Wszytskie karty w ręce. Naczelny mówi pas
Początkiem lipca zaczęły się wstępne testy reaktora po czwartym, ostatnim szlifie cylindrów. Wstępne. Mechanika nie meldowała błędów. Były małe problemy z elektryką. Pojawiały się braki w ładowaniu i awarie tablicy kontrolnej zegarów.
Na Suchym Doku prace szły pełną parą. Spawara i spawanie wzmocnionych stelaży pod kufry. Na tyle wylądowała opona prosto z tajwanu.
Z okazji wypowiedzenia umowy o pracę otwarło się blisko 4ro tygodniowe okno na przygodę.
Na półce w rzędzie w garażu pojawaiło się coraz więcej oliwy 2T. Mapy do 60tki Garmina. Wiza turecka z internetu.
Dwa dni do startu. Zaczynasz to czuć. Każdy fajny utwór w radiu. I odpływasz w marzeniach. Odpływasz. Jak będziesz ciął przy tym kawałku na autostradzie z Sofii w stronę Turcji.
Często widuję na mojej wiosce okufrowane i opakowane motocykle turystyczne lecące z/do granicy PL-SK. Nasze. I obce tablice. Często. I lada dzień... Też tak polecimy...
Emocje. Zalecieć gdzieś takim motocyklem daleko. Daleko poza horyzont. Jak to napisać? Jak to przelać w słowa? To chyba zrozumie tylko żeglarz co pływa na żaglach olewając te wszytskie nowoczesne zdobycze techniki. Jedziesz przed siebie. Nawijasz kilometry. Nie wiesz gdzie rozbijesz namiot. Nie wiesz co zrobisz wieczór do jedzenia na patelni. Nie wiesz kiedy się skończy Rumuński Deszcz. Ale wiesz że będziesz ronił łzy jak będziesz się mijał z wyprawowymi motocyklami na krańcach Turcji.
Dziękuję za możliwość rozpalenia marzeń. Fajna sprawa. Bez Nagrody nie miał bym takich ambitnych planów na lato.
Toast za wszystkie niezrealizowane Plany Nasze. Toast!
Z trudnych przyczyn rodzinnych nie jestem w stanie wyrwać się z domu na taki długi okres czasu. Jest to nie możliwe.
Toast za Stare Czasy!
cz.JPG