III Zlot Motocyklowy Huta Pieniacka

[Melon]

Dziękuję za duchowe zwierzenia i opis całej wyprawy. Zdrowia dla wszystkich Uczestników tej pielgrzymki po grobach pomordowanych.

[crimson]

Napisał Melon

Dziękuję za duchowe zwierzenia i opis całej wyprawy. Zdrowia dla wszystkich Uczestników tej pielgrzymki po grobach pomordowanych.

Również bardzo dziękuję. Ważny to dla mnie wątek.

[ATomek]

Melon!
Każdy z nas ma w sobie dwie natury!
A zdrowie się przyda każdej z nich!

Teraz, jak to powiedział jeden z Ekipy- lecimy zmyć wodę święconą!

jan1.jpg

jan2.jpg

jan3.jpg

lask.jpg

kąp.jpg

To, co Leszcze lubią na wyjeździe najbardziej

[matjas]

Zawsze lubię widzieć jak ten wątek się uzupełnia. Moznaby z niego już napisać książkę.

Jestem pełen podziwu i jak zawsze kłaniam się nisko.

Do zobaczenia!

M

[ATomek]

dzieci1.jpg

dzieci 2.jpg

dzieci3.jpg


Piaszczysta leśna droga z Parośli wypluła nas w Antonówce nad Horyniem. Pod spożywczakiem wozimy dzieciaki i widzimy u nich naklejki jednego z wołyńskich motocyklowych rajdów.
Tu też jest ostatnia stacja benzynowa.
Jedziemy teraz drogą na południe, wzdłuż Horynia. Za nim majestatyczne, bezkresne lasy wołyńskiego Polesia. To najdalszy punkt naszej wycieczki.
Piękną gruntówką wśród częściowo zadrzewionych piaszczystych łach kierujemy się do Huty Stepańskiej.
Dwa lata temu to w Hucie Stepańskiej odbyły się główne wołyńskie uroczystości. To tu w 1943 prężnie działała samoobrona stworzona tuż po echach masakry w Parośli. Setki Polaków z okolicy i wędrujących na zachód pogorzelców- uciekinierów były łatwym łupem banderowskich hord. Początkowo wozy wyładowane dobytkiem, później już tylko najbliższymi, bez jakichkolwiek zapasów szukały jakiegokolwiek schronienia i bezpieczeństwa.

Po Hucie Mydzkiej pozostał tylko krzyż http://www.youtube.com/watch?v=W0bewZfzbZY



Janusz Horoszkiewicz, potomek mieszkańców Omelanki w pobliżu Huty, spisał około czterystu relacji bezpośrednich świadków i metalowymi krzyżami własnoręcznie wykonanymi i wkopanymi upamiętnił około pięćdziesiąt tragicznych miejsc w okolicy. Zyskał tym sobie uznanie służb skutkujące trzyletnim zakazem wjazdu na UA. W sumie to już od pięciu lat o swoim rodzinnym Wołyniu może jedynie poczytać. Wysyłam mu zdjęcia z rodzinnej okolicy z informacją; jeszcze stoją, jeszcze wskazują drogę do tragicznych miejsc. Piszę tak, bo np. miejscu dawnej Suni piękny krzyż zerżnięto, jak i w jego rodzinnej Omelance.
Jego cyt: ”Żelazo nie gwarantuje niczego. Ścięli, zabrali na swoje ramiona, a ostrzegałem, że ciężar krzyża wielki, ale nie posłuchali”

band.jpg

Zakaz ma jeszcze jeden rok, ale przyznaje, że przez ten czas wiele się zmienia. Najbardziej ciekawi i jednocześnie dziwi i martwi go banderowska flaga na wjeździe do wsi, którą dotychczas uważał za wyjątkowo spokojną. Wszyscy go tu znają, szanują i pomagają. Starzy mają jeszcze sumienie. Nawet ci, którzy mordowali, do końca pamiętają miejsca zagrzebania swoich ofiar, i je okazują.

krzyż w kamionce.jpg

tabl.jpg

Krzyż w Nowej Kamionce z tabl i ostatnim zdaniem- prośbą do Ukraińców o opiekę nad krzyżem

krzyż na wjeździe.jpg

krzyż.jpg

Janusz w rozmowie ożywa, odgadując po moich zdjęciach kapliczek naszą drogę do Huty Stepańskiej. Pyta o różne miejsca i komentuje nasz bagienny dojazd do Parośli: „toście dobrze na skróty pojechali: nasypem po dawnej kolejce Blocha prosto na Zalawiszcze. Ot kawaleryjska w was fantazja. Jak powiem to w Romejkach, to nie uwierzą. Ja tam jeździł z Ukraińcami z Romejek, ale traktorem!


cment1.jpg

Zaczepiłem przejeżdżający przez wieś samochód z pytaniem o drogę na cmentarz. W samochodzie miejscowa barwna postać- pastor Leszczyk. Pierwsze- pyta, czy nam czego nie potrzeba, później już tylko opowiada...
Dowiadujemy się o istnieniu w Hucie Stepańskiej przed wojną i nawet do 1943 sanatorium- uzdrowiska słynącego z leczniczej glinki i wody mineralnej i następnym razem zaprasza na nocleg nad czyste jezioro.

uzdro.jpg

uzdro2.jpg

z leszcz.jpg

Pamiątkowe zdjęcie Leszcza z Leszczykiem robimy w miejscu uroczystości sprzed dwóch lat. To też inicjatywa Horoszkiewicza.
Już później dowiaduję się, że w skarpie za pomnikiem wiele ludzkich szczątków leży niemal pod wierzchem.

niech znicze.jpg


Przeliczyłem się z posiłkiem. Czasy trudne, przydrożne karczmy głucho zamknięte. Popas pod sklepem

pod sklepem.jpg

Długo w pamięci będziemy mieli parszywy bruk z piaszczystym poboczem aż do Janowej Doliny.
Dłuży nam się przejazd przez Równe i Dubno. Urozmaiceniem jest mocno pagórkowaty krajobraz w coraz to nowych odsłonach zachodzącego słońca i pędzące z naprzeciwka kolumny rządowych samochodów powracających z niedzielnych uroczystości 80 rocznicy z Łucka.

Na miejscówkę u zbiegu Ikwy i Tartacznej wpadamy już na koniec dnia

noc2.jpg

nocleg.jpg

[ATomek]

krzem mot.jpg

Tak właściwie, to Krzemieniec był tylko punktem na drodze naszego przejazdu.
Nie wiedziałem nic o jego roli w mordach na Polakach 1943, więc wizytę w mieście traktujemy jako przerywnik. Samo miasto oczywiście zasługuje na zwiedzanie, ale nie tym razem. Kierujemy się na zamkowe wzgórze, by zobaczyć piękną perspektywę miasta.

poczajów z dala.jpg

Widać stąd też odległe o 26km cerkwie Ławry Poczajowskiej, dokąd zmierzamy. Żegnamy się z Wołyniem wjeżdżamy na Podole. Samo pożegnanie z Krzemieńcem było namiętne. Zamiast objeżdżać prostym asfaltem, wybrałem jazdę na wprost pod górę czterema malowniczymi wąwozami. Wylot ostatniego z nich prowadził wprost na najkrótszą, zapomnianą drogę do Poczajowa


ławra persp.jpg

park.jpg

Kompleks cerkiewny jest wciąż rozbudowywany ogromnymi nakładami.

Stare Złote Wrota przestają być jedynym wejściem od strony miasta i wydają się ciasne w porównaniu do nowej, szerokiej drogi prowadzącej od wielkiego parkingu. Szokuje rozmach i wielkość całego nowego kompleksu, ale też stąd ginie dawna kameralność budowli powstających w różnych okresach dziejowych. Ciekawe, jak długo utrzymają się te z rysem łacińskim budowane przez Potockiego za Rzeczpospolitej, rozpoznawalne po zielonych od patyny skośnych dachach i gzymsach

ziel.jpg

bogactwo.jpg

zakonn.jpg

Przy wejściu do klasztornej stołówki spotykamy siostrę zakonną, która szeroko uśmiecha się na nasz widok i chętnie daje wciągnąć się w rozmowę, co robi z naturalną dla siebie szczerą otwartością. Wykorzystujemy moment i zasypujemy ją pytaniami o to, jak wygląda świat z jej perspektywy a odpowiedzi zachowujemy dla siebie.

Klasztorna kuchnia nie serwuje mięsa, ale jej różnorodność zaspokoiła wszystkich za niewielkie pieniądze


Z wysokiego dziedzińca Uspieńskiej cerkwi widzimy nasz kolejny cel odległy o kolejne 25km klasztor w Podkamieniu

podkamień.jpg

[consigliero]

Daj znać następnym razem jak się będzie kroić taka wycieczka, może uda się wyrwać z kieratu.

[Gończy]

Zapomniałeś ATomku dodać, że siostrzyczka jak sama wspomniała jeździła motocyklem w cywilu, ma dwie dorosłe córki i że została zakonnicą dwa lata temu.

[ATomek]

Gończy, nie mów, że zna Żuka
Patrz, a można było jej zaproponować sesję z ubłoconą Afryką
Tak, tylko dla przypomnienia

[ATomek]

To musiało się tak skończyć. Znaczy z zakonnicą. Siedmiu zdrowych, umorusanych motocyklistów (nie pytajcie, dlaczego siedmiu a nie ośmiu )
biegle władających językami świata z zakonnicą w klasztornym półcieniu! Fakt- nie była przy tym ani ani zmieszana i robiła z nimi co chciała! Przekaz był czytelny: nie przegap w swoim życiu tej iskry, która może się w tobie pojawić, nawet jeśli na nią nie czekasz.


Consigliero. Miejsca i przeżycia na tej wycieczce mogę porównać do wrażeń kolekcjonera znaczków:
nigdy nie przypuszczałem, że takie będę miał w swoim albumie! To jest ta unikalna atmosfera, której wystarczy się poddać a porwie cię i uniesie po swojemu.
Atmosfera to głównie ekipa bez gównianych roszczeń, której z pewnością byłbyś dobrym elementem.
Tak. Elementem. Bo zrozumiałem, że we wspólnocie, jaką tworzyliśmy każdego dnia, cechy indywidualne schodziły na dalszy plan, uwydatniając swoją wartość tylko wtedy, kiedy była taka potrzeba. Ot cała tajemnica

A znać dawałem 19 czerwca, ale następnym razem zadzwonię:

Napisał ATomek

Nie czekając na rozwój wydarzeń, z zamiarem sprawdzenia sytuacji na miejscu wybieramy się na Wołyń od piątku 07.07 do wtorku 11.07. Cel wiadomy. Jadą Sami Swoi własnym szlakiem, raczej na skróty. Gdyby ktoś chciał pojechać jak jemu pasuje, znane będą możliwe miejsca do spotkania. Spanie w namiotach. Stawiamy na integrację po zmęczeniu drogą. Reszta jest oczywista.
jest 8 chętnych i 5 Afryk, dwa Transalpy, jeden Vsrom ale dzielny.
tel. do mnie 507 135 085 albo

Z Poczajowa do Podkamienia prowadzi malowniczy skrót:

skrót.jpg

serp.jpg



klasztor.jpg

Zwróciliście uwagę? Wieża klasztornego kościoła bez rusztowań!!!

zdob ziel.jpg

To jest dziś nasza zielona ukraina do zdobycia!
Jacek, choć się powstrzymywał to nie wytrzymał ! Dzida!!!
W starym afrykańskim stylu!

zdobjac.jpg

zdob1.jpg

kamień mot.jpg

marek ze spad.jpg
majo z dziwnym spadochronem


kam2.jpg

kam3.jpg


A jak jeszcze zrobiliśmy dobry uczynek pomagając odnaleźć drogę zabłąkanym turystkom, to już nie mam co więcej pisać! Chwilo trwaj!

z dziewcz.jpg