[Lewar]

I oto cud się ziścił...
Rozstąpiły się złe moce i dnia dziewiątego na niebieskich skrzydłach Poczty Polskiej zguba spłynęła do domu mego, radując serce moje, takoż i ufność w dobro człowiecze na nowo przywracając.
Zaiste, dobra to nowina, że w tych ciałach co w szaty cudaczne obleczone, na rumakach pokracznych pomykają, pod tymi czerepami rubasznymi w skorupy zakutemi resztki człowieczeństwa tlą się jeszcze...
Kilka nauk z tego zdarzenia wynika.
Pierwsza, dla mnie – pilnuj swego dobytku gamoniu, cobyś potem, kiedy łeb durny od okowity ochłonie, gawiedzi dupy nie truł nadaremno.
Druga, dla gawiedzi owej – dumni bądźcie z przymiotów swoich i tradycyji swojej i krzewcie je i pamiętajcie o nich, bo powiadam – warte są tego i podtrzymywać je należy i głosić, po wsze czasy i na wszystkie świata strony.
Trzecia, dla znalazcy – kto szybko i bez wahania dobro czyni, w dwójnasób je czyni, sromoty zbędnej unikając łacno.
Za zbyt mocne słowa przepraszam.
Za wsparcie jeszcze raz dziękuję.
Wspierającym i znalazcy korzyść pod postacią flaszki - winienem.
Wasz Lewar