telefony do syna w Polsce, który od lat mieszka we Wrocławiu i usłyszeliśmy opowieść zwrotną, jak to na obwodnicy Wrocławia zamyka licznik na 250km/h itp

MOTUR I JEGO DUCH WSZWCHOBECNY CZUWA !!!

motur.jpg

[majo]

Dobrze się czyta. Jak wciągającą książkę gdzie każde słowo jest nieprzypadkowo dobrane.

[kylo]

Serducho się raduje czytając tę relację! Szacunek.

[ATomek]

Bardzo dziękuję za opinie. Ja tylko zeznaję, jak było.
Pierwsze zdjęcie ze zdjętym kołem godz.11.25
Ostatnie z operacji 12.52. Półtorej godziny, łącznie z jazdą 15km do Stepania i 15 z powrotem, więc raczej nieźle!


Jedziemy dalej na Berezne.
Na moście nad Słuczą zamyśliłem się nad wspomnieniem przodków Bolduna, którzy stracili w pobliżu życie przy przeprawie.
Ocknęła mnie prozaiczna myśl o tankowaniu, bo zaraz zjedziemy w lasy i będziemy jechać wzdłuż Słuczy na południe.
Mijane ścieżki nie zachęcały na zwiedzanie nabrzeża Słuczy po deszczach

pod sklepem.jpg

sklepowa.jpg

We wiosce Chocim, pod sklepem, Majo naprawia pęknięty wężyk do chłodnicy. Już jakiś czas waliło od niego Borygiem, ale każdy z nas wyrozumiały do słabości, dyskretny i udawał, że nie widzi problemu.
Postój pod sklepem to idealny czas na lokalizację wycieku i naprawę węża, bo robi jeden a wszyscy inni zapijają czas.
Jeszcze we wiosce zaczyna się jazda na rympał ginącą piaszczystą drogą. Potem wśród pól i łąk. Dzida!
W pewnym momencie zginęła faktycznie w zarośniętym krzakami kanale. Nie miałem ochoty sprawdzać

drożyna.jpg

Niedaleko złapaliśmy kolejną nitkę już w lesie, bez gwarancji ale w potrzebnym kierunku. Miała jedna wadę - była z kolei parszywie piaszczysta. Tak wyglądał szczęśliwy nią Czagan. Naruszył dwa żebra i obojczyk

czagan.jpg

drożyna2.jpg

Ważne, że doprowadziła nas do miejsca.
NIEMILA, NIEMILIA, NIEMYLNIA, TRZY KRZYŻE

„Zbrodnia w Niemilii miała miejsce 26 lub 27 maja 1943 roku. Atak nastąpił o świcie. Kilka uzbrojonych grup Ukraińców wtargnęło do wsi, byli wspomagani przez mieszkańców z okolicznych miejscowości z gminy Ludwipol. Napastnicy zabijali swe ofiary siekierami, nożami i widłami. Polacy, którzy próbowali się bronić lub uciekać ginęli od kul z broni palnej.
Zaskoczona napaścią miejscowa samoobrona nie była wstanie postawić się napastnikom. Podczas gdy mordowano mieszkańców wsi grabiono także ich dobytek, a także spalono 51 zagród. Masakrę przeżył m.in. Mateusz Reszczyński, który zabił w swojej obronie czterech Ukraińców, a następnie skrył się pod ciałami zamordowanych.
Dzień po masakrze do wsi przyjechali żandarmi niemieccy stacjonujący na co dzień w Bystrzycy. Pod ich osłoną ewakuowano ocalonych, a rannym udzielono pomocy, których następnie przewieziono do szpitala. Ciała ofiar zostały pochowane we wspólnej mogile, większość z nich były tak zmasakrowane, że nie można było ich zidentyfikować.”


1.jpg

2.jpg

3.jpg

tablica.jpg

trzy krzyże.jpg


https://maps.app.goo.gl/CrThfJYqEwb4nFez9

[ATomek]

Serdecznie polecam piękną opowieść naocznego świadka- mieszkańca Huty Pieniackiej Pana Sulimira Żuka. Dla spotkania z takimi ludźmi, relacji z pierwszej ręki tam jeżdżę.

http://youtu.be/fkassTfFYyQ

[ATomek]

Pierwszy raz niewinnych mieszkańcow- w większości starców, kobiet i dzieci zamordowano 28 lutego 1944. Drugi raz zabijano ich przez dziesiątki lat
dzień po dniu, przemilczając i pozbawiając pamięci o nich, stawiając tablice zakłamujące prawdę o Hucie Pieniackiej, beszczeszcząc miejsce ich kaźni pomnikiem katów.
Niestety, mord w Hucie Pieniackiej trwa nadal:





https://youtu.be/AVz0yXcmWGo

[PAWCIO]

Tu więcej jest informacji o tym co się stało http://www.tvp.info/28547288/zdewast...rafil-do-sieci