Opowieść o Strefie (Рассказ о Зоне)... [Archiwum] - Africa Twin Forum

chemik

26.04.2016, 23:16

Dokładnie 30 lat temu, 26 kwietnia 1986 roku miałem niecałe 10 lat, a Ona zaledwie skończone 3... Nie wiedzieliśmy o swoim istnieniu gdy czwarty reaktor elektrowni czarnobylskiej stanął w ogniu...

Wybaczcie, ale w tej opowieści będzie wiele odnośników do różnych dat z historii nowożytnej, gdyż one są nierozerwalnie wplecione w tę podróż, która się jeszcze nie odbyła... Stąd nieuniknione przeskoki w chronologii...

Ja, urodzony 2 września 1976 roku (ważna data), obecnie czterdziestolatek, który przedwcześnie przeszedł kryzys wieku średniego co poskutkowało rozwodem i kupnem motocykla... Nie, nie podróżnego, a szosowego z szeroką oponą i brutalnie mocnym silnikiem... Lecz i ta historia zaczyna się wcześniej, gdzieś w na przełomie lat ’80 i ’90 na Dębowej w okolicach Kędzierzyna – Koźla... Tam wtedy, na piaszczystej plaży nad jeziorem zobaczyłem motocykl Africa Twin... Widok ten zatruł mi myśli, sny, a potem marzenia... Nie mając żadnych powiązań ze światem motocyklowym od razu intuicyjnie czułem, że tym motocyklem można, a nawet należy przemierzać dalekie podróżnicze odległości...

62514

 Mijały lata... Obraz motocykla został zepchnięty na skraj świadomości, a potem całkowicie zatarty... Życie potoczyło się tak jak potoczyć się powinno: studia, dobra praca, ożenek, samochód, mieszkanie, raz w roku dwutygodniowe wczasy w hotelu na brzegu Morza Śródziemnego... I nagle dzwonek w głowie – to zbyt standardowe i schematyczne... Zdobycie tego kosztuje mnie czas, który upływa aby już nigdy nie powrócić... Próba zmiany stylu życia nie zyskała akceptacji otoczenia... Cóż, ludzie boją się zmian i tchórzą w obliczu konieczności postawienia sobie nowych wyzwań... Moja żona stchórzyła na początku 2010 i odeszła... Wtedy odkryłem Bieszczady... I polski Bałtyk... Kupiłem motocykl... Duże, za duże mieszkanie stało się tylko noclegownią, w której czekałem na weekend aby wyrwać się z komfortowych warunków w świat, w którym było zmęczenie, bród, otarte stopy i brak bieżącej wody...
Potem odkryłem Azję południowo wschodnią wraz z dobrodziejstwem inwentarza... Cały rok grzecznej pracy w amerykańskiej korpo aby potem 3 wakacyjne tygodnie spędzić wśród ludzi, z którymi nie mogę się dogadać w żadnym języku, a mimo to potrafimy się zrozumieć...


Gdzieś w międzyczasie spotkałem Ją... Albo Ona spotkała mnie... To mniej ważne dla celów tej opowieści...

62515

Ona, siedem lat młodsza ode mnie, doświadczona przez życie, w którym od zawsze musiała się rozpychać łokciami aby przetrwać... Ani ludzie, ani los Jej nie rozpieszczał... Twarda baba, najtwardsza jaką znam, co często rodzi konflikty... A przy tym zaradna, najzaradniejsza jaką znam, co z kolei daje poczucie bezpieczeństwa... To Ona pokazała mi Tatry... To Jej pokazałem Indie... To razem zjechaliśmy Maroko... Zawsze daleko od turystów, za to blisko lokalesów... No i lubi jeździć jako „plecak”...


Czy wspominałem, że nigdy nie pojechałem motocyklem dalej niż 500km i na dłużej niż 1 dzień?

Marzenia o podróżach motocyklowych powróciły kilka lat temu... Niestety, posiadany przeze mnie motocykl im nie sprzyjał... Dlatego go zmieniłem... Nie, nie na Arficę Twin... Model ten w ciągu lat starzał się wraz ze mną i gdzieś tam przestał być atrakcyjny... Wiem, że teraz grzeszę... Właśnie kupiłem inne nowsze podróżne enduro... Cóż, był czas przywyknąć, że idzie nowe…
Tak, chcę pojechać na nim do Azji Centralnej. Lecz nie w tym roku, za wcześniej jeszcze... To plan na 2017... Wpierw trzeba się nauczyć podróżować motocyklem...

26 kwietnia 2016, dokładnie 30 lat po katastrofie w elektrowni czarnobylskiej pierwszy raz jechałem motocyklem off-em... Totalna zmiana stylu z asfaltowego streeta na adventure... Nowy kask, nowe spodnie, nowa kurtka, nowe buty... Wszystko niewygniecione, skrzypiące, niewyrobione... Głupio się w tym czułem na szutrze i pośród błota...

62517

62518

62519

62520

62521

62522

Mimo to banan mi z gęby nie schodził...
Oprócz swojego spróbowałem też jazdy na motocyklu brata... Banan na gębie się pogłębił...

62516

Dokładnie 30 lat po katastrofie czarnobylskiej zacząłem pisać tę opowieść... Opowieść, o podróży, która się jeszcze nie odbyła, choć można powiedzieć, że już się rozpoczęła, mimo, że nie został postawiony pierwszy krok za próg domu... Dla mnie podróż zaczyna się wtedy gdy dwie z pozoru niezwiązane ze sobą myśli spotykają się z tyłu potylicy dając początek idei, z której rodzi się plan... A idea powstała pod koniec 2015...

W tym roku kończy się trzydziestoletnia gwarancja na betonowy Sarkofag, którym przykryto feralny czwarty blok elektrowni czarnobylskiej... Czy zdążymy?

[I]C.D.N.

tyran

26.04.2016, 23:56

No i pięknie się ułożyło.
Nie myśl o sarkofagu, tylko realizuj marzenia.
No i oczywiście pisz dalej! :)

Boski-Kolasek

27.04.2016, 00:02

Tez przechodze ten jebany kryzys, dzieki za nadzieje :)

gdziala

27.04.2016, 00:56

Fajnie napisane :Thumbs_Up: ja tez kilka lat temu w okolicach 40 kupilem motocykl i dzisiaj zastanawiam sie -co ja wczesniej robilem i o czym myslalem jak nie mialem motocykla :dizzy: Do pewnych rzeczy po prostu sie dorasta a z pewnych nie wyrasta :)

wilq.bb

27.04.2016, 06:56

Nie myśl o sarkofagu, tylko realizuj marzenia.

Pozwolisz Pan, że tę złotą myśl wrzucę sobie do stopki? Rankiem fajnie mózg nastraja...

A do autora - pamiętaj o 2 zasadach:

1) błoto wciąga :D
2) off-road to dokładnie kasa wyrzucona w błoto:p

Poza tym tak trzymaj i pisz historię :Thumbs_Up:

borys609

27.04.2016, 07:47

Jazdaaaa!

Wysłane z ajfona..

voxan69

27.04.2016, 08:09

Nastepny zadowolony ludek w koncu na wlasciwej drodze ewolucji, tak trzymac - off wciaga jak nic innego,

Wysłane z mojego E2303 przy użyciu Tapatalka

jochen

27.04.2016, 12:58

Dawaj dalej, dobrze się zaczęło! :lukacz:

ArtiZet

27.04.2016, 15:13

:Thumbs_Up::Thumbs_Up:
i tak trzymać !!!
Do obejrzenia
https://www.youtube.com/watch?v=2kv2XuhUEs8

mikelos

27.04.2016, 17:19

W tym roku kończy się trzydziestoletnia gwarancja na betonowy Sarkofag, którym przykryto feralny czwarty blok elektrowni czarnobylskiej... Czy zdążymy?

No i pięknie, kolejny 40latek w ramach kryzysu wieku średniego funduje sobie terapię motocyklową. Lepiej tak niż wódą :) Jeśli chcesz ciągnąć na kołach do południowej Azji, to offu raczej nie zaznasz - najwyżej dziurawe asfalty i szutry. Czekam niecierpliwie na ciąg dalszy przygotowań.

BTW: Co do sarkofagu - nie przejmuj się - nowy jest gotowy i ma gwarancję na 100 lat. Bardziej obawiam się tych elektrowni które jeszcze nie wybuchły :mur:

chemik

27.04.2016, 23:50

No i pięknie, kolejny 40latek w ramach kryzysu wieku średniego funduje sobie terapię motocyklową.

Ależ Wy macie błędne wnioski... Kryzys wieku średniego już dawno za mną... Motocykl był tylko jednym z wielu składników terapii... Teraz cieszę się życiem... I zmieniam sposób podróżowania...
Proszę nie nadinterpretować mych słów... I pamiętać, że to jest wątek o podróży, a nie o kryzysach osobowościowych...

Rychu72

28.04.2016, 07:59

Fajnie napisane i dodałem do subskrypcji, co by dalej czytać. ;)

Trochę Cię ostudze z tym motocyklem.
Nowsze nie zawsze znaczy lepsze, a zwłaszcza tam gdzie to nowsze jeszcze nie dotarło.
Już pisałem gdzieś o tym, ale nie pamiętam gdzie więc powtórze.
Na pętli swaneckiej w Gruzji klękł gościowi ze Szwajcarii taki sam Triumph. Zorganizowaliśmy mu jakiś transport do Mesti ..... nie umieli naprawić, bo nie mieli komputera. Potem przewiózł moto do Tibilisi ..... to samo. Odesłali go do Rosji i tu nam się urwał kontakt i nie wiem co dalej.
Koleś jechał dookoła świata i chyba w Gruzji zakończył podróż.

Mam nadzieję, że kryzys wieku średniego będzie Twoim ostatnim kryzysem w dalszej podróży. ;)

Artek

28.04.2016, 09:37

Po obejrzeniu filmu, który został podrzucony kilka postów wyżej dwie rzeczy przychodzą mi do głowy:
1. Nieważne kto z kim, ważne żeby dzieci były zdrowe.
2. Uciec, ale dokąd...?
WTEDY miałem lat 11, do naszego ośrodka zdrowia od szkoły miałem 200 m. Chodnik i pobliskie trawniki usłane były wymiocinami... Prowadzili nas w grupach po 6 osób i kazali pić to świństwo...
Po kilkunastu latach podczas jakiś podstawowych badań od miejscowego lekarza usłyszałem refleksję:
- Proszę zauważyć, że u nas zwiększyła się ilość zgonów nie z przyczyn naturalnych, ludzie nie umierają ze starości. Mieszkańcy umierają na nowotwory.

Wtedy jeszcze nie zdawałem sobie sprawy z tych słów starego wtedy lekarza.
Pisz chemik, pisz. :lukacz:

chemik

28.04.2016, 16:20

„Wyszedł z okopu i ruszył przed siebie poprzez puste pole. Pod nogami ciamkało i mlaskało zimne błoto przemieszane z pustymi gilzami i fragmentami drewna. Jak okiem sięgnąć wszędzie stały nieduże bajorka brunatnej wody, pokrytej chrupiącą skórką lodu po nocnym przymrozku. Większość takich kałuż miała regularny kształt odciśniętego w biegu wojskowego buta, ale tylko nieliczne skierowane były czubkiem ku ich linii. Kapitan nie musiał oglądać się za siebie, bo słyszał już kroki idących jego śladem.”

Czytając te słowa gdzieś w połowie 2015 roku nie wiedziałem, że to swoisty „efekt motyla”, który pchnie nas do Czarnobyla... To fragment książki p.t. „Stalowe szczury: Błoto” Michała Gołkowskiego, niezwykle płodnego polskiego autora i tłumacza, który bardziej znany jest z „Ołowianego świtu”, debiutu w serii S.T.A.L.K.E.R, czyli cyklu powieści różnych autorów, których wątkiem przewodnim jest wyimaginowane życie w wyimaginowanej czarnobylskiej Zonie po wyimaginowanej Drugiej Emisji w 2006...

62556

62557

Tak, właśnie w czasie czytania „Ołowianego świtu” podjąłem decyzję, że tam pojedziemy aby zobaczyć Sarkofag, który jeszcze stoi i stać musi, choć dano mu gwarancję na 30 lat, które właśnie mijają...

Teraz powiążmy daty: 2 września 1976 (dzień mych narodzin), rok 1986 (katastrofa w Czarnobylu) oraz 2 września 2016 (moje czterdzieste urodziny)... Widać wyraźnie, prawda? Trzydziesta rocznica Awarii oraz czterdziesta rocznica moich urodzin... To właśnie jest motyw przewodni naszej podróży... Chcemy spędzić dzień moich urodzin w elektrowni czarnobylskiej, w strefie wykluczenia, do której nie każdy może wejść... I mam nadzieję, że do tego czasu nie będzie Drugiej Awarii, gdyż Sarkofag się sypie…

To początek ze ściśle ustaloną datą... Co potem? Cóż, na południe, w dół mapy... Kamieniec Podolski i Chocim kuszą... Dotrzemy tam nieśpiesznie bocznymi drogami... Po co? Aby zobaczyć Dzikie Pola niemalże pół tysiąclecia po Wołodyjowskim... Aby przemierzyć step i poczuć na sobie jego suchy wiatr... I tak aż do Odessy aby wykąpać się w Morzu Czarnym... A potem do Mołdawii, znowu stepem, aby napić się wina... Stamtąd niestety trzeba będzie wracać (amerykańska korpo tęskni i wzywa)... Ale nieśpiesznie, gdyż jeszcze jedno miejsce na nas czeka: Hoia Baciu. To tajemniczy las w rumuńskiej Transylwanii... Las z dziwnymi pustymi kręgami, w których nie rosną drzewa... Las, w którym obserwowano UFO... Las, w środku którego od stuleci nikt nie spędził nocy, a jeśli był na tyle odważny (lub głupi) i spróbował, to rano znajdowano go z pomieszanymi zmysłami... Tak, bierzemy namiot, karimaty i śpiwory... Tak, chcemy tam spędzić noc...

Na tym niestety muszę zakończyć opowieść... Więcej o tej podróży obecnie napisać się nie da, gdyż ileż można opowiadać o wyprawie, która się jeszcze nie odbyła? Więcej napiszę po jej zakończeniu... Będą zdjęcia i opisy, również wstawki osobiste, jak zawsze u mnie...
Chyba, że... No właśnie - podróż została zgłoszona do Nagrody Izi'ego 2016... Jeśli Kapituła ją doceni to będziemy musieli zrobić slajdowisko podczas Izi Meeting 2017, aby wywiązać się z regulaminowego zobowiązania (co samo w sobie będzie przyjemnością)... W takim wypadku relacja na Forum pojawi się dopiero po tej imprezie... Wybaczcie...

jochen

28.04.2016, 16:30

Jak mus, to mus...wybaczymy :)

trzykawki

28.04.2016, 21:42

No, no, no!!! Ładnie

pałeł

29.04.2016, 08:17

Czytam i dopinguje a na dębowa to się jeździło :)

chemik

13.09.2016, 20:59

No właśnie - podróż została zgłoszona do Nagrody Izi'ego 2016... Jeśli Kapituła ją doceni to będziemy musieli zrobić slajdowisko podczas Izi Meeting 2017, aby wywiązać się z regulaminowego zobowiązania (co samo w sobie będzie przyjemnością)... W takim wypadku relacja na Forum pojawi się dopiero po tej imprezie...

Kapituła przyznała Nagrodę Izi'ego innym projektom, więc mogę zacząć pisaninę... Aby podgrzać atmosferę i choć trochę nawiązać do tematyki głównej tego forum pokażę jak skończył się przedostatni dzień naszej podróży:

65267

65268

65269

65270

65271

65272