NOO Właśnie !!! :Thumbs_Up:

Polski Adampol (dawniej Polonezköy) w Turcji
 

Uprasza się o nie wysyłanie żadnych raportów do admina😊 Już lecę dalej, chętnie dzielić się z Wami moją przygodą!

Postanowiłem, że dolot do Iranu zrobię bez zbędnego rozpraszania się wcześniejszymi atrakcjami. Tak więc po 2 noclegach w lesie (za Budapesztem i w centralnej Bułgarii) docieram do tureckiego Adampolu, czyli dawniej Polonezköy. Była to wieś założona w 1842 roku z inicjatywy księcia Adama Jerzego Czartoryskiego dla polskich emigrantów uciekających z Polski przed represjami zaborców, po upadku powstań narodowych w XIX w. To Michał Czajkowski, który przeszedł na islam i przyjął imię Mehmet Sadyk Pasza kupił ziemię pod Stambułem, na której osiedlono pierwszych emigrantów.

Załącznik 143041

Władze tureckie były przychylne idei polskiej osady, widząc w niej element sprzyjający modernizacji państwa. W celu uzupełnienia populacji, organizowano akcje rekrutacji panien z zaboru pruskiego na żony dla Polaków w Adampolu. Wieś stała się symbolem państwa polskiego, w czasach gdy Polski nie było na mapie Europy. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, część mieszkańców powróciła do Polski, ale wieś nadal utrzymywała swoją polską tożsamość, kultywując tradycje i język.

Polski cmentarz w Adampolu jest dość mały, ale bardzo dobrze utrzymany. Na bramie wejściowej starannie przyklejono nalepkę „Stowarzyszenie Kocham Polskę”. Czyściutko, odnowione nagrobki. Jeszcze będę miał okazję widzieć tę nalepkę w innych miejscach podczas tej wycieczki, dlatego to właśnie ich podejrzewam o wsparcie utrzymania polskich nekropolii za granicami kraju.
A same groby? Widać głęboką wiarę ludzi, którzy pochowali tu swoich bliskich. Właśnie w takich miejscach najbardziej czuję się patriotą.

Załącznik 143042

Załącznik 143043

Załącznik 143044

W Zamku Kórnickim istnieje Sala Mauretańska, którą poświęcono Turcji jako wyraz wdzięczności za to, że ta nigdy nie uznała rozbioru Polski. Cały jej sufit ma orientalne rysy, wśród których umieszczono inskrypcję po turecku: Inszalah. Podobno gdy do Turcji przybywali posłowie z innych państw to mimo, że Polska nie istniała już na mapach, tradycyjne zawołanie brzmiało: Czy poseł z Polski już przybył? I odpowiedź: Nie, jeszcze nie przybył. Podobnie jak Turcja, Iran również nigdy nie uznał rozbiorów Polski.

Załącznik 143049

Załącznik 143047

Notabene, w jednej z gablot Zamku Kórnickiego znajduje się stara australijska gazeta przedstawiająca Hrabiego Władysława Zamojskiego ujeżdżającego strusia. Władysław Zamojski bowiem w latach 1879-1881 odbył podróż dookoła świata. Muzealna etykietka głosi: Czy to Hrabia? Nic nie wiemy o tym, aby zafundował sobie przejażdżkę na strusiu, ale codziennie gazety australijskie odnotowały nazwisko polskiego arystokraty przemierzającego kontynent w poszukiwaniu przygody, wiedzy, piękna, egzotyki, śladów polskości. Muszę nieskromnie przyznać, że towarzyszy mi identyczna motywacja!

Załącznik 143048

Dzień kończę kilkanaście km na N od miasta Bolu.

Załącznik 143046

Piękna trasa. Czekamy na więcej.:Thumbs_Up:
Pozdrawiam.

Zaiste piękna trasa. Podziwiam, zazdroszczę oraz będę czytał :) zapowiada się ciekawie bo kierunek a dwa pisane ładnie.

Dziękuję.

:Thumbs_Up:
Trasa i same opisy na poziomie. Brawo.

Piękna trasa!! Moje niegdysiejsze marzenie może jeszcze kiedyś spełnię!
Będzie czytane:bow::bow:

Trasa ambitna. Nie chcę psuć nastroju „a hoj przygodo”, ale mam praktyczne pytanie. Jaki budżet założyłeś na taką eskapadę? Czy w ogóle zakładałeś jakiś budżet, czy lecisz na żywioł i nie liczysz kosztów? Zdjęcia i wrażenia z podróży są super, ale jestem przekonany że aspekt finansowy byłby równie ciekawy. Szczególnie dla ludzi którzy zachęceni Twoimi relacjami, chcieliby również zaliczyć taką trasę. A tym czasem, szerokiej drogi.

ja widzę że już po podróży

Nie psujesz nastroju:) Oczywiście, że przed wyjazdem przeliczam zamiary na siły, zarówno moce finansowe, jak i dostępne u pracodawcy „roboczodni” urlopowe, a także kondycję fizyczno-psychiczną (czy ja wytrzymam sam ze sobą tyle czasu?:)). Jednak zgodnie z założonym planem opowieści, podsumowanie wycieczki podam na końcu:)

Fizycznie tak. Ale mózg nie do końca jeszcze zaakceptował starą codzienność, bez kilometrów w siodle, bez wiatru i zapachów docierających przez szczeliny kasku, radości, życzliwości, otwartości spotkanych obcych ludzi, bez wielkich przestrzeni i rozległych krajobrazów i tłocznych gwarnych miast...

Twój plan, trasa i wiedza różni się wielce od wszystkiego, co słyszałem od motocyklistów z tamtego kierunku. Najczęściej były to połykane kilometry do/od niewielu punktów.
Fajnie, jedziesz sam, nikt Cię nie nakręca i nie rozprasza.
Zdjęcie tego ostatniego noclegu powoduje u mnie ścisk w dołku. Pięknie!
Czekam na więcej.