tedix86
20.09.2011, 22:28
Wyjazd dalej niż „wokół komina” planowaliśmy ze Stopą od dawna. Pierwszy pomysł to Maroko zimą, ale raz termin mnie nie pasował, a raz jemu. Kolejnym pomysłem były Bałkany na początku sierpnia na trzy motocykle – miał jechać jeszcze Maciek. Pomysł szybko legł w gruzach jako że Maciej zdał kat. na dosłownie cztery tygodnie przed planowanym wyjazdem. Ponadto Mirek tak nastraszył Stopę opowieściami o warunkach na bałkańskich drogach, że wyjazd znowu przesunęliśmy o miesiąc.
W terminie wcześniej planowanym Stopa pojechał z synem na ‘lajtową’ ścianę wschodnią.
Data, skład i wstępny plan trasy - ustalone. Wyjazd 2/9/11 po pracy, skład: Stopa na Trampku, ja z Martyną na Afri. Z Łodzi motorki ruszają w busie i 7km za granicą Chorwacji stają na kołach. Bus zostaje pod kamerką w firmie znajomych. Takie rozwiązanie to niesamowita oszczędność czasu, pieniędzy i sił. Dzięki koledze Stopy droga zajęła nam 11 godzin bez większego pośpiechu, a sama trasa godna polecenia(E75->D1->D4->M15->pierwszy zjazd na 86->E65->7->2 wjazd na M7). Przy okazji powiemy, że winietki dla aut są tańsze na Shellu przed autostradą na Słowacji, nie kupujcie ich w Cieszynie.
https://lh4.googleusercontent.com/-efyOq61RYjA/Tndi6aUfyJI/AAAAAAAAKgM/GLVjnzv_ca0/s912/1.jpg
Przyjechaliśmy nad ranem więc pierwszy nocleg nad brzegiem jeziora koło Prelogu. Obudziło nas słoneczko jakiego w Polsce tego lata jeszcze nie zaznaliśmy. Po szybkim objuczeniu koni - ruszamy. Wąskie asfalty o łagodnych łukach po okolicznych wsiach sprawiają, że powoli przyzwyczajamy się i szykujemy na to co nas czeka.
https://lh6.googleusercontent.com/-s_EcNzSzDIY/Tndjg_PTlSI/AAAAAAAAKg4/QmiTbyDICZo/s912/2.jpg
Miłym zaskoczeniem jest pierwsza serpentynka i szuterek na szczycie wzniesienia. Ten dzień miał być spokojny, relaks po nocy w busie. Natrafiliśmy na jeszcze jeden dłuższy szuter wzdłuż granicy z Bośnią. Niestety UE już tam dotarła i pomiędzy małymi rozpadającymi się domkami wylewają asfalt tak szeroki, jakby miała tam przebiegać nasza 1. Na szczęście na razie tej zbrodni dokonują tylko we wsiach, a miedzy nimi pięknie się kurzy.
https://lh3.googleusercontent.com/-o6eH2KQgtpk/Tndj0QWiz4I/AAAAAAAAKhU/-q57ulSWDvM/s512/3.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-n4cK20Z4DEc/Tndj3mN2u9I/AAAAAAAAKhY/2rWdmSLp_zk/s720/4.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-8i8fMHWSR24/Tndj7kxcAII/AAAAAAAAKhc/zlYwDEG6F3A/s512/5.jpg
Jeden z postojów wypada na sklepo-bar, gdzie szybko nawiązujemy kontakt z stałymi klientami. Dowiadujemy się, że 5km za granicą jest zlot. Rzeczywiście, dużo motocykli przejeżdża przez tą mieścinę. Nie minęła chwila a w eskorcie okolicznych riderów przekraczamy granicę omijając długą kolejkę. Kiedy dojechaliśmy właśnie ustawiał się szyk, tak żeby przejechać przez miasto. Wszystko pod eskortą policji więc bez kasków. Celem był miejscowy bar i darmowe piwka. Tam palenie gumy i strzelanie z tłumików. Sama impreza na zamku, wiec jeszcze bardziej rozweseloną ekipę policja wyprowadziła z centrum. Dalej samopas do miejsca zlotu. Na podzamczu częstują piwem i fasolką po bretońsku, z grilla podają jagnięcinę. Do późnych godzin słychać ryk silników, głośną muzykę i śmiech towarzyszący licznym konkursom. Z czystym sumieniem polecamy Bośniackie zloty.
https://lh5.googleusercontent.com/-4ajfTp0jsbQ/Tndj_Dmls5I/AAAAAAAAKhg/4GdB11WTzvo/s512/6.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-RZS3nQ6w-mM/TndkDOOZYEI/AAAAAAAAKhk/K0Wm5_rLvhU/s512/7.jpg
Poranne zaskoczenie - wstajemy a nie ma ani jednego motocykla, wszyscy pojechali w nocy. Pewnie pod eskortą policji:).
https://lh4.googleusercontent.com/-Y2QMq1MamtY/TndkGeOzliI/AAAAAAAAKho/PHRnddm3OEg/s576/8.jpg
Postanowiliśmy nie wracać do Plitvickich tylko jechać na południe przez Bośnie i wrócić na trasę poniżej nich. Znaleźliśmy na mapie drogę która prowadzi przez góry i dochodzi tuż przed przejściem do głównej trasy. Pięknie wijący się asfalt przechodzący w szuter. Na GPSie 1km do trasy, a za zakrętem policja.
https://lh5.googleusercontent.com/-crUuWYQaywI/TndkKTCgrhI/AAAAAAAAKhs/kv1eWA19u4E/s576/9.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-y5QASFfLdZ0/Tndi-LGgq4I/AAAAAAAAKgQ/ppCKislx8uk/s512/10.jpg
Wylegitymowali nas, spisali dane i powiedzieli, że trzeba zawrócić 24km do głównej trasy. Ale nie takie numery z nami - znaleźliśmy szuter to się go trzymamy, pierwsza nadarzająca się w prawo i znowu bokami. Tu po raz pierwszy pojawił się prześladowca Stopy – biały GOLF II. Na tym skrócie dwa razy stopa przypomniał sobie słowa Mirka i za każdym razem pluł sobie w brodę, że nie bierze poprawki na miejscowych którzy ścinają znane im zakręty.
https://lh4.googleusercontent.com/-pdvuhBAjJ20/TndjB2qt2QI/AAAAAAAAKgU/zaT2HZpgKrE/s512/11.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-j7s-SYyYkjs/TndjET8V9GI/AAAAAAAAKgY/s6zMp_V91-g/s800/12.jpg
Dalej bocznymi asfaltami do zaplanowanego miejsca noclegu - długie jezioro Perucko pięknie prezentujące się na google maps. GPS pokazuje drogę, która wchodzi głęboko w jezioro – myślę błąd CN, ale na pewno piękna miejscówka na obozowisko. CN się nie mylił droga była, na samo dno. Jezioro nie było tak wielkie bo brakowało z 15m, aby osiągnęło swój nominalny poziom wody. Przed snem spacer po dnie do małych kaskad i podsumowanie dnia. Przecież to nasze pierwsze spanie na dziko.
https://lh6.googleusercontent.com/-GQIMPU37hiU/TndjIEVi5yI/AAAAAAAAKgc/onyhToMcD84/s512/13.jpg
O poranku ruszamy dalej wzdłuż jeziora. Asfalt przechodzi w szuter z pięknymi widokami na wodę z jednej strony, a z drugiej na opuszczone domy, góry i tabliczki informujące o zaminowaniu terenu. Można się zakochać w tych wąskich drogach wijących się między suchą przyrodą i ograniczonych po bokach, wysokimi na pół metra, murkach ułożonych z kamieni. Myślałem że któryś przejdzie w nieutwardzoną drogę, ale wylane wszystko. Niemniej na celowniku mamy kolejne jezioro na SE od Ricice, które olśniło nas kolorem wody na googlach. Miejsce godne polecenia - po stromych zjazdach dociera się do rozległej kotliny, z której dna wyrastają mniejsze górki przypominające kopce termitów. Wdrapaliśmy się na jeden z nich i widok zaparł dech w piersi.
https://lh6.googleusercontent.com/-tFVjzSdS1S0/TndjMMryMyI/AAAAAAAAKgg/5DdIrOiciJ8/s512/14.jpg
Stopa wypatrzył trasę idącą po dnie i stwierdziliśmy, że zasłużyliśmy na trochę „offa”. Wielkie zdziwienie kiedy zumo stwierdził, że zna drogę. Przecież i tu przy normalnym stanie wody jest jezioro. Na samym środku spotkało nas wyzwanie, dukt oberwany z obu stron. Przejazd po 1,5m odcinku o szerokości 40cm. Stopa sprawdza i kiedy tupie obrywają się większe kamienie, powodujące głośne pluśnięcie dające do myślenia.
Powoli podjechać, zatrzymać się, 3, 2, 1,… 3, 2, 1,… jazda udało się adrenalina zrobiła swoje i po przejechaniu już nie wyglądało na takie wąskie. Dalej piękny kamienny podjazd, a po drugiej stronie dolina z winnicami ciągnąca się po horyzont. Znowu asfaltem i znowu w kierunku gór. Mamy wyznaczone kolejne przejście graniczne z Bośnią. Dojazd na około przez górki. 1,5h jazdy po drodze pełnej zakrętów zwężającej się do szerokości rozstawu kół malucha. Były odcinki, że przez parę minut się nie prostowało motocykla. Widoki piękne i ruch bliski zeru. Polecamy!! Droga nr Z6201 w CN przez Stilja.
https://lh3.googleusercontent.com/-Ld7aRF08Vo8/TndjRSzawhI/AAAAAAAAKgk/k3fhXk0NK6k/s512/15.jpg
Nocleg w Mostarze, ale po drodze kąpiel pod wodospadami Kravica. Można zaparkować prawie pod nimi i nic się nie płaci za wjazd. Na dole parę knajpek i ogólnie miła atmosfera.
https://lh4.googleusercontent.com/-Thyn0jgQWgc/TndjUxZZ1xI/AAAAAAAAKgo/oB5TlLPrsNk/s512/16.jpg
Do Mostaru wjeżdżamy już po zmroku. Dojazd półką skalną z widokiem na rozświetlone miasto. W centrum machają z baru gdzie stoi RD04 i DR Big. Zaprosili na piwko, pokazali „offa” na jakim byli wczoraj i zaznaczyli go nam na mapie. Na koniec poprowadzili nas 10km w góry nad rzekę do pięknej miejscówki na camping. Wypili jeszcze po jednym piwku rozmawiając o podziale Bośni, tak naprawdę braku kraju i motorach. Zapytani, czy jest obowiązek jazdy w kasku – afrykańczyk jechał w klapkach i bez niego – uśmiechnęli się i powiedzieli, że znają za dużo policjantów, a i tak zresztą wiedzą gdzie stoją.
https://lh5.googleusercontent.com/-JYs-ME58tCQ/TndjWpUj6CI/AAAAAAAAKgs/XN4S9TMA5vo/s912/17.jpg
Poranek nad rzeką pozwolił na wspaniałą orzeźwiającą kąpiel. Przybłąkał się mały piesek i zachęcony rzucanymi mu na drugą stronę rzeki kośćmi od żeberek, które zabraliśmy już zrobione w słoikach, przypłynął na naszą stroną. Miły psiak rozrabiał po obozowisku, kradł ręcznik kiedy się kąpaliśmy. Prawdopodobnie był biały, ale tylko pierwsze minuty po urodzeniu.
https://lh4.googleusercontent.com/-qwSsgx14KW8/Tndjce27u1I/AAAAAAAAKgw/jsJc_aGsxfQ/s576/18.jpg
Jeszcze przed południem starówka i most, a potem na wyznaczonego „offa”. Tu nie ma co opisywać. Brak ludzi, szuter, góry, owce, krowy, itp. Za miejscowością Kifino Selo zjazd na przełęcz Morine, dalej droga sama prowadzi.
https://lh4.googleusercontent.com/-JbF3q9eIojk/Tndjfjded5I/AAAAAAAAKg0/JZ54dXVqYIY/s640/19.jpg
Na końcu nad rzeką są dwa bary można się posilić i napoić. Płacić w euro też można, tyle, że tylko papierkami. Miła pani zadzwoniła dowiedziała się jaki kurs jest na dzisiaj i wydała w lokalnej walucie. Wydaliśmy te drobne na kolejnym postoju.
https://lh3.googleusercontent.com/-w_dRRRBsJYc/TndjkBk_UGI/AAAAAAAAKg8/6mlJ_1JAeMs/s512/20.jpg
Kolejnym celem jest zalew Plivsko już po stronie Czarnogóry. Ale zanim tam dojechaliśmy jeszcze przed granicą trafiliśmy na piękny szuterek. Znowu tak na niecałą godzinkę zabawy.
https://lh5.googleusercontent.com/-KR2C0Yt54nM/TndjnlsHXzI/AAAAAAAAKhA/g_36xM6cG1A/s512/21.jpg
Do samego przejścia jedzie się wąziutkim, krętym asfaltem, gdzie co chwila coś jedzie z naprzeciwka. Pół biedy jak pozdrawiają cię inni podróżujący na motocyklach, albo jest to jakiś mały samochód. Można jednak natrafić na autobus i tu już trzeba kombinować jak zjechać. Nie ma za dużo miejsca. Niemniej warto po drugiej stronie granicy się poszerza i jedzie się gładką jak stół drogą przez dziesiątki tuneli wyrytych w skale. Tunele są nie oświetlone, więc wjeżdżając trzeba podnieś blendę bo idzie się zabić. Na mostach piękne widoki!
https://lh6.googleusercontent.com/-rQyLiNv6194/TndjqComtlI/AAAAAAAAKhE/jG6XTuFINc0/s512/22.jpg
W miejscowości Pluzine można kupić dosłownie wszystko oraz zatankować paliwo przed wyruszeniem w drogę po Durmitorze. Trzeba wrócić przez most, skręcić na Boricje, a potem na Trsa. Droga pnie się stromo do góry po półce, dosłownie wydrapanej w skale. Jak brakuje miejsca na agrafkę to jest wyryty tunel który zawraca o 180 stopni i jeszcze jest pod górę. Oczywiście nieoświetlony:). W Trsa można wynająć na noc coś na kształt budy dla psa, my pojechaliśmy trochę wyżej i rozbiliśmy się na dziko. Było zimno, ale przy ognisku i lokalnym bimberku od razu zrobiło się miło.
Rano znowu mieliśmy gości. Z frontu piękne krówki dopiero z boku można było zauważyć, że to całkiem pokaźne byki. Stopy namiot w kolorze trawiastym był obwąchiwany jak łakomy kąsek, mój czerwony – sami rozumiecie:).
https://lh3.googleusercontent.com/-YiLnlsojnhU/TndjtGEnMCI/AAAAAAAAKhI/Xf4vvBPekJ4/s576/23.jpg
Trasa przez Durmitor piękna i ciężko utrzymać wzrok na drodze. Żadne zdjęcia tego nie oddadzą.
https://lh4.googleusercontent.com/-XJ07jcl_Jrk/TndjvrGWdnI/AAAAAAAAKhM/EyuWP6U4t5Y/s512/24.jpg
Na jednym z postoi, przy licznych punktach do czerpania źródlanej wody, napawamy się widokami i pozdrawiamy liczne ekipy na motocyklach. W oddali widać kolejny.
-Polacy.
-Dlaczego?
-A gdzieś słyszałem żart, że łatwo nas poznać bo podróżujemy z plecaczkami.
Motocykl coraz bliżej, już widać, że to Aprilla. Zatrzymuje się, a na kufrze „Biała 2010”
-Garwoliniak!
-Stopa!
Takie miłe spotkanie. Świat jest mały. Oczywiście skąd i dokąd. Jak się jedzie, itp. Dostaliśmy przestrogę:
-Albańczyk cię pozdrawia, uśmiecha się, macha, ale i tak dalej jedzie na ciebie. Ogólnie autobus pełen wesołych zakonnic.
Wyprzedzając fakty powiem, że śmialiśmy się do łez, kiedy pierwszym napotkanym autem na szutrach w Albanii było Pajero napakowane zakonnicami, przed którym Stopa ledwo co wyhamował. Rzeczywiście uśmiechnięte, ale jak im się dziwić – poranny offik bezcenne.
https://lh6.googleusercontent.com/-mEZvpAKsrrA/TndjyNFWn-I/AAAAAAAAKhQ/hbmwG0dsNbA/s912/25.jpg
Pożegnaliśmy się i pojechaliśmy w stronę mostu nad rzeką Tarą, Garwoliniak w sobotę musiał być już w Polsce. Powiem, że nie zazdroszczę jego plecaczkowi, bo zjazd do doliny po tych półkach to musiało być duże przeżycie.
https://lh6.googleusercontent.com/-ZInqx462N3s/TnjuZEBJfnI/AAAAAAAAKhw/ZJS5k37cfTc/s912/26.jpg
Most wrażenia nie zrobił. Może z dołu, albo jakby były jakieś z niego skoki na bungee. Ruszyliśmy w stronę przejścia w miejscowości Gusinje. Tu godna polecenia jest knajpka tuż za mostem. Rzuca się w oczy jest nieproporcjonalnie wielka co do rozmiarów miejscowości. Jedzenie syte i w rozsądnych cenach. Trunki pisane fonetycznie wzbudziły nasz uśmiech, a obsługujący nas chłopak powiedział, że ostatnią stację minęliśmy 11km temu – warto pamiętać o napełnieniu zbiorników w Plav. Polecał też, żebyśmy pojechali i zwiedzili ich małe Alpy. Zapewniał, że ładniejsze od francuskich, a na końcu drogi (ok 7km w stronę Vusanje) jest schronisko z zimnym piwkiem. Może któryś z was będzie miał czas. Robiło się ciemno, a chcieliśmy przejechać przez granicę.
https://lh6.googleusercontent.com/-8g_FUVO5syo/Tnjua6xGJ5I/AAAAAAAAKh0/tFfNN5T2STY/s912/27.jpg
Za granicą wielka budowa. Słynny na cały świat albański asfalt wylany szeroko, ale na szczęście tylko do wioski Vermosh. Śpimy przy pięknym potoku z wodą o temperaturze zbliżonej do zera stopni. Poranna kąpiel stawiała na nogi jak nie wiem co. W nocy, przy ognisku i strawie, podziwialiśmy gwiazdy i doszukaliśmy się, aż jednego samolotu. W namiotach natomiast zimnica taka, że nie można było zasnąć. Może to wina śpiworków TESCO ocieplanych watoliną:).
https://lh6.googleusercontent.com/-m5W93PKYTDk/TnjuePQ1_xI/AAAAAAAAKh4/2m6tP-XOctQ/s512/28.jpg
Trasa do Koplik prowadzi doliną na lewo. O asfalcie można zapomnieć, tak samo jak o trzecim biegu. No może my mniej doświadczeni i dopiero na samej końcówce sobie pozwoliliśmy. Po drodze dwie wioski. Dzieciaki z plecakami czekały na offowy autobus do szkoły, albo na wcześniej wspomniane zakonnice, które mogły by ich uczyć na miejscu. Droga posłana luźnymi kamieniami z daleka wygląda na łatwą, ale z bliska liczne żleby i usypane miedzy koleinami górki z kamieni sprawiały spore problemy. Nie mniej jakoś się jechało i to nawet nie tak wolno jak nam opowiadano. Trasa malownicza i znowu godna polecenia.
https://lh6.googleusercontent.com/-v7qyhT1GaSg/TnjuioQfvBI/AAAAAAAAKh8/GNxgsK1vmSA/s512/29.jpg
W Koplik w centrum jest bankomat i jeśli chcecie bez problemów zatankować to warto pobrać pieniążki. My nie spotkaliśmy stacji obsługującej karty. Zjedliśmy natomiast pyszny, syty obiadek w poleconym barze DITO za 1100 ichniejszych + piwo.
https://lh5.googleusercontent.com/-o4rpSJl5OCc/TnjumwxZqmI/AAAAAAAAKiI/Rh720DmQqGI/s912/30.jpg
Wioska Theth, którą mówiliśmy sobie, że zobaczymy była w chmurach. Kelner mówił że turyści walą tam drzwiami i oknami. Teraz podobno jest piękny asfalt, aż do Boge i tylko ostatnie 17km jedzie się czymś co nazywają drogą. Przemarznięci po poprzedniej nocy, z chęcią spokojnego powrotu – bez napinki - rezygnujemy. Może następnym razem. Decydujemy się na podróż już w kierunku północnym i nocleg nad morzem w Carnogórze. Tak zahaczyliśmy o Albanie. Do granicy po czerwonej, która była w remoncie na całej długości naszej trasy.Ilość kurzu i szutrów sprawiła, że ten dzień uznaliśmy cały jako „offowy”.
https://lh5.googleusercontent.com/-y73vWb9QB6g/TnjuoQAjxYI/AAAAAAAAKiM/PzFWOtQJu0s/s912/31.jpg
Na granicy z dwu kierunkowej drogi zrobiła się trzypasmowa w stronę Czarnogóry, z zablokowanymi pojedynczymi autami w przeciwną stronę. Nawet radiowóz na sygnale stał zakleszczony. Ahh te plusy motorów. Osobne oznaczone przejście i za 2min już w drodze poszukiwania noclegu na plaży. Cieszyliśmy się jak dzieci. Mieliśmy zobaczyć wreszcie ciepłe morze i słynna piaszczystą plaże. Zgiełk nadmorskich miejscowości nas wykończył jeszcze zanim na nią trafiliśmy. Za camping 5euro. Był ciepły prysznic i możliwość podładowania baterii do ostatniego działającego aparatu. Rano jednak uciekliśmy od razu w góry, darowaliśmy sobie jazdę nad wybrzeżem. Z Baru nad jezioro Skadarsko można pojechać pięknym wąziutkim asfaltem, a później dalej do PN równie malowniczą drogą z piękną panoramą na jezioro.
https://lh6.googleusercontent.com/-5xSnVhB0pr0/TnjuqpyflWI/AAAAAAAAKiQ/w8x73hBU7zk/s512/32.jpg
W miejscowości Rijeka Crnojevica, za mostkiem w pierwszej knajpie widzimy szyld z daniem dnia. Odszyfrowaliśmy tylko sałatkę i chleb. Dopiero porównując z menu okazało się, że w skład wchodzi jeszcze zupa rybna – pysznie zrobiona na ostro, jak gulaszowa i pstrąg z ryżem. Całość za 7,5euro. Właściciel zanim podał wyżerkę poczęstował zieloną i mocną jak Absynt domową miętówką.
Zatrzymało się tam na chwilę dwóch Niemców, będących na początku swojej miesięcznej wyprawy po okolicach. Jeden z nich na Afri w bojowym malowaniu.
https://lh6.googleusercontent.com/-iD1jqfTk-xo/TnjuuwWq2hI/AAAAAAAAKiU/emk74_BKVYw/s576/33.jpg
Dalej droga poprowadziła nas przez PN Lovcen i serpentynami (25 agrafek) do Kotoru. Widoki na zatokę niesamowite. Sam Kotor i objazd zatoki hmm.. ciekawe pierwsze 3km, potem jakoś tak miejsko. Następnym razem na 100% prom skracający drogę. Odchodzi co 15 minut z Lepetane do Kamenari.
https://lh6.googleusercontent.com/-aUnEAwqAyqg/TnjuxlGDiRI/AAAAAAAAKiY/8y4NDF9kYbQ/s720/34.jpg
Nocleg już w Chorwacji w sadzie oliwnym tuż za tabliczką PRIVATE. Przed południem Dubrownik, a właściwie jego panorama. Z D8 trzeba skręcić na Bosanaka i dalej droga sama poprowadzi do miejsca, gdzie są robione wszystkie zdjęcia na pocztówki.
https://lh5.googleusercontent.com/-02RQ7VtUz1Q/Tnju1v1i0sI/AAAAAAAAKic/13iPvnj4Zv4/s512/35.jpg
Za Dubrownikiem uciekamy znowu od morza. Tniemy do granicy i potem pusta drogą przez Bośnie. Choć i tak koniec końców lądujemy na kolejnym przejściu na D8. Dalej na północ drogami z przedrostkiem „Z” w CN idącymi równolegle do D8. Często szerszymi i na 100% pustymi. Raz przejechaliśmy 92km mijając jednego motorowerzystę i dwa auta. Wszystkie domu puste, bez okien i dachów. Pozostałość po wojnie. Najprawdopodobniej po podziale Serbowie wszystko porzucili i uciekli. Godną polecenia jest droga 512 stanowiąca granice PN wiodąca po wysoko położonej półce skalnej z widokiem na Adriatyk i jego wyspy.
https://lh4.googleusercontent.com/-yTe7uKEq4Tg/Tnju4COTw0I/AAAAAAAAKig/iFjEWnhIB1s/s640/36.jpg
Nocleg w winnicy/sadzie, świeże figi i winogrona. Stopa zrobił popisowe leczo i zamiast podziwiać piękną noc oraz widok na rozświetlone miasto, na przeciwległym brzegu zatoczki, kładziemy się spać. Jutro mamy 650km w siodle i w nocy kolejne 900.
https://lh6.googleusercontent.com/-AxWpMpXQ_8Y/TnjukYv0jeI/AAAAAAAAKiA/TQUOy-PiSS0/s720/37.jpg
Wodospady Krka. Piękne zdjęcia, wszyscy polecają, ale cena blisko 100 KUN od osoby i trzeba dojechać podstawionym autobusikiem, potem pochodzić i tak pół dnia zejdzie. Rezygnujemy, ostatni dzień wolimy jeszcze pojeździć niż później jeszcze więcej autostradą lecieć. I tak już wiem, że będziemy musieli tak pokonać 300km. Nad morzem D8 wreszcie puste i można się w pełni rozkoszować samą jazdą.
Miłym zaskoczeniem na koniec był PN Sjeverni Velebit. W miejscowości Karlobag pod górę trasą D25, gdzie na szczycie odbijamy w lewo w wąski asfalt. Potem trzymając się prawej, aż zwężająca się droga przekształci się w szuter. Nie ma możliwości, żeby nas to zaskoczyło. Tuż przed zmianą nawierzchni widok na Kornaty, jakby sam zatrzymuje motocykl. Nam udało się może przejechać 1/3 PN, ale czekam na wasze relacje. Jazda tam to tak jakby po naszych Tatrach. Na mapie można odnaleźć schroniska na szczytach a wszędzie doprowadzi nas droga usypana kamyczkami, w górnych partiach parku, a u podnóży długie twarde szutry. Idealne miejsce, żeby odpocząć od skwaru, całość zalesiona i licznie usiana strumykami.
https://lh5.googleusercontent.com/-9DNhwA3mHd0/Tnju7Uxv3RI/AAAAAAAAKik/GvjCzKx3aF4/s640/38.jpg
Dla nas to był koniec włóczenia się po bocznych drogach. Wskoczyliśmy pierwszym wjazdem na autostradę i za niecałe 60PLN przejechaliśmy 300km do miejsca, gdzie zostawiliśmy busa. Po obiedzie na parkingu i dolaniu polskiego ON ruszamy późnym wieczorem w stronę domu.
https://lh5.googleusercontent.com/--c84eUNEdoc/TnjulfJPvcI/AAAAAAAAKiE/HVj5sTa0KEw/s640/39.jpg
9:00 Łódź. Wszyscy obudzeni i już z tęsknotom wspominamy ostatnie 9 dni jazdy. Stopa nie wytrzymuje obiecuje, że pojedzie jeszcze raz w tym miesiącu. Z tego co wiem możemy liczyć niebawem na kolejną relację:)
Zdjęcia z tej relacji w większym formacie dostępne na Picassa (https://picasaweb.google.com/104226329817241602148/Picassa?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJm7jevwm9jkrAE&feat=directlink)
Podsumowanie w liczbach i ciekawostkach:
16 raz przekraczaliśmy granice
1255PLN\os wydaliśmy ze wszystkim!
1800km w busie
2500km w siodle
Całą trasę można pokonać na sam dowód osobisty.
W Bośni biała droga na mapie na 70% przejdzie w szuter o nienagannym stanie w Chorwacji to na 90% asfalt. Czarnogóra nie uraczyła nas szutrami(taka trasa), w Albanii jechaliśmy przerywaną szarą, szarą, białą, żółtą, fragmentami czerwona i ciągle off.
Cena paliwa:
Chorwacja 9,9HRK\l = 5,64PLN
Bośnia 2,3BAM\l = 4,738PLN
Czarnogóra 1,34EURO\l = 5,74PLN
Albania 170ALL\l = 4,90PLN
Posiadam, złożoną z screenów google maps najwyższej dokładności, mapę tych terenów w formacie *.psd. Jakby ktoś chciał sobie fragment wydrukować, chętnie się podzielę:)
W terminie wcześniej planowanym Stopa pojechał z synem na ‘lajtową’ ścianę wschodnią.
Data, skład i wstępny plan trasy - ustalone. Wyjazd 2/9/11 po pracy, skład: Stopa na Trampku, ja z Martyną na Afri. Z Łodzi motorki ruszają w busie i 7km za granicą Chorwacji stają na kołach. Bus zostaje pod kamerką w firmie znajomych. Takie rozwiązanie to niesamowita oszczędność czasu, pieniędzy i sił. Dzięki koledze Stopy droga zajęła nam 11 godzin bez większego pośpiechu, a sama trasa godna polecenia(E75->D1->D4->M15->pierwszy zjazd na 86->E65->7->2 wjazd na M7). Przy okazji powiemy, że winietki dla aut są tańsze na Shellu przed autostradą na Słowacji, nie kupujcie ich w Cieszynie.
https://lh4.googleusercontent.com/-efyOq61RYjA/Tndi6aUfyJI/AAAAAAAAKgM/GLVjnzv_ca0/s912/1.jpg
Przyjechaliśmy nad ranem więc pierwszy nocleg nad brzegiem jeziora koło Prelogu. Obudziło nas słoneczko jakiego w Polsce tego lata jeszcze nie zaznaliśmy. Po szybkim objuczeniu koni - ruszamy. Wąskie asfalty o łagodnych łukach po okolicznych wsiach sprawiają, że powoli przyzwyczajamy się i szykujemy na to co nas czeka.
https://lh6.googleusercontent.com/-s_EcNzSzDIY/Tndjg_PTlSI/AAAAAAAAKg4/QmiTbyDICZo/s912/2.jpg
Miłym zaskoczeniem jest pierwsza serpentynka i szuterek na szczycie wzniesienia. Ten dzień miał być spokojny, relaks po nocy w busie. Natrafiliśmy na jeszcze jeden dłuższy szuter wzdłuż granicy z Bośnią. Niestety UE już tam dotarła i pomiędzy małymi rozpadającymi się domkami wylewają asfalt tak szeroki, jakby miała tam przebiegać nasza 1. Na szczęście na razie tej zbrodni dokonują tylko we wsiach, a miedzy nimi pięknie się kurzy.
https://lh3.googleusercontent.com/-o6eH2KQgtpk/Tndj0QWiz4I/AAAAAAAAKhU/-q57ulSWDvM/s512/3.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-n4cK20Z4DEc/Tndj3mN2u9I/AAAAAAAAKhY/2rWdmSLp_zk/s720/4.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-8i8fMHWSR24/Tndj7kxcAII/AAAAAAAAKhc/zlYwDEG6F3A/s512/5.jpg
Jeden z postojów wypada na sklepo-bar, gdzie szybko nawiązujemy kontakt z stałymi klientami. Dowiadujemy się, że 5km za granicą jest zlot. Rzeczywiście, dużo motocykli przejeżdża przez tą mieścinę. Nie minęła chwila a w eskorcie okolicznych riderów przekraczamy granicę omijając długą kolejkę. Kiedy dojechaliśmy właśnie ustawiał się szyk, tak żeby przejechać przez miasto. Wszystko pod eskortą policji więc bez kasków. Celem był miejscowy bar i darmowe piwka. Tam palenie gumy i strzelanie z tłumików. Sama impreza na zamku, wiec jeszcze bardziej rozweseloną ekipę policja wyprowadziła z centrum. Dalej samopas do miejsca zlotu. Na podzamczu częstują piwem i fasolką po bretońsku, z grilla podają jagnięcinę. Do późnych godzin słychać ryk silników, głośną muzykę i śmiech towarzyszący licznym konkursom. Z czystym sumieniem polecamy Bośniackie zloty.
https://lh5.googleusercontent.com/-4ajfTp0jsbQ/Tndj_Dmls5I/AAAAAAAAKhg/4GdB11WTzvo/s512/6.jpg
https://lh5.googleusercontent.com/-RZS3nQ6w-mM/TndkDOOZYEI/AAAAAAAAKhk/K0Wm5_rLvhU/s512/7.jpg
Poranne zaskoczenie - wstajemy a nie ma ani jednego motocykla, wszyscy pojechali w nocy. Pewnie pod eskortą policji:).
https://lh4.googleusercontent.com/-Y2QMq1MamtY/TndkGeOzliI/AAAAAAAAKho/PHRnddm3OEg/s576/8.jpg
Postanowiliśmy nie wracać do Plitvickich tylko jechać na południe przez Bośnie i wrócić na trasę poniżej nich. Znaleźliśmy na mapie drogę która prowadzi przez góry i dochodzi tuż przed przejściem do głównej trasy. Pięknie wijący się asfalt przechodzący w szuter. Na GPSie 1km do trasy, a za zakrętem policja.
https://lh5.googleusercontent.com/-crUuWYQaywI/TndkKTCgrhI/AAAAAAAAKhs/kv1eWA19u4E/s576/9.jpg
https://lh4.googleusercontent.com/-y5QASFfLdZ0/Tndi-LGgq4I/AAAAAAAAKgQ/ppCKislx8uk/s512/10.jpg
Wylegitymowali nas, spisali dane i powiedzieli, że trzeba zawrócić 24km do głównej trasy. Ale nie takie numery z nami - znaleźliśmy szuter to się go trzymamy, pierwsza nadarzająca się w prawo i znowu bokami. Tu po raz pierwszy pojawił się prześladowca Stopy – biały GOLF II. Na tym skrócie dwa razy stopa przypomniał sobie słowa Mirka i za każdym razem pluł sobie w brodę, że nie bierze poprawki na miejscowych którzy ścinają znane im zakręty.
https://lh4.googleusercontent.com/-pdvuhBAjJ20/TndjB2qt2QI/AAAAAAAAKgU/zaT2HZpgKrE/s512/11.jpg
https://lh6.googleusercontent.com/-j7s-SYyYkjs/TndjET8V9GI/AAAAAAAAKgY/s6zMp_V91-g/s800/12.jpg
Dalej bocznymi asfaltami do zaplanowanego miejsca noclegu - długie jezioro Perucko pięknie prezentujące się na google maps. GPS pokazuje drogę, która wchodzi głęboko w jezioro – myślę błąd CN, ale na pewno piękna miejscówka na obozowisko. CN się nie mylił droga była, na samo dno. Jezioro nie było tak wielkie bo brakowało z 15m, aby osiągnęło swój nominalny poziom wody. Przed snem spacer po dnie do małych kaskad i podsumowanie dnia. Przecież to nasze pierwsze spanie na dziko.
https://lh6.googleusercontent.com/-GQIMPU37hiU/TndjIEVi5yI/AAAAAAAAKgc/onyhToMcD84/s512/13.jpg
O poranku ruszamy dalej wzdłuż jeziora. Asfalt przechodzi w szuter z pięknymi widokami na wodę z jednej strony, a z drugiej na opuszczone domy, góry i tabliczki informujące o zaminowaniu terenu. Można się zakochać w tych wąskich drogach wijących się między suchą przyrodą i ograniczonych po bokach, wysokimi na pół metra, murkach ułożonych z kamieni. Myślałem że któryś przejdzie w nieutwardzoną drogę, ale wylane wszystko. Niemniej na celowniku mamy kolejne jezioro na SE od Ricice, które olśniło nas kolorem wody na googlach. Miejsce godne polecenia - po stromych zjazdach dociera się do rozległej kotliny, z której dna wyrastają mniejsze górki przypominające kopce termitów. Wdrapaliśmy się na jeden z nich i widok zaparł dech w piersi.
https://lh6.googleusercontent.com/-tFVjzSdS1S0/TndjMMryMyI/AAAAAAAAKgg/5DdIrOiciJ8/s512/14.jpg
Stopa wypatrzył trasę idącą po dnie i stwierdziliśmy, że zasłużyliśmy na trochę „offa”. Wielkie zdziwienie kiedy zumo stwierdził, że zna drogę. Przecież i tu przy normalnym stanie wody jest jezioro. Na samym środku spotkało nas wyzwanie, dukt oberwany z obu stron. Przejazd po 1,5m odcinku o szerokości 40cm. Stopa sprawdza i kiedy tupie obrywają się większe kamienie, powodujące głośne pluśnięcie dające do myślenia.
Powoli podjechać, zatrzymać się, 3, 2, 1,… 3, 2, 1,… jazda udało się adrenalina zrobiła swoje i po przejechaniu już nie wyglądało na takie wąskie. Dalej piękny kamienny podjazd, a po drugiej stronie dolina z winnicami ciągnąca się po horyzont. Znowu asfaltem i znowu w kierunku gór. Mamy wyznaczone kolejne przejście graniczne z Bośnią. Dojazd na około przez górki. 1,5h jazdy po drodze pełnej zakrętów zwężającej się do szerokości rozstawu kół malucha. Były odcinki, że przez parę minut się nie prostowało motocykla. Widoki piękne i ruch bliski zeru. Polecamy!! Droga nr Z6201 w CN przez Stilja.
https://lh3.googleusercontent.com/-Ld7aRF08Vo8/TndjRSzawhI/AAAAAAAAKgk/k3fhXk0NK6k/s512/15.jpg
Nocleg w Mostarze, ale po drodze kąpiel pod wodospadami Kravica. Można zaparkować prawie pod nimi i nic się nie płaci za wjazd. Na dole parę knajpek i ogólnie miła atmosfera.
https://lh4.googleusercontent.com/-Thyn0jgQWgc/TndjUxZZ1xI/AAAAAAAAKgo/oB5TlLPrsNk/s512/16.jpg
Do Mostaru wjeżdżamy już po zmroku. Dojazd półką skalną z widokiem na rozświetlone miasto. W centrum machają z baru gdzie stoi RD04 i DR Big. Zaprosili na piwko, pokazali „offa” na jakim byli wczoraj i zaznaczyli go nam na mapie. Na koniec poprowadzili nas 10km w góry nad rzekę do pięknej miejscówki na camping. Wypili jeszcze po jednym piwku rozmawiając o podziale Bośni, tak naprawdę braku kraju i motorach. Zapytani, czy jest obowiązek jazdy w kasku – afrykańczyk jechał w klapkach i bez niego – uśmiechnęli się i powiedzieli, że znają za dużo policjantów, a i tak zresztą wiedzą gdzie stoją.
https://lh5.googleusercontent.com/-JYs-ME58tCQ/TndjWpUj6CI/AAAAAAAAKgs/XN4S9TMA5vo/s912/17.jpg
Poranek nad rzeką pozwolił na wspaniałą orzeźwiającą kąpiel. Przybłąkał się mały piesek i zachęcony rzucanymi mu na drugą stronę rzeki kośćmi od żeberek, które zabraliśmy już zrobione w słoikach, przypłynął na naszą stroną. Miły psiak rozrabiał po obozowisku, kradł ręcznik kiedy się kąpaliśmy. Prawdopodobnie był biały, ale tylko pierwsze minuty po urodzeniu.
https://lh4.googleusercontent.com/-qwSsgx14KW8/Tndjce27u1I/AAAAAAAAKgw/jsJc_aGsxfQ/s576/18.jpg
Jeszcze przed południem starówka i most, a potem na wyznaczonego „offa”. Tu nie ma co opisywać. Brak ludzi, szuter, góry, owce, krowy, itp. Za miejscowością Kifino Selo zjazd na przełęcz Morine, dalej droga sama prowadzi.
https://lh4.googleusercontent.com/-JbF3q9eIojk/Tndjfjded5I/AAAAAAAAKg0/JZ54dXVqYIY/s640/19.jpg
Na końcu nad rzeką są dwa bary można się posilić i napoić. Płacić w euro też można, tyle, że tylko papierkami. Miła pani zadzwoniła dowiedziała się jaki kurs jest na dzisiaj i wydała w lokalnej walucie. Wydaliśmy te drobne na kolejnym postoju.
https://lh3.googleusercontent.com/-w_dRRRBsJYc/TndjkBk_UGI/AAAAAAAAKg8/6mlJ_1JAeMs/s512/20.jpg
Kolejnym celem jest zalew Plivsko już po stronie Czarnogóry. Ale zanim tam dojechaliśmy jeszcze przed granicą trafiliśmy na piękny szuterek. Znowu tak na niecałą godzinkę zabawy.
https://lh5.googleusercontent.com/-KR2C0Yt54nM/TndjnlsHXzI/AAAAAAAAKhA/g_36xM6cG1A/s512/21.jpg
Do samego przejścia jedzie się wąziutkim, krętym asfaltem, gdzie co chwila coś jedzie z naprzeciwka. Pół biedy jak pozdrawiają cię inni podróżujący na motocyklach, albo jest to jakiś mały samochód. Można jednak natrafić na autobus i tu już trzeba kombinować jak zjechać. Nie ma za dużo miejsca. Niemniej warto po drugiej stronie granicy się poszerza i jedzie się gładką jak stół drogą przez dziesiątki tuneli wyrytych w skale. Tunele są nie oświetlone, więc wjeżdżając trzeba podnieś blendę bo idzie się zabić. Na mostach piękne widoki!
https://lh6.googleusercontent.com/-rQyLiNv6194/TndjqComtlI/AAAAAAAAKhE/jG6XTuFINc0/s512/22.jpg
W miejscowości Pluzine można kupić dosłownie wszystko oraz zatankować paliwo przed wyruszeniem w drogę po Durmitorze. Trzeba wrócić przez most, skręcić na Boricje, a potem na Trsa. Droga pnie się stromo do góry po półce, dosłownie wydrapanej w skale. Jak brakuje miejsca na agrafkę to jest wyryty tunel który zawraca o 180 stopni i jeszcze jest pod górę. Oczywiście nieoświetlony:). W Trsa można wynająć na noc coś na kształt budy dla psa, my pojechaliśmy trochę wyżej i rozbiliśmy się na dziko. Było zimno, ale przy ognisku i lokalnym bimberku od razu zrobiło się miło.
Rano znowu mieliśmy gości. Z frontu piękne krówki dopiero z boku można było zauważyć, że to całkiem pokaźne byki. Stopy namiot w kolorze trawiastym był obwąchiwany jak łakomy kąsek, mój czerwony – sami rozumiecie:).
https://lh3.googleusercontent.com/-YiLnlsojnhU/TndjtGEnMCI/AAAAAAAAKhI/Xf4vvBPekJ4/s576/23.jpg
Trasa przez Durmitor piękna i ciężko utrzymać wzrok na drodze. Żadne zdjęcia tego nie oddadzą.
https://lh4.googleusercontent.com/-XJ07jcl_Jrk/TndjvrGWdnI/AAAAAAAAKhM/EyuWP6U4t5Y/s512/24.jpg
Na jednym z postoi, przy licznych punktach do czerpania źródlanej wody, napawamy się widokami i pozdrawiamy liczne ekipy na motocyklach. W oddali widać kolejny.
-Polacy.
-Dlaczego?
-A gdzieś słyszałem żart, że łatwo nas poznać bo podróżujemy z plecaczkami.
Motocykl coraz bliżej, już widać, że to Aprilla. Zatrzymuje się, a na kufrze „Biała 2010”
-Garwoliniak!
-Stopa!
Takie miłe spotkanie. Świat jest mały. Oczywiście skąd i dokąd. Jak się jedzie, itp. Dostaliśmy przestrogę:
-Albańczyk cię pozdrawia, uśmiecha się, macha, ale i tak dalej jedzie na ciebie. Ogólnie autobus pełen wesołych zakonnic.
Wyprzedzając fakty powiem, że śmialiśmy się do łez, kiedy pierwszym napotkanym autem na szutrach w Albanii było Pajero napakowane zakonnicami, przed którym Stopa ledwo co wyhamował. Rzeczywiście uśmiechnięte, ale jak im się dziwić – poranny offik bezcenne.
https://lh6.googleusercontent.com/-mEZvpAKsrrA/TndjyNFWn-I/AAAAAAAAKhQ/hbmwG0dsNbA/s912/25.jpg
Pożegnaliśmy się i pojechaliśmy w stronę mostu nad rzeką Tarą, Garwoliniak w sobotę musiał być już w Polsce. Powiem, że nie zazdroszczę jego plecaczkowi, bo zjazd do doliny po tych półkach to musiało być duże przeżycie.
https://lh6.googleusercontent.com/-ZInqx462N3s/TnjuZEBJfnI/AAAAAAAAKhw/ZJS5k37cfTc/s912/26.jpg
Most wrażenia nie zrobił. Może z dołu, albo jakby były jakieś z niego skoki na bungee. Ruszyliśmy w stronę przejścia w miejscowości Gusinje. Tu godna polecenia jest knajpka tuż za mostem. Rzuca się w oczy jest nieproporcjonalnie wielka co do rozmiarów miejscowości. Jedzenie syte i w rozsądnych cenach. Trunki pisane fonetycznie wzbudziły nasz uśmiech, a obsługujący nas chłopak powiedział, że ostatnią stację minęliśmy 11km temu – warto pamiętać o napełnieniu zbiorników w Plav. Polecał też, żebyśmy pojechali i zwiedzili ich małe Alpy. Zapewniał, że ładniejsze od francuskich, a na końcu drogi (ok 7km w stronę Vusanje) jest schronisko z zimnym piwkiem. Może któryś z was będzie miał czas. Robiło się ciemno, a chcieliśmy przejechać przez granicę.
https://lh6.googleusercontent.com/-8g_FUVO5syo/Tnjua6xGJ5I/AAAAAAAAKh0/tFfNN5T2STY/s912/27.jpg
Za granicą wielka budowa. Słynny na cały świat albański asfalt wylany szeroko, ale na szczęście tylko do wioski Vermosh. Śpimy przy pięknym potoku z wodą o temperaturze zbliżonej do zera stopni. Poranna kąpiel stawiała na nogi jak nie wiem co. W nocy, przy ognisku i strawie, podziwialiśmy gwiazdy i doszukaliśmy się, aż jednego samolotu. W namiotach natomiast zimnica taka, że nie można było zasnąć. Może to wina śpiworków TESCO ocieplanych watoliną:).
https://lh6.googleusercontent.com/-m5W93PKYTDk/TnjuePQ1_xI/AAAAAAAAKh4/2m6tP-XOctQ/s512/28.jpg
Trasa do Koplik prowadzi doliną na lewo. O asfalcie można zapomnieć, tak samo jak o trzecim biegu. No może my mniej doświadczeni i dopiero na samej końcówce sobie pozwoliliśmy. Po drodze dwie wioski. Dzieciaki z plecakami czekały na offowy autobus do szkoły, albo na wcześniej wspomniane zakonnice, które mogły by ich uczyć na miejscu. Droga posłana luźnymi kamieniami z daleka wygląda na łatwą, ale z bliska liczne żleby i usypane miedzy koleinami górki z kamieni sprawiały spore problemy. Nie mniej jakoś się jechało i to nawet nie tak wolno jak nam opowiadano. Trasa malownicza i znowu godna polecenia.
https://lh6.googleusercontent.com/-v7qyhT1GaSg/TnjuioQfvBI/AAAAAAAAKh8/GNxgsK1vmSA/s512/29.jpg
W Koplik w centrum jest bankomat i jeśli chcecie bez problemów zatankować to warto pobrać pieniążki. My nie spotkaliśmy stacji obsługującej karty. Zjedliśmy natomiast pyszny, syty obiadek w poleconym barze DITO za 1100 ichniejszych + piwo.
https://lh5.googleusercontent.com/-o4rpSJl5OCc/TnjumwxZqmI/AAAAAAAAKiI/Rh720DmQqGI/s912/30.jpg
Wioska Theth, którą mówiliśmy sobie, że zobaczymy była w chmurach. Kelner mówił że turyści walą tam drzwiami i oknami. Teraz podobno jest piękny asfalt, aż do Boge i tylko ostatnie 17km jedzie się czymś co nazywają drogą. Przemarznięci po poprzedniej nocy, z chęcią spokojnego powrotu – bez napinki - rezygnujemy. Może następnym razem. Decydujemy się na podróż już w kierunku północnym i nocleg nad morzem w Carnogórze. Tak zahaczyliśmy o Albanie. Do granicy po czerwonej, która była w remoncie na całej długości naszej trasy.Ilość kurzu i szutrów sprawiła, że ten dzień uznaliśmy cały jako „offowy”.
https://lh5.googleusercontent.com/-y73vWb9QB6g/TnjuoQAjxYI/AAAAAAAAKiM/PzFWOtQJu0s/s912/31.jpg
Na granicy z dwu kierunkowej drogi zrobiła się trzypasmowa w stronę Czarnogóry, z zablokowanymi pojedynczymi autami w przeciwną stronę. Nawet radiowóz na sygnale stał zakleszczony. Ahh te plusy motorów. Osobne oznaczone przejście i za 2min już w drodze poszukiwania noclegu na plaży. Cieszyliśmy się jak dzieci. Mieliśmy zobaczyć wreszcie ciepłe morze i słynna piaszczystą plaże. Zgiełk nadmorskich miejscowości nas wykończył jeszcze zanim na nią trafiliśmy. Za camping 5euro. Był ciepły prysznic i możliwość podładowania baterii do ostatniego działającego aparatu. Rano jednak uciekliśmy od razu w góry, darowaliśmy sobie jazdę nad wybrzeżem. Z Baru nad jezioro Skadarsko można pojechać pięknym wąziutkim asfaltem, a później dalej do PN równie malowniczą drogą z piękną panoramą na jezioro.
https://lh6.googleusercontent.com/-5xSnVhB0pr0/TnjuqpyflWI/AAAAAAAAKiQ/w8x73hBU7zk/s512/32.jpg
W miejscowości Rijeka Crnojevica, za mostkiem w pierwszej knajpie widzimy szyld z daniem dnia. Odszyfrowaliśmy tylko sałatkę i chleb. Dopiero porównując z menu okazało się, że w skład wchodzi jeszcze zupa rybna – pysznie zrobiona na ostro, jak gulaszowa i pstrąg z ryżem. Całość za 7,5euro. Właściciel zanim podał wyżerkę poczęstował zieloną i mocną jak Absynt domową miętówką.
Zatrzymało się tam na chwilę dwóch Niemców, będących na początku swojej miesięcznej wyprawy po okolicach. Jeden z nich na Afri w bojowym malowaniu.
https://lh6.googleusercontent.com/-iD1jqfTk-xo/TnjuuwWq2hI/AAAAAAAAKiU/emk74_BKVYw/s576/33.jpg
Dalej droga poprowadziła nas przez PN Lovcen i serpentynami (25 agrafek) do Kotoru. Widoki na zatokę niesamowite. Sam Kotor i objazd zatoki hmm.. ciekawe pierwsze 3km, potem jakoś tak miejsko. Następnym razem na 100% prom skracający drogę. Odchodzi co 15 minut z Lepetane do Kamenari.
https://lh6.googleusercontent.com/-aUnEAwqAyqg/TnjuxlGDiRI/AAAAAAAAKiY/8y4NDF9kYbQ/s720/34.jpg
Nocleg już w Chorwacji w sadzie oliwnym tuż za tabliczką PRIVATE. Przed południem Dubrownik, a właściwie jego panorama. Z D8 trzeba skręcić na Bosanaka i dalej droga sama poprowadzi do miejsca, gdzie są robione wszystkie zdjęcia na pocztówki.
https://lh5.googleusercontent.com/-02RQ7VtUz1Q/Tnju1v1i0sI/AAAAAAAAKic/13iPvnj4Zv4/s512/35.jpg
Za Dubrownikiem uciekamy znowu od morza. Tniemy do granicy i potem pusta drogą przez Bośnie. Choć i tak koniec końców lądujemy na kolejnym przejściu na D8. Dalej na północ drogami z przedrostkiem „Z” w CN idącymi równolegle do D8. Często szerszymi i na 100% pustymi. Raz przejechaliśmy 92km mijając jednego motorowerzystę i dwa auta. Wszystkie domu puste, bez okien i dachów. Pozostałość po wojnie. Najprawdopodobniej po podziale Serbowie wszystko porzucili i uciekli. Godną polecenia jest droga 512 stanowiąca granice PN wiodąca po wysoko położonej półce skalnej z widokiem na Adriatyk i jego wyspy.
https://lh4.googleusercontent.com/-yTe7uKEq4Tg/Tnju4COTw0I/AAAAAAAAKig/iFjEWnhIB1s/s640/36.jpg
Nocleg w winnicy/sadzie, świeże figi i winogrona. Stopa zrobił popisowe leczo i zamiast podziwiać piękną noc oraz widok na rozświetlone miasto, na przeciwległym brzegu zatoczki, kładziemy się spać. Jutro mamy 650km w siodle i w nocy kolejne 900.
https://lh6.googleusercontent.com/-AxWpMpXQ_8Y/TnjukYv0jeI/AAAAAAAAKiA/TQUOy-PiSS0/s720/37.jpg
Wodospady Krka. Piękne zdjęcia, wszyscy polecają, ale cena blisko 100 KUN od osoby i trzeba dojechać podstawionym autobusikiem, potem pochodzić i tak pół dnia zejdzie. Rezygnujemy, ostatni dzień wolimy jeszcze pojeździć niż później jeszcze więcej autostradą lecieć. I tak już wiem, że będziemy musieli tak pokonać 300km. Nad morzem D8 wreszcie puste i można się w pełni rozkoszować samą jazdą.
Miłym zaskoczeniem na koniec był PN Sjeverni Velebit. W miejscowości Karlobag pod górę trasą D25, gdzie na szczycie odbijamy w lewo w wąski asfalt. Potem trzymając się prawej, aż zwężająca się droga przekształci się w szuter. Nie ma możliwości, żeby nas to zaskoczyło. Tuż przed zmianą nawierzchni widok na Kornaty, jakby sam zatrzymuje motocykl. Nam udało się może przejechać 1/3 PN, ale czekam na wasze relacje. Jazda tam to tak jakby po naszych Tatrach. Na mapie można odnaleźć schroniska na szczytach a wszędzie doprowadzi nas droga usypana kamyczkami, w górnych partiach parku, a u podnóży długie twarde szutry. Idealne miejsce, żeby odpocząć od skwaru, całość zalesiona i licznie usiana strumykami.
https://lh5.googleusercontent.com/-9DNhwA3mHd0/Tnju7Uxv3RI/AAAAAAAAKik/GvjCzKx3aF4/s640/38.jpg
Dla nas to był koniec włóczenia się po bocznych drogach. Wskoczyliśmy pierwszym wjazdem na autostradę i za niecałe 60PLN przejechaliśmy 300km do miejsca, gdzie zostawiliśmy busa. Po obiedzie na parkingu i dolaniu polskiego ON ruszamy późnym wieczorem w stronę domu.
https://lh5.googleusercontent.com/--c84eUNEdoc/TnjulfJPvcI/AAAAAAAAKiE/HVj5sTa0KEw/s640/39.jpg
9:00 Łódź. Wszyscy obudzeni i już z tęsknotom wspominamy ostatnie 9 dni jazdy. Stopa nie wytrzymuje obiecuje, że pojedzie jeszcze raz w tym miesiącu. Z tego co wiem możemy liczyć niebawem na kolejną relację:)
Zdjęcia z tej relacji w większym formacie dostępne na Picassa (https://picasaweb.google.com/104226329817241602148/Picassa?authuser=0&authkey=Gv1sRgCJm7jevwm9jkrAE&feat=directlink)
Podsumowanie w liczbach i ciekawostkach:
16 raz przekraczaliśmy granice
1255PLN\os wydaliśmy ze wszystkim!
1800km w busie
2500km w siodle
Całą trasę można pokonać na sam dowód osobisty.
W Bośni biała droga na mapie na 70% przejdzie w szuter o nienagannym stanie w Chorwacji to na 90% asfalt. Czarnogóra nie uraczyła nas szutrami(taka trasa), w Albanii jechaliśmy przerywaną szarą, szarą, białą, żółtą, fragmentami czerwona i ciągle off.
Cena paliwa:
Chorwacja 9,9HRK\l = 5,64PLN
Bośnia 2,3BAM\l = 4,738PLN
Czarnogóra 1,34EURO\l = 5,74PLN
Albania 170ALL\l = 4,90PLN
Posiadam, złożoną z screenów google maps najwyższej dokładności, mapę tych terenów w formacie *.psd. Jakby ktoś chciał sobie fragment wydrukować, chętnie się podzielę:)