[Wójcik]

16 lipca 2010
Rano po śniadaniu zabrałem się za zmianę dętki. Coś tak mi nie pasowało ale jakoś tam ją założyłem. Połataliśmy wcześniej przebite dętki i ruszyliśmy. Zahaczyliśmy po drodze o sklep rowerowy w celu nabycia jeszcze jednej dętki na czarną godzinę. Zdążyliśmy wyjechać z Torunia i nadeszła ów czarna godzina. Znowu przebiłem dętkę. Tym razem narzędzia miałem na wierzchu więc miało pójść szybko. Nie ukrywam, że byłem dość mocno podirytowany tym że pod czas ostatnich 50km 3 razy musiałem wymieniać dętkę. No ale co zrobić. Zdjąłem koło, dętkę i patrzę a tam taki mały napis 26’ a ja mam 28’. Patrzę na pudełka od tych dętek i na jednym i na drugim widnieje napis 28’. Najwyraźniej ktoś podmienił zawartość pudełek. Byłem na tyle podirytowany, że stwierdziłem, iż teraz zrobię tak, że już nie przebiję więcej na tym wyjeździe dętki. Rozciąłem tą za małą dętkę robiąc z niej dodatkową opaskę oddzielającą nową gumę od felgi. Dodam, że tym razem chyba znowu wyglądałem na tambylca bo kolejny raz jak zmieniałem dętkę ktoś zapytał mnie o drogę gdzieś tam. ;-) Po kolejnej stracie czasu ruszyliśmy dalej. I jechaliśmy goniąc stracony czas aż do chwili gdy dostrzegliśmy w Solcu Kujawskim drogowskaz koloru brązowego z dinozaurem wskazujący kierunek do JuraParku. Stwierdziliśmy, że w sumie to co nam szkodzi jak już tu jesteśmy to zobaczmy te całe dinozaury to przy okazji trochę odpoczniemy. I spędziliśmy trochę czasu w lesie pełnym dinozaurów. Przyznam, że było fajnie i ktoś musiał się napracować robiąc te całe dinozaury. ;-) Po dinozaurach ruszyliśmy dalej goniąc jeszcze bardziej czas. Trzeciego dnia już Nas wszystko bolało, to znaczy mnie tyłek, kark, i kolana, a Natalię: pupa, krzyż i zaczęły Jej drętwieć palce u rąk. Obiecałem więc, że jak przejedziemy 120km (bo zależało Nam żeby w ciągu tych 5 dni dojechać do Świnoujścia) to nocujemy w hotelu. Jechaliśmy wiec i jechaliśmy i jechaliśmy… Aż zrobiło się zupełnie ciemno. Zatrzymaliśmy się według wyliczeń zostało nam jeszcze jakieś 30km co przy średniej 16-17km/h oznacza prawie 2 godziny. Ubraliśmy się, włączyliśmy światełka i ruszyliśmy dalej, bo My się tak łatwo nie poddajemy. Trochę obawialiśmy się tej jazdy w nocy po drodze która nie ma pobocza zwłaszcza, że kierowcy raczej nie przywiązują uwagi do sposobu omijania rowerzystów. Spotkało Nas straszne zaskoczenie! Wszyscy mijali Nas tak jak należy… Jak trzeba było to zwalniali i czekali aż przejedzie samochód jadące z naprzeciwka, Ci jadący z przeciwka wyłączali światła drogowe wiec jednym słowem szok!!! Przypuszczamy, że było to spowodowane tym, że kierowcy nie wiedzieli co przyjdzie im omijać, nie wiedzieli co masz 6 światełek czerwonych, część z nich miga i to każde i w innym rytmie i jeszcze stado białych, żółtych, pomarańczowych i czerwonych odblasków i do tego białe światła z przodu… ;-) Chwilę przed 24 udało Nam się dotrzeć do miejscowości: Sępólno Krajeńskie gdzie znaleźliśmy hotel o turystyczno-podróżniczym standardzie i średnio niskiej cenie. Mimo zapewnień Pana z recepcji, że rowery możemy zostawić przy tylnym wejściu i nic im nie będzie stwierdziliśmy, że wolimy się prześlizgnąć zabierając rowery do pokoju. A Pan był tak zainteresowany, że nawet nie zauważył… Ciekawe czy jak byśmy zostawili rowery i ktoś chciałby je wynieść to Pan recepcjonista by to zobaczył… Tego dnia po obserwacjach z dni poprzednich stwierdziłem, że rodzaj nawierzchni z jakiej jest zrobiona droga ma wielkie znaczenie na opory, które powodują, że jedzie się lekko albo ciężko podejrzewam, że w pojazdach silnikowych ma to wpływ na spalanie… Ale odczuć to można dopiero jak się jedzie na załadowanym rowerze kilkaset kilometrów. ;-)