B&B Bałkany 2010 [Archiwum] - Africa Twin Forum

View Full Version : B&B Bałkany 2010

Bartasso

13.02.2011, 21:20

Piątek 11.12.2009 gdzieś w Poznaniu....

SMS: „Idziesz na lodowisko?”
ODP: „Idę.”
SMS: „Ale na dworze jest -20 stopni!!!!”
ODP: „To może jednak na piwo?”
SMS: „Namówiłaś mnie.”

Kilka godzin później w jednym z poznańskich pubów:

-”(...)wiesz marzy mi się wyjazd na Sri Lankę...słonie, pola herbaty, słońce... .
- Ja wolałbym pojechać na Bałkany, marzą mi się od kilku lat.
- Hmmm....w sumie nad Bałkanami jeszcze się nie zastanawiałam...”

7.30 rano, 21.09.2010 - dzień wyjazdu.

„- Ale obiecujesz, że pojedziemy na Sri Lankę?
- No przecież już obiecałem chyba ze 20 razy, weź już ten śpiwór, bo nie wyjedziemy do jutra.”
- No tylko sprawdzam... .”

Ani Bartek, ani Basia nie lubili pakowania rzeczy na motocykl zwłaszcza, że linki i pająki zawsze miały tendencję do gubienia się w ostatniej chwili...także szybkie pakowanie, jak to bywa, okazało się wcale nie takie prędkie:).
Wyjechali gdzieś koło 8:00, krajówkami, w kierunku granicy polsko-słowackiej. Tam ostatnim posiłkiem w malowniczej knajpce na skarpie, pożegnali ojczyznę na najbliższe 16 dni... .

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinekI2_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinekI1_resize.jpg

Słowacja minęła prawie nie zauważona. Jedynie objazd z powodu zalania drogi dał się we znaki i pierwszy nocleg musieli spędzić właśnie tam, a nie tak, jak planowali na Węgrzech.
W przydrożnym motelu odbywały się przygotowania do wesela – owoce, krzesła , serwety – wszystko w ruchu, ale i dla nich znalazło się miejsce...i kilka lokalnych piw :). Nic więcej do szczęścia nie było potrzebne, jeszcze tylko sen... .

22.09.2010

Plan na dziś – Rumunia.

Na postoju Bartek wyciągnął telefon:
„(…)Przed samą granicą walczyliśmy nie z celnikami, a z naszym GPS-em, który ewidentnie prowadzi nas wprost na blok:), co gorsza dookoła 4 ulice i żadnych znaków w kierunku przejścia. Ale już jesteśmy za granicą rumuńską w Satu Mare...”

Od razu rzuciła im się w oczy grupa rodaków na motocyklach (oczywiście ze stajni BMW). Z powiewającą na tylnym kufrze flagą, krążyli dookoła rynku, ewidentnie czegoś szukając. B&B postanowili mniej rzucać się w oczy i udali się w kierunku budki z kebabem. Jakież było zdziwienie białogłowy (a w zasadzie czarnogłowy :P) gdy w jej tortilli wylądowały frytki.
– „To tak zawsze tutaj?
– Ano zawsze... .” Bartek kiwał głową ze zrozumieniem.
Na pierwszy nocleg obrali miejscowość Sapanta. Bo w górach, bo pięknie, bo nas trasie, ale przede wszystkim, aby rano zwiedzić Wesoły Cmentarz (Cimitirul Vesel). Jako dzielnie przygotowani do podróży „globtroterzy” :D wyciągnęli spis campingów i ruszyli z planami rozbicia namiotu i gotowania fasolki w swojej kuchence turystycznej. Jednak każdy dobrze przygotowany globtroter wie, że nie wszystko idzie, jak się chce. Znalezienie kempingu na 2km kwadratowych Sapanty zajęło im 1.5 godziny:
- „Gdzie to? (Basia pyta wskazując palcem na adres spisany na kartkę)
- Pani 3 km prosto.”

…
…

Po 3 kilometrach:
- „Proszę Pani gdzie to?” - czynność się powtarza.
- „A, to musi się Pan cofnąć 2km.”

…
…

Po 2 km ponowna próba:

- „Oj daleko, za kościołem w prawo do końca.”

Potem było jeszcze w prawo, w lewo, pod górkę, szutrem, piaskiem, po asfalcie, aż ich oczom ukazał się upragniony...NIECZYNNY w tym sezonie camping.

– „Koniec tego, czas na kabanosa!”

Znalazły się kabanosy, znalazł się i przyjaciel, który w dowód wdzięczności za podarowany kawałek mięsa, merdając ogonem, poprowadził ich pod dom swojej właścicielki.
W międzynarodowym, podróżniczym języku migowym motocyklowa ferajna dogadała się z przesympatyczną staruszką, która oddala im na tę noc swoje poddasze.
W momencie, gdy Bartek poszedł po kufry, z pokoju wydobył się pisk...
– „ Co się dzieje?”
– ”Kabina prysznicowa jest w motylki!!!!”

Ahh...baby :).

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinekI3_resize.jpg

Pozdrawiamy Basia&Bartek

cdn

czosnek

13.02.2011, 21:41

Widać nowe trendy w narracji ;) Proszę śmiało dalej :)

AmberBamber

13.02.2011, 21:45

:eek::lukacz::eek:
W momencie, gdy Bartek poszedł po kufry, z pokoju wydobył się pisk...
– „ Co się dzieje?”
– ”Kabina prysznicowa jest w motylki!!!!”

Ahh...baby .
:D:Thumbs_Up:

Boski-Kolasek

13.02.2011, 22:22

Fajowo jakos tak spokojnie napisane.

Patiomkin

14.02.2011, 14:28

Zaczyna się obiecująco a ponieważ możliwe, że pojadę w te okolice wraz z żoną, to ciekawi mnie ciąg dalszy:)

Wrzuć mapkę, please!

Ola

14.02.2011, 14:39

Nowe talenta nam się ujawniają :D:Thumbs_Up:

PS. Jak można tak:

Ahh...baby

jeśli TE BABY są tak kochane, że dają radę z tym:

No przecież już obiecałem chyba ze 20 razy

:dizzy:

jacoo

14.02.2011, 19:22

fajnie....

czekamy na cd

7Greg

14.02.2011, 19:57

no i co? dupa :(
pisać, nie spać :)

majki

14.02.2011, 21:20

Przyłączam się do grupy czytająco-naciskowej. :D
Nie spać, zwiedzać! :hehehe:

RAVkopytko

14.02.2011, 21:28

nie spać,pisać:lukacz:

wieczny

14.02.2011, 21:44

Więcej zdjęć :).

Ronin

15.02.2011, 01:06

czeka...
buduje napięcie... ;)

Bartasso

15.02.2011, 11:37

dla wszystkich zniecierpliwionych:)
dziś wieczorkiem powinien pojawić się drugi odcinek:)

fotki napewno się pojawią juz Basia się o to postara

tomekc

15.02.2011, 13:00

Daaaaaaaaaaaaaaawwwaaaaaaaaaaaaaaaac!!!!!!!!!!!!!

JarekAT

15.02.2011, 18:42

czy jest już wieczór??

Bartasso

15.02.2011, 20:51

czy jest już wieczór??

15-20 min:)

JarekAT

15.02.2011, 20:54

to idę po browar i popcorn ;)

Nuvoletta

15.02.2011, 21:22

Tym razem ode mnie, ale to na pewno kontynuacja :)

 Poranek był piękny…promienie słońca wdzierały się do pokoju przez uchylone zasłony, w powietrzu rozchodził się trel ptaków… traktora i budzika o 7.00…
-„Wstawaaaaaj…”
- „Odczep się jestem na wakacjach J”
- „No wstawaaaaj…dziś mamy plan dojechania do kanionu Bicaz, choć zobacz na mapę.”
-„Jak zrobisz mi kanapki to wstanę.”
Tak, jeszcze wtedy chciało im się robić kanapki rano…

Pierwszy na trasie był wspomniany wcześniej cmentarz. Właściwie powinno znaleźć się na to miejsce inne słowo, bo cmentarz od niepamiętnych czasów to było miejsce smutne i przygnebiające, a tam…Pięknie, kolorowo i radośnie. Do tego stopnia, że na środku stała scena przygotowana do występów.
Miejsce żyło. Każdy nagrobek opatrzony był dowcipnym wierszykiem, z drewnianych krzyży śmiały się malowane podobizny mieszkańców.
-„Głupio mi tak pstrykać fotki, w końcu to cmentarz.”
-„Przestań, patrz na tych Niemców…”
-„Noooooo dobra, kilka chyba nie zaszkodzi…jest szansa że drugi raz takiego miejsca nie spotkamy.”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek21_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek221_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek222_resize.jpg

Nie było czasu na więcej „ochów’ i „achów”. Ruszyli w dalsza drogę.
Trasa wiodła wzdłuż granicy ukraińskiej, przez malownicze tereny Maramuresz i Suczawy. Jechało się nie łatwo, ciągle pod górę i po dziurach, ale żadne nie zauważało niedogodności. Widoki dookoła powalały. Zieleń Kawasaki bledła, przy soczystości zieleni rumuńskiej. Wzgórza roztaczały bajkowe widoki.
-„Mógłbyś patrzeć na drogę jak jedziesz?”
-„Nie da się.”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek220_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek223_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek224_resize.jpg

Całe szczęście drogi były puste. Puste były i pobocza…
-„Chcesz się załapać na pięciogwiazdkowe śniadanie z widokiem?”

Na pierwszy ogień poszły resztki kabanosów, jakimś cudem ocalone od paszczy psa. Drugi był…co tu dużo mówić: ambrozja bogów, złoto podróżników…wspaniały, pyszny, niedościgniony, rumuński…PASZTET.
Do dziś nie znaleźli nic lepszego, co można było umieścić w puszce.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek225_resize.jpg
(zauważyliście cos niezwykłego?;>)

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek28_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek210_resize.jpg

Mapa przykryła kanapę DL-a, a cień czerwonego flamastra groźnie zawisł nad terenem Bukowiny.
-„Światowe dziedzictwo, gdzież ty?”
-„Co ty wygadujesz? Czego ty szukasz?”
-„Watry Mołdawicy, tam jest jeden z przepięknych monastyrów wpisany na listę UNESCO”
- „Aaaaa racja – ruszamy.”

Na miejscu zastali niewielki murowany klasztor, ogrodzony basztą z czterema wieżyczkami na każdym rogu. Jednak „tortowa wisienka”, kryła się tym razem w środku. Zdobiona malowidłami, przykryta strzechą cerkiew, jak na swoje lata trzymała się świetnie, choć nie wiadomo było kto tak naprawdę był starszy, ona czy zakonnica, która w tajemnym rytuale, uderzała młotkiem o deskę.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek214_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek211_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek213_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek212_resize.jpg

-”Pić!!!” – powietrze miało temperaturę chyba ze 100 stopni, a zakonnice niestrudzenie krążyły w czarnych habitach.
-„Napij się świętej wody.”
-„Ej, no jaj sobie nie rób”
-”Poważnie – tam jest studnia, ludzie nabierają wody do butelek, podobno ma cudowne działanie.”
-„Taaaa, chyba antycellulitowe, skoro mieszkają tu same kobiety.”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek217_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek218_resize.jpg

Zmuszenie Basi do schowania aparatu fotograficznego wymagało odpalenia silnika i groźby ucieczki, ale ostatecznie przyjęli azymut na przełęcz Bicaz i zgodnie udali się w drogę.
A w drodze…totalne zaskoczenie. Nowy, gładki asfalt, dwa pasy, wyprofilowane zakręty…w oczach Bartka pojawiły się iskry. Basia nawet nie musiała na niego patrzeć, żeby wiedzieć co się kroi…
„- Nie mów teraz do mnie, trzymaj się i nic nie mów”
-„Przecież nie mówię”.

Na zjeździe do przełęczy znaleźli się prędzej niż przypuszczali. No dobrze, prędzej niż przypuszczała Basia. Bartek jedynie marudził coś o kufrach i obciążeniu, kiedy na skrzyżowaniu ostatni raz przyglądał się Rumuńskiej „krajówce”.
-„Stój, poczekaj, zjedź najpierw na parking.”
-„Co Ty znowu wymyśliłaś?”
-„Nic nie wymyśliłam – patrz!”
Ich oczom ukazał klockowaty, przeszklony budynek.
-„Nie wierzę, Mekka, dotarliśmy do Mekki…”
Stali na parkingu firmowego sklepu NAJLEPSZYCH RUMUŃSKICH PASZTETÓW Z PUSZKI.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/pasztetownia.jpg
(zdjęcie zapożyczone ze strony producenta – bo my byliśmy pod tak dużym wrażeniem, że zapomnieliśmy własnego :) )

Niespełna pól godziny później jechali dalej. Pora była już bliska kolacji, ale takich rarytasów jakie mieli w kufrze nie je się w pośpiechu – poczekają do noclegu. Wjechali już na tamę na jeziorze Bicaz, co oznaczało, że do campingu było niedaleko. Czynnego tym razem campingu pragniemy dodać.

karlos

15.02.2011, 21:29

Więcej, więcej:Thumbs_Up:

Gradient

15.02.2011, 21:58

Miło znowu zobaczyć znajome tereny.:) Jedziecie dalej.

bartim

15.02.2011, 22:23

Pysznie! Też lubie pasztet!

Czarna Mamba

15.02.2011, 22:50

A kim jest trzeci pasażer? :Thumbs_Up: :haha2::haha2::haha2:

marchewa9

15.02.2011, 23:01

:Thumbs_Up: SUPER!!! Pisac!!!

felkowski

16.02.2011, 07:58

[QUOTE=Nuvoletta;160147]
Do dziś nie znaleźli nic lepszego, co można było umieścić w puszce.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/odcinek225_resize.jpg
(zauważyliście cos niezwykłego?;>)

Pasztet musiał być niezły, skoro Tadzika trza było przywiązać. A i tak widać że nie dawał za wygraną....

Patiomkin

16.02.2011, 10:50

Czarna Mamba

16.02.2011, 11:23

Niech mnie ktoś oświeci: kim jest Tadzik? W oko mi wpadł :D Patrzę, że jest tu dobrze znany, a nie lubię żyć w nieświadomości ;)

podos

16.02.2011, 15:29

B&B Bałkany?

myslalem już nie wchodzić, bo co mnie tam Bed & Breakfest na Balkanach interesuje, ale nie załuję :)

Bartasso

16.02.2011, 15:34

B&B Bałkany?

myslalem już nie wchodzić, bo co mnie tam Bed & Breakfest na Balkanach interesuje, ale nie załuję :)

B&B - Basia&Bartek:D

Ronin

16.02.2011, 16:14

B&B Bałkany?

myslalem już nie wchodzić, bo co mnie tam Bed & Breakfest na Balkanach interesuje, ale nie załuję :)

tak samo pomyślałem po pierwszym rzucie okiem ;)

wieczny

16.02.2011, 16:49

„- Nie mów teraz do mnie, trzymaj się i nic nie mów”

To jest dobry tekst na koszulkę :).

Nuvoletta

16.02.2011, 18:32

Niech mnie ktoś oświeci: kim jest Tadzik? W oko mi wpadł

Tadzik...Tadzik przede wszystkim jest dziewczynką (proszę wybaczyć rozczarowanie :) ). Tadzik była tez niedoścignioną podporą naszego wyjazdu. Myślę, ze jeszcze doczeka się pochwalnego odcinka :D

Pan Świnia

16.02.2011, 18:38

Tereny znajome, świetnie się czyta takie relacje w zimowe wieczory.
Czekamy na więcej :)

Czarna Mamba

16.02.2011, 19:33

Tadzik...Tadzik przede wszystkim jest dziewczynką (proszę wybaczyć rozczarowanie :) ). Tadzik była tez niedoścignioną podporą naszego wyjazdu. Myślę, ze jeszcze doczeka się pochwalnego odcinka :D

Czekam!

rambo

16.02.2011, 19:51

Jestem pod wrażeniem, czy można mówić tu o nowym standardzie..? :):):)

Wegrzyn

16.02.2011, 20:26

Piszcie, piszcie bo leze w szpitalu i umieram z nudów ... A styl ekstra.

oskar_z

16.02.2011, 21:01

Czy dzisiaj coś jeszcze będzie?

Bartasso

16.02.2011, 21:23

Czy dzisiaj coś jeszcze będzie?

dziś lekkie opóźnienie, ale cierpliwość jest cnotą:D

Bartasso

16.02.2011, 22:41

ODCINEK 3

Wieczór na campingu był cichy i spokojny, aż za spokojny… Postanowili urozmaicić sobie czas wyjściem nad jezioro. Ale wiadomo jak to bywa ze spokojnymi wieczorami ”jak narzekasz-to nie czekasz”. Przed nimi na kamiennej drodze pojawiła się sfora psów, która w wyraźnie nieprzyjaznych nastrojach, gryzła się i szczekała.
-„No i gdzie teraz są kabanosy jak są potrzebne?”
-„ Trzeba było nie wylizywać puszki po pasztecie palcem, tylko zabrać ze sobą”

Sfora niebezpiecznie zbliżała się ku motocyklowej ferajnie, czarny owczarek groźnie zamachał uchem w ich stronę - już ich słyszał. Krótka wymiana spojrzeń z beżowym kundlem i nie pozostało im nic innego jak…

-„W LAAAAS !!!!”

Wpadli w krzaki. A za krzakami była skarpa, a na skarpie błoto, a za błotem glina, a za gliną „gleba” na biegnący w tamtym miejscu dalszy odcinek kamiennej drogi. Całe szczęście nie było psów. No, bo kto by leciał za wariatami którzy wpadają w las, po wymianie spojrzenia z beżowym kundlem…
Zszargane nerwy postanowili ukoić w barze przy przystani, niczym innym jak złotym trunkiem. I tam nawiązała się pierwsza polsko-rumuńska „przyjaźń”.
Piwo serwował Bosman z prawdziwego zdarzenia, z marynarską czapką na głowie i fajką w ustach… A serwował piwo nie byle jakie bo URSUSa.

-„Pięknie tu prawda? O tej porze wyjątkowo spokojnie…”.

Tak zaczęła się nocna rozmowa…

24.09.2010

Poranna motywacja do wstawania była nieco mniejsza niż w Sapancie, ale najważniejsze, ze była. Wypili truskawkową maślankę, spakowali kufry i ruszyli. Kanapa motocykla była jeszcze mokra od rosy, a powietrze już gorące.
Jechali kręta drogą, w chmurze pyłu z pobliskiej cementowni.
Wjechali w głęboki kanion, słońce coraz mniej docierało do drogi, skały przybrały odcień błękitu i szarości, ale po raz kolejny było pięknie. Im było piękniej, tym na drodze pojawiało się więcej turystów. W końcu drogę zablokowały przeciskające się obok siebie autokary.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03701_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03711_resize.jpg

-Wow! To tak wygląda prawie najgłębszy kanion Europy?”
-„Mhmmm…Stań tutaj, obok stoisk z pamiątkami. Ja lecę pstrykać foty.”
I poleciała…Basia jak dorwie aparat, znika przynajmniej na pół godziny, a tu do tego było co oglądać, więc Bartek wygodnie oparł się o motocykl, wyjął papierosa i już, już miał odpłynąć w własne myśli, gdy…

-„ Wiisztrojm?” – Bartek rozejrzał się dookoła szukając ruskiego traktora, ale nie… słowa skierowane były prosto do niego J
-„Gut maszina, japońska?”
-„Ja, ja japońska – gut”
-„Nie BMW?” – palec cały czas wskazywał poczciwego DL-a.
Wymowny uśmiech i wskazanie flagi na rejestracji wystarczyły za odpowiedź.
Nić porozumienia została zawarta. Stojący obok mężczyzna, zachęcony wywiązanym dialogiem, nieśmiało podszedł, tym razem wskazując palcem na pudełeczko umieszczone na kasku.
-„Aparat? Small, mini…” – ułożył ręce w kształt kwadratu.
-„Nie aparat – kamera”
-„Oooo moja większa, bez HD, a ta ma – gut kamera.”

Mężczyznom ani bariera językowa, ani miejsce nie przeszkadzały, żeby wymienić poglądy na temat posiadanych sprzętów, wymarzonych zabawek i upatrzonych gadżetów. Tymczasem Basia siedziała już na skalnej półce wiszącej tuż nad drogą, po której powolnie przejeżdżały samochody, trąbiąc na zapatrzonych w górę zwiedzających. Stamtąd doskonale robiło się zdjęcia, no i nikomu jeszcze nie przyszło do głowy, żeby też tam wleźć. Miejsce było urokliwe. Według Basi zdecydowanie zasługiwało na miano parku narodowego. Poszarpane skały, gdzieniegdzie porastane były przez sosny, które tu wyglądały jak zapałki. Obok drogi biegł strumień, mocno dający o sobie znać głośnym chlupaniem.
-„Gdyby tylko nie było tu ludzi, mogłabym tu zostać.”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03729_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03725_resize.jpg

-„No chodź już na dół – chcę zdjęcie.”
-„ Nie wierzę – Tyyyy chcesz zdjęcie??”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03757_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03765_resize.jpg

Szybka sesja i znów na dzielnym rumaku pięli się asfaltem w górę, po terenach prosto ze średniowiecznej bajki.
-„Brakuje tylko smoków co??J

Skończyły się skały, skończył się przyjemny chłód. I tym razem słońce dało się we znaki. Jechali zatłoczoną „krajówką”. Powietrze ani trochę nie chciało drgnąć, drzewa oddalone od drogi nie chciały poruszyć nawet jednym liściem. Otwarte szyby w kaskach nie pomagały nabrać tchu…Po prostu nie dało się oddychać! Na mapie zaznaczona była wieś Prejmer – stał tam jeden z kościołów warownych, który ujęty był w nazwie „Siedmiogród”. Wieś ta miała nawet coś wspólnego z polskim Malborkiem – tu też dotarli Krzyżacy, którzy zapoczątkowali budowę owego kościoła. Charakter obronny zyskał podczas najazdów tatarskich, kiedy to stanowił schronienie dla mieszkańców wsi.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03777_resize.jpg

Gdy dojechali na miejsce byli bardzo zmęczeni. Dopadł ich pierwszy podróżny kryzys i pojawiło się napięcie.
-„Musze odpocząć, kręci mi się w głowie.”
-„Bo nic nie pijesz, jak w taki upał można tak mało pić”
-„Oj już nie matkuj” J

Piętnaście minut plackiem na trawie i butelka wody mineralnej postawiła ich na nogi. Nie ważne były szepty dzieci bawiących się na placu. Z resztą i tak największą uwagę przyciągała Tadzik ([I]ze specjalnymi podziękowaniami dla Felkowskiego, który wreszcie nadał jej imię).

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03884_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03805_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03802_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03834_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03795_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03782_resize.jpg

Weszli przez drewnianą, ale solidna bramę i zaczęli się zastanawiać czy to ich nastawienie, czy tu naprawdę wszystko było takie ładne.
-„Gdybym był kościołem warownym, nie chciałbym żebyś mówiła o mnie „ładny”. Potężny, doniosły, masywny – to co innego”.
-„Czy Ty chcesz mi cos zasugerować, czy nadal odczuwasz skutki przegrzania słońcem?”
Głośny śmiech rozładował resztki negatywnej atmosfery. W ruch poszły nogi i aparat. Każda drabina była ich, każda komnata i sień została obejrzana. Czas mijał szybko, a dziecięce marzenia o zamkach, bitwach i rycerzach powracały z każdą minutą.
-„Ruszajmy dalej, do Brasow jest tylko 20 km, a ja jestem głodny jak smok.”
-„o Smoku – klimat się Tobie udziela J”.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03889_resize.jpg

Brasow, wielkie miasto, okazało się nieskomplikowane i do campingu dojechali prawie bez pomyłek. Dobrze, bo Bartka kiszki zdecydowanie mogłyby konkurować na odgłosy z japońską V-ką. Rozbili namiot, odczuli trochę nielojalną przyjemność ze zrzucenia motocyklowych ciuchów i przywdziania bawełnianych t-shirtów. Ruszyli w stronę centrum, obiecując sobie, że zjedzą wszystko co tylko będzie wyglądało smacznie, nie zważając na ilości.
-„Wiesz, że jutro już ją zobaczysz? Jutro będzie Twoja…”
-„Ciarki mnie przechodzą. Marzyłem o niej odkąd pierwszy raz usiadłem na motocyklu…”
-„Denerwujesz się?”
-„Jakbym miał spotkać idola z dzieciństwa…”.

Ronin

18.02.2011, 13:03

:lukacz:

PS. co to za wdzianko? :)

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03757_resize.jpg

Bartasso

18.02.2011, 13:18

ciuszki firmy Revi IT góra to cayenne pro a dół to model bodajże dakar

Nuvoletta

18.02.2011, 22:12

znów ode mnie :)

ODCINEK 4

-„Chcesz jeszcze lody? Te wiśniowo-czekoladowe wyglądają pyyysznie.”

Stali pod niewielką budką, wciśniętą między dwie zabytkowe kamienice starego rynku Braszowa. Stali oni i chyba połowa mieszkańców, zwabieni szyldem „najlepsze lody w mieście”.
Zdecydowanie wyglądały jak najlepsze lody w mieście, ale Bartka mina wyraźnie sugerowała, że bezpieczniej będzie wyjść z kolejki i udać się na spacer. Dokładnie chwilę wcześniej skończyli pałaszować obiad składający się z sałatki ziemniaczano-szpinakowej, zapiekanki mięsnej z wyraźnymi wpływami kuchni węgierskiej i…słynnej Ciorby de Butry.

-„Ty chcesz to jeść, przecież to flaki…to jest zupa z brzucha!!!”
-„Hehe dokładnie - trafiłeś w dosłowne tłumaczenie tej nazwy.” J

Basia obiecała sobie, że bez Ciorby de burty nie wyjedzie z Rumunii i koniec. Za dużo się o niej naczytała i nasłuchała, żeby teraz nie spróbować. Warto tu jednak zaznaczyć, że Ciorba de butra w niczym nie przypomina poczciwych polskich „flaczków” – jest bardzo maślana, przez co lekko słodka, złamana smakiem papryki, kwaśnej śmietany i octu…bardzo specyficzna.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03906_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03969_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03960_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03937_resize.jpg

Sam Braszów to miasto kontrastów. Zanim wjedzie się na starówkę trzeba przemknąć przez szerokie, pięciopasmowe ulice nowoczesnego centrum, ze szklanymi wieżowcami, szybkimi samochodami i ludźmi w garniturach, ale starówka…Ta wygląda jakby przeniesiona w czasie – niewielka, cicha, przytulona z jednej strony do zielonego wzgórza, nie miała szans na wielki rozwój. I dobrze, pozostał tam klimat, małego miasteczka, nad którym pieczę sprawował wielki Czarny Kościół (Biserica Neagră).

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03970_resize.jpg

25.08.2010

Było wcześnie i na campingu panował jeszcze spokój. Wstawało się bardzo przyjemnie. Nikt tym razem nie zasnął na szyszce, więc obyło się bez porannego „ałaaałaałlłałaaaaa”. Do tego wczoraj przezornie ustawili wyjście namiotu na wprost zielonych wzgórz otaczających okolicę, a kawa z takim widokiem smakowała wspaniale. Pili ją w ciszy. Widać było, że Bartek odpłynął myślami w niedaleką przyszłość...

-”Zbieraj się filozofie, dziś przed nami dużo roboty.” Szurnięcie w łokieć wyrwało go z zamyślenia.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03914_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03913_resize.jpg

Kolejny na trasie był Zamek w Bran. Mroczna siedziba groźnego Draculi. Miejsce rodzimych legend i tajemnic…

-„Jak myślisz, będą ciężkie, zamszowe kotary w oknach i ponure lochy?”
-„Mhm, i jeszcze dużo czosnku i ekipa filmowa z Hollywood.”
-„Śmiej się…podobno gdy rozkopali jego grób, w środku był tylko szkielet konia i pierścień, a po nim ani śladu… .”

Jednak jak to bywa z miejscami owianymi legendą, całe zastawione było stoiskami z pamiątkami, kolejkami do wejścia, kolejkami do toalet, kolejkami do bankomatów, kolejkami po picie i kolejkami, bo tak.
A zamek? A zamek był uroczy…dokładnie tak – u-ro-czy. Przytulny, malutki, wybiałkowany, z drewnianymi podłogami. Nawet dzisiaj dałoby się w nim zamieszkać. Mimo to ferajna postanowiła dość szybko zakończyć zwiedzanie. Tłumy nie dały się skupić na finezyjnie wykonanych klamkach, koronkowych ornamentach, mistrzowsko wykonanych, metalowych okuciach, czy rzeźbionych meblach.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04077_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04090_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04083_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04139_resize.jpg

-„To co? Do Rasnov?”

Chwile się wahali czy chcą ponownie pchać się w ścisk, ale jeden rzut oka do przewodnika i sprawa była jasna. Z Bran do Rasnow był rzut beretem…
Ledwo zdążyli zdjąć kaski z głów, gdy za plecami usłyszeli znajomy, metaliczny warkot.

-„Wybieracie się na górę? Wydaję mi się, że razem będzie raźniej?” – Siwy pan zsiadający z choppera absolutnie nie miał zamiaru tracić czasu na turystyczne konwenanse.
-„Pewnie, że się wybieramy!”.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04063_resize.jpg
dla rozrywki - znajdź Tadzika :)

Grupa zwiedzająca pod wezwaniem przedniego koła już w połowie podejścia do warownych budowli, liczyła osiem osób. Wszyscy słuchali opowieści siwego pana, którego historie przyprawiały o zawrót głowy. Zadawało się, że był wszędzie, że znał każde miejsce, że spotkał każdego człowieka na Ziemi.

„Czy ja kiedyś będę mógł opowiedzieć choć połowę takich historii?”
„Chciałabym przeżyć tyle przygód.”

Było prawie pewne, że w głowach pozostałej grupy pod wezwaniem kłębią się te same myśli. Siwy pan odwrócił się w ich stronę…

-„ Dzieci, macie jeszcze czas…ale najważniejsze, to robić co się kocha i nie słuchać tych, co mówią, że nie warto…cała reszta popłynie już z serca… .” Wydawało się, że siwy pan czyta im w myślach…

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03982_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC03994_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04031_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04016_resize.jpg

Wyjechali z Rasnow zdecydowanie za późno. Dzień pod koniec sierpnia nie był już taki długi, a było już głębokie popołudnie i zastanawiali się czy zdążą.

-„Próbujemy? Musimy spróbować…”

Basia tylko kiwnęła głową.
Trzeba przyznać, że nie jechali przepisowo – musieli jak najszybciej dostać się do Pitesti i zahaczyć o ostatnią na trasie stację benzynową…
Kiedy dojechali do skrzyżowania dróg była osiemnasta…

-„Jesteśmy za późno, kurczę jesteśmy za późno, nie przejedziemy…”
-„Nie denerwuj się, mamy jeszcze 3 godziny do ciemnego…lepiej wyobraź sobie ten zachód słońca, który nas czeka…”

Uspokoił się, ale pod skórą czuć było napięcie. To już nie było zdenerwowanie, to było uczucie podobne do tego, które odczuwają dzieci przy wigilijnym stole, zerkając ukradkiem pod choinkę…

Na skrzyżowaniu skręcili w lewo…Była 18:20 gdy minęli znak z informacją
„Droga 7C, długość: 157 km (?-różne źródła), najwyższy punkt: 2034m n.p.m., zimą zamknięta dla ruchu kołowego.”

nicek27

18.02.2011, 23:18

Kurde... Podoba mi się tam!:)

Czarna Mamba

19.02.2011, 11:50

"Najważniejsze, to robić co się kocha i nie słuchać tych, co mówią, że nie warto… Cała reszta popłynie już z serca… "

:bow: :bow::bow:

Relacja :Thumbs_Up: Piszta, nie czekajta!

AmberBamber

19.02.2011, 14:03

dla rozrywki - znajdź Tadzika

jest ;)

duzy79

19.02.2011, 19:59

:Thumbs_Up::lukacz:

Ivi

21.02.2011, 18:57

Ja też znalazłam Tadzika :D Świetna relacja, dołanczam do grona czytających i czekających :)

calgon

21.02.2011, 21:09

no no no :-)))))))))))))))

7Greg

21.02.2011, 22:37

:lukacz:

Bartasso

21.02.2011, 23:04

dziś powinien wjechać kolejny odcinek, sory za "nieregularność" ale zapierdziel w pracy zmusza...

Bartasso

22.02.2011, 00:22

ODCINEK 5

Szosa Transfogarska ma mroczą przeszłość. Stworzona jako obiekt militarny w latach 1970-74 na rozkaz Nicolae Ceauşescu (http://pl.wikipedia.org/wiki/Nicolae_Ceau%C5%9Fescu), pochłonęła bajońskie sumy pieniędzy i liczne ofiary ludzkie. Nazwę zawdzięcza pasmu Gór Fogarskich, przez które przebito się przy użyciu 6 milionów kilogramów dynamitu… Nie mogli domyślać się co zobaczą, Niby przejrzeli zdjęcia, niby się naczytali, ale być tam to przecież zupełnie co innego.

Tuż za tablicą informacyjną pojawiły się dwa mosty i kilka zakrętów, co podkręciło atmosferę oczekiwania, ale już po chwili droga zrobiła się bardzo dziurawa i mało ekscytująca. Widoki zasłaniały krzaki.

-„Coś tu jest nie tak, gdzie te zakręty, co tu się dzieje?”
-„Spokojnie – ta droga ma ponad 100 km, doczekasz się.”
-„Nie doczekam… .” W głosie słychać było lekko naburmuszoną nutę.

No tak, czasami nawyki z dzieciństwa biorą nad nami górę J.
Dla pocieszenia, na postoju zamontowali sprzęt nagrywająco – pstrykający i tak przygotowani ruszyli na spotkanie z pięknem Karpat.

Z każdym kilometrem okolica robiła się coraz bardziej intrygująca. Przez pewien czas jechali wzdłuż jeziora powstałego po zbudowaniu zapory na rzece Ardżesz. Gdzieniegdzie pojawiały się drobne wodospady. W końcu i asfalt zaczął się zmieniać i podjazd robił się bardziej stromy…
Słońce powoli opadało rzucając na góry pomarańczową poświatę. Nad lasem unosiła się mgła. Pięli się powoli podziwiając stojące przed nimi skalne ściany.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04203_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04230_resize.jpg

Przy pierwszym schronisku spokojnie czuwało stado beżowo-białych…camperów, być może natchnione pasącymi się stadami owiec na halach powyżej. Jest wielce prawdopodobne, że właściciele zarówno owiec i camperów czynili to samo w knajpie przy schronisku.
Dotarli do południowej części szczytu, gdzie miała nastąpić sesja zdjęciowa gdy nagle..

-„Dlaczego nie świeci się lampka? Dlaczego ta lampka się nie pali??!! Dlaczego, dlaczego, dlaczego???!!!”
-„No…może trochę się nagrało? Hmm?”
-„Nic się nie nagrało. Nie dojechaliśmy jeszcze do najlepszej części, a już nie ma baterii!!”

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04179_resize.jpg

Bartek usiadł na skalnej półce i dyndał nogami nad 30 metrową przepaścią.

-„Ale mamy jeszcze zdjęcia, odwróć się”

Padło ciche pstryk, a za nim jeszcze cichsze zzzzzzzzzzzz… .Wyświetlacz w aparacie fotograficznym zgasł.

-„Mieliśmy zdjęcia...”

Ze skalnej półki dobiegło ciche „Aaajć”, a w Górach Fogarskich zapadła bardzo długa cisza.

Mgła unosiła się coraz wyżej, a słonce rzucało coraz dłuższe cienie, niebezpiecznie zbliżając się do horyzontu

-„Może gdybyśmy wstali jutro bardzo wcześnie, to moglibyśmy tu wrócić z naładowanymi bateriami”

Na twarzy Bartka pojawił się pierwszy od 20 minut cień uśmiechu.

Kiedy zjeżdżali północną częścią góry, mgła zakrywała już asfalt i mieli wrażenie jakby zjeżdżali w chmurach. Koła DL-a cięły mleczne powietrze, nie żałowali że widoczność kończyła się na dwóch metrach, wrażenia były niepowtarzalne.

-„Jak myślisz ilu ludzi mogłoby powiedzieć, że byli w siódmym niebie, mówiąc to dosłownie?”
-„Ja znam dwoje…:) I jeszcze kierowcę tego samochodu za nami. :)”

Ostatnie metry 7C przejechali w totalnych ciemnościach Na szczęście od tej strony góry pokoi do wynajęcia było całkiem sporo, więc niedługo później, lekko zziębnięci, leżeli już w łóżku.
Przed zaśnięciem Bartek trzy razy sprawdził ładowarki: czy wtyczki są w gniazdkach, czy kable stykają czy święcą się diody i jeszcze raz na wszelki wypadek, tylko w odwrotnej kolejności.

Nie byłoby dziwnym gdyby tej nocy śniło im się że latają…

26.08.2010

Tego ranko budzik zadzwonił o niemiłosiernie wczesnej porze, mimo to Bartek wyskoczył z łóżka jak poparzony. Przed wyjściem do łazienki sprawdził czy nie warto byłoby jeszcze podładować baterii J.

Wjeżdżali na szczyt przy lekko zachmurzonym niebie, ale za to z doskonałą widocznością…Dopiero teraz mogli zobaczyć ogrom tego, co wczoraj ukrywała mgła. Nie byli pierwsi na podjeździe. Mijali się z innymi ludźmi, dla których 7c była małym marzeniem, dużym wyzwaniem czy po prostu kolejną atrakcją na trasie wycieczki. Mijali Brytyjczyka na rowerze, którego napięte żyły na nogach i rękach świadczyły o wysiłku. Mijali starsze małżeństwo z siwymi już głowami w Peugeocie, który pewnie pamiętał ich podróż poślubną. Mijali też rozbawioną młodzież, która przy dogasającym ognisku tańczyła i śmiała się, chroniąc się przed chłodnym, górskim powietrzem.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04223_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04238_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04231_resize.jpg

Bartek napawał się widokiem asfaltowych serpentyn. A Basia… ? A Basia po prostu nie mogła napatrzeć się na miliony otaczających ją owiec
Kobiety od zawsze miały diametralnie inne poczucie estetyki…;)

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04157_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04275_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04283_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04285_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04274_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04348_resize.jpg

Nie obyło się bez standardowej sesji na winklach. Bez fotek na szosie, przy szosie, obok szosy i na tle szosy oraz jednego galopu z aparatem w kierunku stada wolno pasących się koni.

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04262_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04241_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04264_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04244_resize.jpg

http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04329_resize.jpg

Kiedy słońce osiągnęło maksymalna wysokość na nieboskłonie, ruszyli w kierunku ostatniego punkt na mapie Rumunii.

O nie nie…Nie oznacza to ostatniej przygody z Rumunią… ;>

7Greg

22.02.2011, 09:27

:lukacz: :Thumbs_Up:

Ronin

22.02.2011, 10:20

ODCINEK 5

Szosa Transfogarska

nie ma takiej :)

a poza tym :lukacz:

Dona

22.02.2011, 11:05

Ha widzę że to norma pasażer na gapę :) sama tez praktykuję ;) :Thumbs_Up:
Czy Tadzik (która jest kobietą) znalazła wśród tych owiec jakąś Kumpelkę ?

Ja też się dołączę :lukacz:

JanuszCh.

22.02.2011, 22:57

No piękna wyprawa :Thumbs_Up:

czosnek

22.02.2011, 23:03

Fajnie piszecie :lukacz:

raf

26.02.2011, 12:20

:lukacz:

Nuvoletta

27.02.2011, 19:12

Wybaczcie ociąganie się...jakaś niemoc zimowa nas dopadła... :)
Gdyby nie groźny wzrok Tadzika, która pilnuje nas z kanapy, pewnie ten odcinek byłby jeszcze w proszku :) ale obiecujemy poprawę!

 ODCINEK 6

Jechali zwykłą rumuńską krajówką w stronę miasta Sibiu ([I]Szybin). W ich głowach rozbrzmiewał głos - „przed wami ostatni punkt na mapie…”, potem miała być bułgarska granica i nowy rozdział podróży…
Dziwne to było uczucie rozstawać się z Rumunią. Zdążyli się już zaprzyjaźnić z tym krajem…trochę jakby zadomowić, no i przede wszystkim gdzie znajdą taki drugi pasztet jak tu?
Sibiu określane jest jako perła Rumunii…ale patrząc na ilość poruszających się po drogach samochodów i tworzących się przez to korków, motocyklowa ferajna uznała, że przydomek „perwa Rumunii” jest zdecydowanie bardziej trafny – nawet Tadzik przytaknęła.
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04382_resize.jpg
Zaparkowali blisko starówki. Uprzejmy pan ze stróżówki zaproponował, że zaopiekuje się ich kaskami i kurtkami. Dobrze, bo z dala od gór upał był niemiłosierny. I był głód…ostatni kawałek jedzenia w ustach mieli przecież koło szóstej rano…a wiadomo, jak człowiek głodny to zły i niecierpliwy. Od tej reguły nie ma wyjątków.
Wpadli na Stare Miasto. Przebiegli po morzu kocich łbów i dopadli..

-„Kebab proszę, ze wszystkim!”
………………

-„ Wooody!!! Od razu dwie butelki poproszę…” ostatnie słowo zostało wręcz wyszeptane.

W sumie stanęło na 4 butelkach, ale posiłek udało się dokończyć i w brzuchu już nie burczało, a wnioski z całego zajścia są dwa: 1 - Zawsze upewniaj się co będziesz jadł, nawet jak jesteś bardzo głodny. 2 - Jak nie masz pomysłu na interes – otwórz budkę z kebabami, podawaj do nich super-ostry sos i odpowiednio wyceń wodę mineralną :)
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04375_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04392_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04376_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04380_resize.jpg
W końcu zaczęli zauważać otaczające ich Sibiu. Było przestrzenne. Było zadbane i odnowione, ale przede wszystkim było podobne… Przechodząc przez uliczki starego miasta można było odnaleźć trochę Pragi, trochę Lwowa, trochę Krakowa i pewnie gdyby dobrze się przyjrzeć – fragment każdego innego europejskiego miasta.
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04420_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04428_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04436_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04427_resize.jpg

Wypatrzyli wielką katedrę z dachem ułożonym z kolorowych płytek, a za katedrą schody, za schodami mury miejskie…za murami po raz kolejny dopadł ich głos –„czas ruszać, czas jechać dalej”. Ten głos zawsze był smutny…
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04394_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04399_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04409_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04416_resize.jpg
http://i1031.photobucket.com/albums/y371/Bartasso/Balkany/DSC04444_resize.jpg
Według planu, jeszcze tej nocy mieli przykładać głowy do poduszek jednego z hosteli w bułgarskim mieście Vidin. Na tą okoliczność byli przygotowani - w Polsce spisali adresy, rozrysowali mapki, ale ostatniego dnia w Rumunii czas był nieubłagany. Może nie chciał ich puścić dalej, może to oni nie chcieli wyjeżdżać. Jakakolwiek była prawda, noc dopadnie ich jeszcze przed granicą…

I dopadła w Krajowej…potężnym, dynamicznym, głośnym mieście. Do tego wszyscy dookoła pędzili na złamanie karku, mimo że było już bardzo późno…A może to oni byli już zmęczeni i to wszystko tylko im się zdawało…Tak czy siak musieli znaleźć nocleg. Czterdzieści pięć minut buszowania między ulicami okolic centrum nie przyniosło większych rezultatów. Namierzyli sporą ilość drogich hoteli z błyszczącymi gwiazdkami przy nazwach, jeden zamknięty hostel, jeden otwarty hostel z brakiem miejsc i komunikatem „nie, nie można nocować w świetlicy to nie jest przytułek.” Wiedzieli, że nie zostało im dużo czasu.

-„Padam ze zmęczenia, ledwo już widzę na oczy.”
-„Oooo wielki podróżnik kapituluje?”:>
-„Sam kapitulujesz, ja tylko chcę spać i już…”
-„Zmieniamy taktykę. Wyjeżdżamy za miasto – tam na pewno będą jakieś motele, bo bez mapy i tak za wiele nie zrobimy”

Byli już piętnaście kilometrów za tablicą informująca o wyjeździe z miasta, a po hostelach, hotelach, czy motelach nie było śladu. Do tego ilość latarni i zabudowań drastycznie się zmniejszała, aż w końcu i po nich ślad zaginał.

-„Musimy podjąć jakąś decyzję – jedziemy dalej czy wracamy?”
-„Słyszałaś to?”
-„Oj nie zmieniaj tematu…”
-„Poważnie…słyszałaś to?”

Usłyszeli świst jaki wydaje pocisk…potem jeszcze jeden i znowu…

-„To było gdzieś niedaleko…”

Chwila ciszy…a później seria z automatu…dookoła panowała ciemność i od jakiegoś czasu nie minął ich żaden samochód.

-„Cokolwiek to było, właśnie podjąłem decyzję – wracamy.”

Na krawężniku ulicy w centrum miasta dopadł ich największy tej podroży kryzys sił i możliwości…

-„ Poddaję się, nic mnie nie obchodzi kodeks twardziela podróżniczego. Możesz mnie nawet do końca wyjazdu nazywać mięczakiem..”

Basia wyjęła telefon i wybrała numer…

-„Mamo...jesteś przy komputerze? Sprawdź proszę adresy hoteli w krajowej.”

Dwadzieścia minut później pasek magnetyczny przejechał przez czytnik kart.

-„Nie można było tak od razu?”
-„Ha! Przyznaj się, to wcale nie był taki zły pomysł”
-„Ale do mamy? Nie mogłaś zadzwonić chociaż do brata?”

Takim sposobem ich ostatnia noc w Rumuni minęła w wygodnym łóżku, na wprost TV, z butelką piwa w dłoni. Przykładając głowę do poduszki odzianej w różową poszewkę Basia zdążyła tylko wyszeptać…

-„Kto by pomyślał, że tak skończy się nasza przygoda z Rumunią…a jednak wolałabym teraz słuchać koncertu cykad spod namiotu…”

Spokojnie, będzie jeszcze ku temu okazja…:)

newrom

27.02.2011, 22:57

Świetnie się czyta :) Tylko gdzie w tym wszystkim była mamalyguta zu bryndza ? ;)
A mgła na tranfogororaskiej może być piękna https://lh4.googleusercontent.com/_te2IXFW7FJw/Rulj6ng0JhI/AAAAAAAAA4o/yGswTPw0CFQ/s800/SG1S2726.jpg

Poncki

27.02.2011, 23:40

-„Ale do mamy? Nie mogłaś zadzwonić chociaż do brata?”

:haha2:

Nuvoletta

28.02.2011, 08:33

Tylko gdzie w tym wszystkim była mamalyguta zu bryndza ?

...no tak, mała wpadka podróżnicza, bronić się będę, że sama Bryndza była (i Caş i chyba nawet Telemea) :) ale to tylko utwierdza w przekonaniu, że jest po co wrócić :). A te chmury na zdjęciu...ehh...:)

Wegrzyn

01.03.2011, 15:03

Tak to się czyta, jak jakąś powieść przygodową :Thumbs_Up:

duzy79

01.03.2011, 15:43

:lukacz:

Tymon

07.03.2011, 21:12

Czy to juz koniec??

DanielD

07.03.2011, 21:36

Czy to juz koniec??
nie może być! Jeszcze daleka droga przed nimi dożo kilometrów w siodełku:at:

Tymon

07.03.2011, 21:43

No wiem, ze duzo km. Ale moze tam zostali w tym hotelu i ogladaja TV z browarkiem w reku... ;)

Bartasso

08.03.2011, 23:44

No wiem, ze duzo km. Ale moze tam zostali w tym hotelu i ogladaja TV z browarkiem w reku... ;)

praca nas ostatnimi czasy trochę pożera, ale dziś będzie odcinek:)

DanielD

08.03.2011, 23:49

praca nas ostatnimi czasy trochę pożera, ale dziś będzie odcinek:)
zostało już tylko 10 minut i 52 sec:P

Nuvoletta

08.03.2011, 23:57

Wróciliśmy :)
Odcinek niestety bez zdjęć...tak jakoś wyszło, że tego dnia, to aparat miał wakacje, nie my :>

Odcinek 7

27.08.2010

- „O której będzie prom?”
- „Za 15 min albo za godzinę.”
- „A od czego to zależy?”
- „No, jak przypłynie.”

Dogadanie się z Panią sprzedającą bilety okazało się niemożliwe. Na szczęście zostali jeszcze celnicy.

- „O której będzie prom?”
- „Za godzinę albo za dwie.”
- ? ? ?

Granica rumuńsko – bułgarska była prawdziwą zagadką i to nie tylko dla przybyłych. Wiadomo było, że prom pływał co godzinę, a jak miał przerwę to co dwie, ale nikt nie wiedział, kiedy to było „co godzinę” albo „co dwie”.
Ferajna skryła się w cieniu TIRa - jedynym cieniu na betonowej płycie służącej za poczekalnię i przystań promową na raz. Czas odmierzali wypitymi puszkami coli. Im mniej zostawało lei w portfelu, tym pełniejszy był pęcherz, a promu jak nie było tak nie było. Minęło pierwsze 15 min, potem cała godzina i ta jeszcze druga i nic. Po trzeciej puszcze coli Basia zaczęła dreptać wokół DL-a.

-„Możesz iść, promu jeszcze nie widać.”
-„A jak przypłynie, przecież musze iść daleko.”
-„No gdzie Ci taki wielki prom przypłynie w pięć minut?”

5 minut później…

-„Basia biegnij, już nas ładują na pokład…”

Taaaak, wielkie bułgarskie promy przypływają znikąd w pięć minut… .

Przeprawa przez rzekę Dunarea trwała całe…15 minut i w swej istocie przypominała…doświadczenie ze smażeniem jajek na patelni, oczywiście w tym wypadku jajkami byli pasażerowie. Był nawet moment, kiedy Basia nieomal przysięgła nigdy więcej nie serwować sadzonych jajek, gdyż wykonanie tej potrawy wydało jej się zbyt barbarzyńskie. (Barbarzyński to jedno z jej ulubionych słów, ze względu na powiązanie z imieniem :)).

Wjeżdżając do Bułgarii trzeba wykupić ubezpieczenie, zarówno dla siebie, jak i dla pojazdu. Niestety przesympatyczny strażnik graniczny nie mógł odnaleźć cennika na motocykl. Przewrócił stos papierów na biurku, podrapał się chwile po głowie, wytarł pot spod czapki, spojrzał wymownie na Tadzika i zapytał:

-„Jak wypiszę wam ubezpieczenie na trzy osoby to będzie dobrze?”

Do tej pory zachodzą w głowę, czy tym samym ubezpieczony został Tadzik czy DL…

Kiedy wyjechali na pierwszą bułgarską drogę zrozumieli sens ubezpieczenia. Odcinek trasy do Serbii dziurawy był jak ser szwajcarski i z powodzeniem mógłby konkurować z najsłynniejszymi trasami na Ukrainie. W niczym to jednak nie przeszkadzało, ferajna miała swój cel - trzeba było przekroczyć granicę serbska i dojechać jak najdalej się dało, pod granicę z Czarnogórą.

Każde z nich miało swoje wyobrażenie o Serbii. Gdzieś tam z tyłu głowy czaiły się wpojone przez media stereotypy, zaraz obok siedziała ciekawość, a ona często kumpluje się z obawą. Spodziewali się bunkrów i pozostawionych sobie samym pamiątek wojny. W głowach huczały słowa wywiezione z domu „możecie jechać wszędzie, tylko proszę nie wjeżdżajcie do Kosowa.” Czy słusznie? Granica okazała się małym domkiem pośrodku niczego. Odprawa szła powoli, ale sprawnie. Bez problemów, bez pytań, za to z nową pieczątką w paszporcie :).

Główna droga zaznaczona na mapie na czerwono okazała się nieprzejezdna i drogowskazy odprowadziły ich na cienką białą nitkę, wijąca się wśród sadów i pastwisk. Ohh na szczęście. Jakież tam były widoki, jakie kolory. Nie wytrzymali…gdy dojechali do wzgórza porośniętego jabłoniami (?) z widokiem na wieś schowaną w dolinie, musieli zatrzymać się na pięciogwiazdkowe śniadanie – ostatni raz jedli takie na rumuńskiej Bukowinie. Na stół (rozłożoną na trawie bluzę) wjechały resztki rumuńskiego pasztetu z puszki, wyśmienity rumuński ser, kiełbasa paprykowa i pieczywo (w przyzwoitej jeszcze świeżości :)). Było tam pięknie, wręcz sielankowo. Wydawało się im, że w takim kraju nie myśli się o wojnie…jakże się wtedy mylili.

Prawdą jest, że na całej trasie spotkali tylko jeden walący się już bunkier, za to mnóstwo nowych budynków. Że drogi po których jechali opatrzone były tabliczkami „wybudowanie z pożyczki unijnej, dla lepszego rozwoju kraju”. Prawdą jest że nowoczesnością stacji benzynowych, stojących obok tych dróg, daleko przewyższyli nasz kraj, że asfalt jest gładki, a ruch samochodowy niewielki. Prawdą jest też fakt, że gadżetami i pieniędzmi ludzkiej pamięci się nie uciszy…

Powietrze było nadal gorące, a słońce już dawało znać o końcu dnia. Spojrzeli na mapę i zdecydowali, że dojadą już tylko do Cacak. Mogliby pociągnąć i spróbować dojechać do Użic, ale nie…coś im mówiło, że Cacak to będzie to…

Miasto nie było duże, ani specjalnie urokliwe, ot takie miasto po prostu.
Korzystając z ostatnich chwil przed zmierzchem zaczęli szukać hotelu i…jedna ulica, druga ulica, rynek, plac, skrzyżowanie, rondo, kolejna ulica…nic. Z minuty na minutę robiło się ciemniej, a im w oczach stawały sceny z Krajowej… O nie, nie chcieli tego powtarzać, tym bardziej, że zmęczenie już powoli zamykało im powieki.

-„Trzeba działać rozsądnie, stań gdzieś rozejrzymy się po okolicy i znajdziemy jakiś punkt odniesienia.”
-„Tak jest pani logistyk :)”

Basia zsiadła z motocykla i pognała szukać punktu odniesienia. Znajdowali się przy czymś, co zakładając zbieżność słów serbskich z polskimi, mogło być akademią techniczną lub sportową – to już coś. Zrobiło się ciemno…

-„Mam punkt, możemy zacząć szukać…”
-„No, ale co Ty chcesz teraz szukać i po co Ci ta akademia?”
-„Jeszcze nie wiem, ale…”

Za plecami zawarczał silnik motocykla. Odwrócili się…

-„Hej, potrzebujecie pomocy? Widzę, że jesteście z daleka, pewnie szukacie noclegu. Jesteście głodni?”

Przed nimi stał wysoki brunet, który próbował porozumieć się łamaną angielszczyzną…

Oj tak, dla tych dwojga dzień się jeszcze długo nie skończy…

DanielD

09.03.2011, 20:41

brawo za punktualność:) Szkoda, ze fotek brak

Nuvoletta

09.03.2011, 21:26

Szkoda, ze fotek brak

Będą :) w kolejnych dniach już Fafinie (nasz apart) nie odpuszczaliśmy...no może poza dniem, kiedy zgubiłam baterię razem z ładowarką...ale co ja będę wyprzedzać odcinki ;>

newrom

10.03.2011, 08:38

No i kurcze nie wiem czy byliście głodni! Czekam z niecierpliwością na kolejny odcinek.

czosnek

24.05.2011, 12:53

Halo! Co się tutaj dzieje?? Bartasso, przestań polerować nowy nabytek i bierz się za klawiaturę!

Bartasso

24.05.2011, 17:16

wiem że nieładnie się dzieje:) ale takiego zapierdzielu dawno nie było:)

robertG7

24.05.2011, 18:16

Bartasso i Barbarro, dobrzy ludzie, wspomnijcie o kosztach tego wyjazdu, to warunkuje moje plany wrześniowe :)

A co do relacji... sam mniód :drif: