Dzięki Tomku, że dzielisz się z nami wspomnieniami ze swoich wojaży, czytam je zawsze z zapartym tchem. Pozdrawiam i do zobaczenia :)

Pamięć o Hucie Pieniackiej wciąż trwa.
Choć wykruszają się bezpośredni świadkowie i w mediach pada coraz więcej mylnych informacji, to wciąż, mimo trudnych warunków, na polanę przyjeżdża wiele nowych osób. Chcą przez pamięć o ofiarach pacyfikacji wsi uczcić cierpienie i śmierć około stutysięcznej rzeszy Polaków, głównie mieszkańców Wołynia i Galicji w dawnych granicach Rzeczpospolitej. Tego dnia wspomina się też szlachetnych Rusinów, znanych z imienia i nazwiska, którzy bezpośrednio pomagali ofiarom. Lista takich sprawiedliwych jest długa. Długa też jest lista pomordowanych Rusinów przez pobratymców za przeciwstawienie się zbrodniczej ideologii.
Tym razem jakoś tak szczególniej dotarła do mnie informacja- skąd taka bezwzględność mordu w Hucie Pieniackiej?

Po powstaniu w 1943r SS Galizien złożonych z ochotników ukraińskich szkolonych w Niemczech, Austrii, Francji i Holandii, jeden z jej batalionów stacjonował w okolicy Złoczowa.
W czasie jednej z potyczek z samoobroną Huty Pieniackiej, broniącą wsi przed UPA, dwóch jego żołnierzy zostało uznanych za ukraińskich przebierańców w mundurach niemieckiego SS i zastrzelonych.

Załącznik 61377

Były to pierwsze ofiary żołnierzy z SS Galizien. Po ich manifestacyjnym pogrzebie zapadła decyzja o wymordowaniu wszystkich mieszkańców i zrównaniu wsi z ziemią.
Podobnie w Podkamieniu 4 pułk policji SS umożliwił UPA wymordowanie setek schronionych w klasztorze Polaków.


Załącznik 61379 Kościół św.Andrzeja Boboli w Hucie Pieniackiej, w obrębie którego stoi obecnie pomnik


Załącznik 61265

A w ramach opowieści o tegorocznych uroczystościach na polanie, to tak jednym zdaniem utkwiły mi dwa obrazy: jeden z nich, to zaprezentowany po raz pierwszy sztandar Stowarzyszenia Huta Pieniacka, zaprojektowany przez bezpośredniego świadka-Pana Franciszka Bąkowskiego, a drugi to
konie i furmanki dowożące uczestników uroczystości ostatnie parę kilometrów. Znów przeniosłem się w czasie.

Załącznik 61266

Załącznik 61284

Załącznik 61267 Urocza Babuleńka z Palikrów k. Podkamienia

Załącznik 61268

W tym roku towarzyszył mi Renant.
Był z nami też trzeci motocyklista Andrzej.
Dziękuję Wam za doborowe towarzystwo i wsparcie w niedoli!

Załącznik 61286

Załącznik 61285 pierwsza w sezonie konserwa z ogniska

Załącznik 61269 Tradycyjnie- "Jeden wyjazd- jedno źródło"

Załącznik 61270

A z wyjazdem było tak:
Koniec lutego to huśtawka pogodowa i ruletka, ale marzenia trzeba realizować, a szczęściu pomagać.

Załącznik 61271 Piaskarka na najbardziej śliskim odcinku dodawała nam otuchy

Załącznik 61272

Załącznik 61273

Świat zza szybki gogli był bajkowy i trochę nierealny. Czapki świeżego puchu zwisające z drogowych znaków towarzyszyły nam przez połowę trasy. Za granicą dwa razy cieplej a śnieg leżał już tylko na pagórkach, pod lasem, w głębokich rowach.

Załącznik 61274 Witamy na Ukrainie

Załącznik 61275 Mój ulubiony odcinek- Pereliski

Załącznik 61276 przełęcz pokryta mokrym śniegiem, ale słoneczna

Załącznik 61277 kapliczka w polu wsi Litowiska

Załącznik 61278 rozgrzewka w sklepie w Hołubicy

Załącznik 61279 poborowy wracający z wojska do domu

Załącznik 61280
widok z drogi na pozostałość pałacu Dzieduszyckich w Pieniakach

Załącznik 61281 kolumna z Matką Boską Tańczącą

Załącznik 61404 klasztor obronny Dominikanów w Podkamieniu

Załącznik 61283

Od tego miejsca zaczynamy wracać do swojego świata.
Tylko nadal zastanawiam się, który świat jest bardziej realny.

Podziwiam zawsze Twój hart ducha ATomek !
ps. wisząca publicznie obok flagi Ukrainy bandera UPA zniechęca mnie zawsze do tych ludzi.
Widać dobrze, jak ta sama historia jest odmienna dla obydwu Narodów.

Jednym kliknięciem mogę usunąć to zdjęcie, ale staram się pokazać realia. Pomijanie ich, to pudrowanie rzeczywistości. Mnie nie zniechęcają, ale dają do myślenia. Trzeba tam być i choćby się spierać, to jednak rozmawiać. Zresztą, każdy powinien mieć swoje cele i metody.
Jak dotychczas, nie spotykam się tam z wrogością, choć właściwie, czy nie jest nią już eksponowanie podobnych symboli i negowanie historycznych faktów?
Póki co, cieszę się każdym spędzonym tam dniem, każdym kilometrem i każdym przychylnym ukraińskim gestem.

Dlaczego chcesz usunąć zdjęcie, daj spokój...
...dokumentujesz rzeczywistość, a ta, jest właśnie taka.

Cały dzień jakoś mi to nie dawało spokoju, a teraz próbowałem jakoś edytować mój post z godziny 8'08 dzisiaj, ale mimo kilku prób jakoś nie znajduję lepszych słów niż te z poranka, mimo tego ze nie oddają one w całości tego co chcę powiedzieć(bo mam wielu znajomych z Ukrainy, i bez wyjątku są to Osoby które darzę wielkim szacunkiem i sympatią) to jednak obrazują dość wyraźnie Nasz problem.
Jako jednostki jesteśmy braćmi, a jako Narody,,,?

Zaciekawiony relacjami ATomka z wyjazdów które odbył w latach poprzednich w rocznicę mordu na ludności wsi Huta Pieniacka postanowiłem w tym roku wybrać się z nim, by oddać hołd pomordowanym rodakom. Dla mnie wyjazd ten był szczególny z kilku powodów, po pierwsze sam cel naszego wyjazdu był bardzo szczytny, po drugie pora roku nie typowa do podróżowania motocyklem trzymała nas w niepewności czy nasza wycieczka będzie mogła być kontynuowana ze względu na warunki drogowe, po trzecie na Ukrainie byłem po raz pierwszy, po czwarte towarzystwo w osobie ATomka znawcy historii odwiedzanych miejsc było wyjątkowym dopełnieniem wyjazdu.
Dodając coś od siebie do treściwej relacji Tomka chciałbym podzielić się tym, że historia którą znamy z teorii nabiera głębszego znaczenia kiedy możemy dotknąć i zobaczyć niemych świadków tego co się wydarzyło w przeszłości.
Fot1 Przykładem tego są dwie przydrożne kapliczki które są jedyną pozostałością architektury dawnej wsi Huta Pieniacka.
Fot2 Druga z widocznym polskim napisem.
Fot3 To wszystko nabiera większej wartości gdy mimo zimna i nie pewności warunków drogowych zdobyte jest zimą na motocyklu.
Fot4 A takie chwile są dopełnieniem całości.

Dzięki, Zbyszek. I nie chodzi mi o pochlebstwa.
Powiedziałeś latem, że pojedziesz i dotrzymałeś słowa. Z Tobą wszędzie!

I do drugiego Zbyszka:
Jednostki ze sobą rozmawiają, choć nie muszą się bratać. Narody mają swoje rządy a ich język to polityka, gdzie jednostka się nie liczy. Ba, nawet setka tysięcy (tak, chodzi mi o Ofiary Wołynia).

Ja czuję się podobnie: wszystkie próby tłumaczenia są skazane na dwuznaczność.
Wojny i ich skutki są trudno, ale jednak wytłumaczalne. Ostatnie 100lat atmosfery skrytobójstwa i gumkowania odpowiedzialności i pamięci trudno pojąć. Nie było skruchy ani rozliczenia, co powoduje rozwodnienie winy aż do wiary w bezkarność. Czasem taka buta ma zakrzyczeć głos sumienia.
Trzymajmy się Huty Pienackiej.

"Niniejsza sprawa stała się przedmiotem śledztwa prowadzonego przez Prokuraturę w Hanowerze, które zostało umorzone postanowieniem dnia 1 października 2004 roku. W uzasadnieniu wskazanego orzeczenia, odnosząc się do dostępnych materiałów archiwalnych oraz relacji dotyczących przebiegu przedmiotowego zdarzenia wskazano, iż zbrodni w Hucie Pieniackiej dopuścili się żołnierze 4 pułku policyjnego 14 Dywizji SS „Galizien” wspomagani przez nacjonalistów ukraińskich zamieszkujących w sąsiednich wsiach. Jako potencjalnego dowódcę grupy pacyfikującej Hutę Pieniacka wskazano majora Eugena Pobihuszczego, lecz powyższego nie zdołano potwierdzić w oparciu o zebrane w tej sprawie dowody. Wskazano nadto na brak danych pozwalających na ustalenie składu personalnego pododdziału w/w Dywizji, który dokonał pacyfikacji[

Śledztwo Oddziałowej Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
w Krakowie w sprawie zbrodni w Hucie Pieniackiej nie doprowadziło do ujawnienia nowych źródeł dowodowych."

Mimo relacji wielu świadków, istniejące dokumenty działalności ukraińskich ochotniczych pułków policji SS Galizien są niewystarczające. Podobno część znanych z imienia i nazwiska zginęła w walkach z sowietami w tzw kotle brodzkim w1944, wraz z archiwum. Część sotni UPA Dmytra Karpenki ps.Jastrun podobno rozstrzelano w Zbarażu w1944 w więzieniu natychmiast po powiązaniu ich z mordem w Hucie Pieniackiej.

Tu masz wytłumaczenie kapliczki na końcu sąsiedniej wsi Żarkiw, skąd pochodziło wielu "bohaterów" biorących udział w akcji. To ta z prawej. Trochę dziwne jak na listę bohaterów, bo tylko imiona!

Załącznik 61325 Załącznik 61335


Dowódcy jednak uciekli jako obywatele Polski przedwojennej, z polskimi paszportami do Kanady. Ich wpływ jest znaczący w podtrzymanie atmosfery i realnej polityki, gdzie zyskują wpływy z miesiąca na miesiąc. Tłumaczenie, że barwy czarno czerwone nie nawiązują do przeszłości a są patriotyczne świadczą dalej o polityce zakłamania i traktowaniu prostego człowieka.
Straszą pobratymców dawną polską pańszczyzną, choć ta była zlikwidowana już w 1848r



To mord założycielski powoduje znaczne obciążenie i zamiast przejrzystego wzroku widzimy mętne patrzenie spode łba.

Jak na zawołanie pojawił się dziś artykuł badacza Zbrodni Wołyńskiej Pani Ewy Siemaszko.
Wklejam link do niego, bo ja wolę mówić tu o własnych, realnych doświadczeniach i przeżyciach, zaś lepiej będzie, żeby o ogólnej sytuacji wypowiedział się fachowiec:

http://www.kresy.pl/wydarzenia,polit...strona-ukrainy

Ładnie powiedziane, jako jednostki jesteśmy braćmi, ale jako narody.....
Zastanawia mnie tylko fakt dlaczego widząc odradzajacy sie ukraiński nacjonalizm, brak wyrażenia skruchy nad tym co się stało, próby zakłamania historii, nasz rząd tak jest pro ukraiński żeby nie powiedzieć, że wchodzi im w dupę.